سالانه حدود 90 هزار بیمار مبتلا به سرطان در ایران شناسایی می‌شوند

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی خبرگزاری آنا، دکتر شهپر حقیقت، عضو هیات علمی و معاون آموزشی و پژوهشی پژوهشکده معتمد جهاد دانشگاهی در نشست خبری که با حضور اصحاب رسانه برگزار شد، در خصوص وضعیت سرطان در دنیا و ایران، گفت: افزایش بار ناشی از بیماری‌های مزمن یکی از بزرگترین چالش‌هایی است که در قرن 21، سیستم‌های بهداشتی در سراسر جهان با آن مواجه هستند. افزایش طول عمر و تغییر سبک زندگی مردم همراه با افزایش تماس با بسیاری از عوامل خطر بروز بیماری‌های مزمن، منجر به تغییر بار ناشی از این بیماری‌ها شده و در حال حاضر تهدیدی جدی برای سلامت و طول عمر انسان به‌شمار می‌رود.

وی افزود: یکی از مهم‌ترین تهدیدهای بازار اقتصاد جهانی، خطرات ناشی از بیماری‌های غیرواگیر و مزمن است. برآورد شده است که حدود سه چهارم کل مرگ‌های جهان در سال 2030 مربوط به بیماری‌های غیر واگیر سرطان، قلب و عروق و ... باشد.

حقیقت یادآور شد: سالانه حدود 14 میلیون مورد جدید سرطان و حدود 8 میلیون مرگ ناشی از سرطان در دنیا شناسایی و ثبت می‌شود. طبق گزارش آژانس بین المللی ثبت سرطان، 57درصد از موارد جدید سرطان، 65درصد مرگ‌های ناشی از سرطان در مناطق در حال توسعه اتفاق می‌افتد. در حال حاضر سرطان عامل 12 درصد از تمامی مرگ‌ها در سراسر جهان بوده و بار جهانی سرطان به‌علت پیری و رشد جمعیت و نیز رفتارهای پرخطر، در حال افزایش است.

عضو هیات علمی پژوهشکده معتمد جهاد دانشگاهی خاطرنشان کرد: سازمان جهانی بهداشت در سال 2012 پیشگیری از سرطان و بالا بردن کیفیت زندگی بیماران سرطانی را مورد تاکید قرار داده است. با کنترل عوامل خطر نزدیک به 40 درصد مرگ ناشی از سرطان قابل پیشگیری خواهد بود و با درمان و تشخیص به‌موقع یک سوم بار آن کاهش خواهد یافت. امروزه کنترل عوامل خطر مهمی چون چاقی، کم تحرکی، مصرف دخانیات، تغذیه نادرست و وجود آلاینده‌های محیطی جزو اولویت های مهم بهداشتی کشورها قرار گرفته است.

وی خاطرنشان کرد: به‌طور متوسط سالانه حدود 90 هزار بیمار مبتلا به سرطان در ایران شناسایی می‌شوند که سومین علت مرگ و میر (14درصد از کل علل مرگ ومیر) و ششمین علت بار بیماری در کشور است و افزایش دو برابری بروز آن تا دو دهه آینده پیش‌بینی شده است. در سال 1388 از تعداد کل 74 هزار و 67 مورد سرطان ثبت شده تعداد 41 هزار و 169مورد (55.58 درصد) آن مربوط به مردان و 32 هزار و 898مورد (44.48 درصد) مربوط به زنان بوده است. بنابراین نسبت جنسی بروز سرطان در این سال برابر 125 است یعنی در مقابل هر 100 بیمار زن 125 بیمار مرد وجود داشته است. شایعترین این سرطان‌ها در دو جنس، سرطان پوست، پستان و معده و کولورکتال بوده است.

حقیقت یادآور شد: سرطان موجب هزینه‌های مستقیم مانند هزینه‌های مربوط به تشخیص و درمان بیماری و هزینه‌های غیرمستقیم متعددی شامل از دست رفتن بهره وری و کارایی در اثر بیماری مثل غیبت از محل کار به دلیل ناتوانی جسمی و روحی، از دست دادن فرصت‌های شغلی و درآمد اقتصادی خواهد شد. در سراسر دنیا با از دست رفتن و اتلاف مقدار قابل توجهی از درآمد ملی خود در اثر عواقب منفی ناشی از بیماری‌های مزمن بر منابع و نیروهای کاری و کاهش در تولید ناخالص داخلی مواجه هستند. کشورهای با درآمد متوسط و کم نیز طیعا با آسیب بالایی ناشی از بیماری‌های غیرواگیر مواجه هستند.

وی افزود: میزان اهمیت و تاثیر ابتلا به سرطان در فرد و جامعه به حدی است که شبکه پیچیده‌ای از معضلات جسمی، روانی و خانوادگی را در ابعاد انسانی و اجتماعی فراهم می‌آورد و هر بخش خود متضمن هزینه‌هایی است که علاوه بر ضرورت انجام محاسبه بار یا برآورد آنها با روش‌های علمی، چالش عظیم تأمین منابع مالی مربوطه را برای مردم و سیاست گذاران در پی دارد.

عضو هیات علمی و معاون آموزشی – پژوهشی پژوهشکده معتمد جهاد دانشگاهی گفت: افزایش آگاهی عمومی در مورد بیماری‌های غیرواگیر در حوزه تقویت و تحکیم سیاست‌های ملی در جهت برنامه های پیشگیری از بیماری‌های غیرواگیر، ارتقای شاخص‌ها و انجام مداخلات ویژه برای کاهش ریسک فاکتورهای بیماری‌های غیرواگیر، انجام پژوهش‌های کاربردی در زمینه کنترل و پیشگری از بیماری‌های غیرواگیر، بهبود همکاری و مشارکت در پیشگیری و کنترل بیماری‌های غیرواگیر، برقراری سیستمی جهت پیگیری و ارزیابی پیشرفت‌های انجام شده در زمینه کنترل و پیشگیری غیرواگیر از مهم‌ترین اقدامات توصیه شده توسط سازمان جانی بهداشت در کنترل این بیماری است. در این راستا سازمان جهانی بهداشت هدف گذاری روشنی برای کشورهای دنیا انجام داد، مبنی بر اینکه بیماری‌های مزمن باید بین سال های 2005 تا 2015 به میزان 2 درصد در هر سال کاهش یابد. دستیابی به این هدف سبب جلوگیری از مرگ 36 میلیون نفر خواهد شد.

وی خاطرنشان کرد: هدف کنترل سرطان، کاهش میزان بروز و مرگ و میر و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان و خانواده آنها است. این کار اولاً نیاز به تولید و افزایش دانش در خصوص روند سرطان زایی و عواملی دارد که بر سیر بیماری موثر بوده، ثانیا مستلزم درک فاکتورهای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی متعددی باشد که نحوه بهینه بهره برداری از آن دانش را تعیین می‌کند.