میرزاحسین: فیلمنامه «خانه پدربزرگ» اقتباسی است از داستان «مهمان مادر بزرگ»

به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا: این فیلمنامه‌نویس که اثرش در بخش تالیفی هفتمین مسابقه فیلمنامه‌نویسی جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان اصفهان پذیرفته شده است، در خصوص فیلمنامه «خانه پدربزرگ» گفت: «این فیلمنامه اقتباسی است از داستان «مهمان مادر بزرگ» و در واقع همان داستان مادربزرگی است که حیوانات مختلف به خانه‌اش می‌روند. «خانه پدربزرگ» ادامه همان داستان را روایت می‌کند و توانسته جزء نامزده‌های فیلمنامه‌نویسی سی‌امین جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان باشد.»

نویسنده و کارگردان نمایش عروسکی «آرش» با اشاره به اینکه بسیاری از بخش‌های فیلمنامه از اصل داستان گرفته شده است گفت: «در فیلمنامه داستان به همان شکل سابق روایت می‌شود با این تفاوت که دیگر حیوانات از خانه مادربزرگ نمی‌روند و ماندگار شده‌اند. فقط یک‌سری اتفاقات برای خود خانه می‌افتد، توطئه‌گرانی هستند که می‌خواهند خانه را از دست مادربزرگ دربیاورند و حیوانات این خانه را صاحب شوند.»

وی در ادامه افزود: «وقتی تعداد زیادی حیوان خوشمزه در خانه وجود دارد مثل گاو که شیر می‌دهد یا مرغ که تخم می‌گذارد و ... همه توطئه گران سعی می‌کنند به حیوانات خانه دسترسی پیدا کنند تا بتوانند غذای خوشمزه بخورند البته یک همسایه هم دارند که بابابزرگ داستان ماست.»

نویسنده و کارگردان نمایش «خواستگاری آبجی خانوم» درباره اجراهای عروسکی در طول سال گفت: «اگر رابطه آموزش و پرورش با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان محکم‌تر باشد طبیعتا آموزش سخت‌تر و عمیق‌تر خواهد شد. تصور کنید با عروسک به بچه آموزش بدهیم ریاضیات و یا علوم چیست. کاری که کانون با راه‌اندازی تئاتر مدرسه با مدیریت آقای محمدرضا کریمی صارمی شروع کرد.»

میرزا‌حسین که سالهای زیادی تجربه در امر نمایش عروسکی چه برای کودکان و چه برای بزرگسالان دارد در ادامه تصریح کرد: «با کلید زدن این کار، اتفاق خیلی مهمی را رقم خورد.این مسئله که برخی تلاش کردند تا بتوانند تئاتر را داخل مدارس ببرند در تاریخ ما ثبت خواهد شد، ولی لازم به ذکر است که فقط تلاش کافی نیست و خیلی از سازمان‌های دیگر می‌توانند در این امر کمک کنند از جمله آموزش و پرورش که باید نگاه جدی به این مقوله داشته باشد. با این شرایط آدم‌هایی مثل آقای صارمی تنها می‌مانند و در نتیجه مجبور می‌شوند کارهای روتین و عادی همیشگی انجام دهند.»
وی افزود: «تهران مراکز زیادی برای نمایش عروسکی دارد ولی در شهرستانها به ندرت و در روستاها مطلقا نمایش عروسکی اجرا نمی‌شود. دوست دارم که در روستاها اجرا بروم و این ایده من است. اصل پروژه برای این است که تئاتر ساده باشد. این نمایش هم بسیار ساده است به طوری که ظرف دو دقیقه میتوان دکور را برپا کرد.»نویسنده و کارگردان نمایش عروسکی «اژدهاک» درباره اجرا فعلی خود گفت: «در حال حاضر تئاتر «آدم کوچولوی گرسنه» که به سفارش کانون تولید کردم، در روستاهای ایران اجرا می‌کنم. آخرین اجرا ‌هم مربوط به اردیبهشت است که در روستاهای اطراف شهرکرد اجرا شد. این قضیه پیشنهاد خودم بود که خارج از تهران برای کودکان و نوجوان کار اجرا کنیم چون در شهر تهران هر مادری که بخواهد کودکش نمایش عروسکی ببیند به راحتی می‌تواند به کانون سر بزند.»

شاید یکی از مشکلات نماش عروسکی را نداشتن سالن اختصاصی برای این نوع تئاتر دانست، میرزاحسن با توجه به نبودن سالن‌ اختصاصی برای اجراهای عروسکی گفت: «مکان‌های زیادی مثل مرکز تولید تئاتر«کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان» یا «تالار هنر»، اجراهای زیادی دارند. این موضوع که سالن اختصاصی داشته باشیم خیلی اتفاق خوبی است ولی بهتر است همین سالن‌هایی که در اختیار داریم را به افراد متخصصی که در این زمینه فعالیت می‌کنند اختصاص دهیم.»

او در ادامه اظهار کرد: «امروزه در دنیا مرزها را در هنر از بین می‌برند به همین دلیل خیلی اعتقادی به تئاتر عروسکی ندارند و همه در مقوله تئاتر جمع می‌شوند. البته دیدگاه دیگری هم وجود دارد. به شخصا اعتقادی به اینکه بخواهیم یک سالن مختص اجراهای عروسکی داشته باشیم ندارم. بیشتر معتقدم کار خوب می‌تواند سالن را مشخص کند و مخاطب را جذب کند.»

نویسنده و کارگردان «خداحافظ راکون پیر» در آخر افزود: « اگر نمایش عروسکی بتواند خلاقیت خوبی را به نمایش بگذارد، یک نمایش عروسکی خوب را اجرا می‌شود. مهم این است که تماشاگر بتواند فکر تازه را ببیند نه فقط اجراهایی که سرمایه‌های کلان همراهی‌شان می‌کنند، ولی متاسفانه هیچ نوآوری ندارند»