امیری: تحزب در ایران تا رسیدن به اهداف خود راه زیادی پیش رو دارد

به گزارش گروه سیاسی آنا، حسینعلی امیری در همایش فصلی خانه احزاب ایران با بیان اینکه سابقه حزب و حزب گرایی در ایران به انقلاب مشروطیت بازمی‌گردد، گفت: حزب به معنای واقعی آن تا پیروزی انقلاب اسلامی وجود نداشت در حالی که همه می‌دانند تمرکز قدرت در دست یک نفر به استبداد منجر می‌شود اما پس از انقلاب با رعایت اصل تفکیک قوا در قانون اساسی جمهوری اسلامی، فضایی به وجود آمده که رئیس جمهور با رای مستقیم مردم انتخاب شود و حتی رهبری هم به شکل مستقیم یا غیرمستقیم با رای مردم گزینش می‌شود.

وی افزود: سال ۵۷ سرآغاز حضور مردم برای تشکیل گروه‌ها و احزاب سیاسی بود و مردم فارغ از اینکه چه دین، مذهب و قومیتی دارند و اهل کجا هستند با کاریزمای امام (ره) توانستند کنار هم قرار گیرند و انقلاب را رقم بزنند.

امیری ادامه داد: احزاب پس از انقلاب به دسته‌هایی چون لیبرال‌ها، چپ گرا و انقلابی تقسیم می شدند که بارزترین حزب انقلابی، حزب جمهوری اسلامی بود و ما در زمانی که با تعدد احزاب در کشور مواجه بودیم، شاهد کجروی برخی از این احزاب و دست به اسلحه بردن آنان شدیم، در حالی که اولویت اول نظام در آن زمان رسیدگی به وضعیت جبهه‌ها و جنگ بود.

معاون پارلمانی رئیس‌جمهور افزود: بعد از سالهای دهه 60 و با پایان یافتن جنگ، فصل جدیدی از فعالیت احزاب آغاز شد که دوره قاعده‌مند شدن احزاب است و از این مرحله نقش حزبی احزاب پررنگتر می‌شود.

وی تاکید کرد: احزاب در سه دهه گذشته در تثبیت نظام جمهوری اسلامی و مردم سالاری نقش داشتند هرچند که امروز با آنچه که از آنان انتظار داریم، فاصله وجود دارد.

امیری با بیان اینکه دوره اصلاحات، دوره توسعه سیاسی و تقویت احزاب بود، اظهار کرد: در دوران آقای خاتمی که خدا ایشان را حفظ کند شاهد تقویت احزاب بودیم در حالی که بعد از پایان ریاست جمهوری ایشان، دیدیم که وضعیت خاصی برای احزاب پیش آمد و خانه احزاب هم تعطیل شد؛ چرا که هنوز فرهنگ تحزب در کشور شکل نگرفته بود.

معاون پارلمانی رئیس جمهور تاکید کرد: در چهار سال گذشته با توجه آقای روحانی به موضوع تحزب، خانه احزاب مجدداً شکل گرفته است و ما به دنبال اصلاح قانون فعالیت احزاب رفتیم اما ما هنوز تا اینکه به مقصد نهایی در مورد احزاب برسیم راه زیادی در پیش رو داریم.

امیری در پایان تاکید کرد: اگر احزاب قدرت بیشتری داشتند آن وقت بخشی از هزینه‌هایی که امروز نظام در انتخابات پرداخت می کند، پرداخت نمی‌کرد و آنان با تربیت نیروهای‌شان فضایی را ایجاد می‌کردند که تایید و رد صلاحیت‌ها بر دوش نظام نباشد بلکه پیش از آن، خود احزاب نیروهای‌شان را تایید و رد می کردند.