در گفت و گو با آنا؛
ذبیح‌الله پورشیب: هزینه یک تیم باشگاهی اندازه یک سوم قرارداد یک بازیکن فوتبال است
قهرمان بازی‌های جهانی کاراته گفت: همه هدف ما این بود که تیم ایران برای اولین بار در مسابقات جهانی ورلدگیمز به مدال طلا برسد که خوشبختانه برای اولین بار این امر محقق شد.
ذبیح‌الله پورشیب قهرمان طلایی کاراته ایران در مورد کسب مدال طلا در مسابقات جهانی ورلدگیمز به خبرنگار آنا گفت: «مسابقات از نظر فنی سطح بسیار بالایی داشت چرا که از بهترین های جهان در این رقابت ها حضور داشتند در واقع برای کاراته به نوعی المپیک کوچک محسوب می شد، در سه دوره ای که تیم ایران در این رقابت ها شرکت کرده بود ما تا به حال موفق به کسب مدال طلا نشده بودیم اما خدا را شکر امسال این اتفاق افتاد.»
وی ادامه داد: «از همان ابتدا حریفانم را جدی گرفتم و تا آخر بازی ها هم هیچ باختی نداشتم که خوشبختانه همین موضوع باعث شد تا به مدال طلا برسم. من 5 مسابقه انجام دادم و در مجموع 15 امتیاز گرفتم و تنها یک امتیاز از دست دادم که این عملکرد برای خودم خیلی خوب بود. سخت ترین حریف من آراگا کاپیتان تیم ملی ژاپن بود و همه فکر و ذهنم شده بود که مقابل این بازیکن به پیروزی برسم. من بارها با او بازی کردم و چندباری هم مغلوب او شده بودم اما همان زمان هم فاصله اختلافمان نزدیک به یک امتیاز بود. این ژاپنی سنبل کاراته ژاپن است و در کارنامه‌اش چندین مدال دارد، با اینکه در ابتدای مبارزه یک امتیاز از او عقب افتادم، ولی این توانایی را در خود دیدم که می‌‌توانم او را شکست دهم و خدا را شکر موفق هم شدم.»
پورشیب با بیان اینکه طلسم‌شکنی برای او مهم نبود، اظهار کرد: «هدف همه ما کسب مدال طلا در این دوره از رقابت‌ها بود و من خودم به شخصه به طلسم‌شکنی فکر نمی‌کردم. تنها برای ما مهم این بود که ایران در این دوره برای اولین بار به مدال طلا برسد که خوشبختانه قرعه به نام من افتاد و موفق شدم. در این مسابقات هر چهار بازیکن ما فینالیست شدند و این نشان می‌دهد کاراته ایران واقعا قدرتمند و قابل احترام در دنیا است که البته نباید زحمات کادرفنی را نادیده بگیریم.»
قهرمان طلایی کاراته ایران در مورد تداوم درخشش کاراته در بازی‌های آسیایی جاکارتا، جهانی 2018 و کسب سهمیه المپیک اظهار کرد: «کاراته ایران چندسالی است که روند رو به رشدی داشته و موفقیت های زیادی به دست آورده است. شرایط کاراته به گونه‌ای شده که این روزها همه از ما توقع دارند تا بهترین نتیجه را بگیرم. این رشته بعد از فوتبال پرجمعیت ترین رشته ورزشی است و اگر هم تا به حال همیشه موفق بوده نشان از برنامه ریزی درست بوده است. به طور حتم اگر حمایت شویم این موفقیت ها در بازی های پیش رو رقم می خورد و در المپیک هم نه برای مدال بلکه برای کسب مدال خوش رنگ طلا به میدان می رویم.»
وی در ادامه صحبت هایش به شرایط کاراته اشاره کرد و گفت: «متاسفانه شرایط کاراته خوب نیست و همه کاراته کاران هر وقت صحبتی می کنند تنها از نداشتن امکانات و در اختیار نداشتن خانه کاراته حرف می زنند. این موضوع به همه ما فشار آورده است. خواسته های ریز و درشت کاراته‌کاران به چشم نمی‌آید و ما برای آمادگی درمسابقات همیشه مشکلات تمرینی و کمبود جا داریم. با این شرایط اما هر بار که در مسابقه‌ای شرکت می‌کنیم نتیجه می گیریم و فقط توقعات بالا می‌رود بدون اینکه به ما توجهی شود.»
پورشیب گفت: «متاسفانه کاراته بسیار مظلوم است. ما در هر مسابقه‌ای که اعزام می‌شویم قول پاداش به ما می‌دهند اما همین که با بهترین نتیجه از مسابقات می‌آییم همه قول ها فراموش می‌شود. در مسابقات جهانی اتریش تیم کاراته مردان بهترین نتیجه تاریخ را به دست آورد اما حتی یک ریال به ما پاداش ندادند وقتی شرایط این گونه است به طور حتم ورزشکار هم یک جا انگیزه‌اش از بین می‌رود و دیگر تمایلی برای کسب موفقیت ندارد.به هر حال ورزش حرفه ای بخشی از زندگی ماست و ما هم مانند دیگر مردم هزینه های و خرج مخارج دیگری داریم اما متاسفانه حمایتی از سوی مسئولان ورزشی نمی بینیم.»
وی در پایان به قراردادش با دانشگاه آزاد اشاره کرد گفت: «امسال هم مانند سال‌های قبل با دانشگاه آزاد در لیگ شرکت خواهم کرد. اگرچه سقف قراردادهای کاراته‌کاران واقعا کم است به طوری که هزینه کل یک تیم باشگاهی کاراته تنها اندازه یک سوم قرارداد یک بازیکن فوتبال است اما با این حال دانشگاه آزاد برای ورزشکار احترام قائل می شود و حداقل قراردادهای ما را به موقع پرداخت می‌کند.»
انتهای پیام/
