سرمربی کدام تیم‌های لیگ برتری تغییر می‌کنند؟
یکی از معضلاتی که همیشه باعث کاهش کیفیت لیگ برتر می‌شود، تغییرات مداوم مدیران و مربیان است. در سال های اخیر معدود باشگاه ایرانی بوده که در عرصه های مدیریت و مربیگری ثبات داشته است. نگاهی کوتاه به تیم‌های موفق در فوتبال ایران ثابت می‌کند که هر تیمی در مدیریت و مربیگری ثبات داشته موفق تر بوده است.
به گزارش گروه رسانه های دیگر خبرگزاری آنا از شهروند، در ادامه به بررسی احتمالات نیمکت ١٦ تیم لیگ برتری برای فصل آینده می‌اندازیم.
پرسپولیس و رهایی از بی‌ثباتی
استقلال و پرسپولیس طی سالیان اخیر با کلمه‌ای به نام ثبات بیگانه بوده‌اند. چه در عرصه مدیریت و چه روی نیمکت، این دو تیم نمی‌توانستند رنگ آرامش را ببینند. میل به نتیجه گیری آنقدر بر منطق مدیران سرخابی که البته خودشان هم جایگاه محکمی نداشتند، غلبه می‌کرد که نیمکت‌های دو تیم به شدت متزلزل شده بود. پرسپولیس که بعد از قهرمانی با افشین قطبی دیگر رنگ جام لیگ برتر را ندیده بود به هر دستاویزی متوسل می‌شد اما هربار ناکام‌تر از قبل بود. حمید استیلی، ژوزه، دنیزلی، یحیی گل محمدی، علی دایی، حمید درخشان و برانکو ایوانکوویچ مربیانی هستند که در ٦ سال اخیر روی نیمکت پرسپولیس نشستند. به همین اندازه که پرسپولیس در عرصه مربیگری بی نظم بوده در مدیریت هم شلخته و بی ثبات بود. مدیران متعددی در پرسپولیس رفتند و آمدند تا اینکه نژاد فلاح، تصمیم به آوردن برانکو ایوانکوویچ به این تیم گرفت. اوایل لیگ پانزدهم بود که علی اکبر طاهری مدیرعامل پرسپولیس شد. او با اینکه در اوایل کار برانکو به خاطر نتایج ضعیفش تحت فشار بود اما مربی کروات را در پرسپولیس حفظ کرد تا امروز این تیم در آستانه مقتدرانه‌ترین قهرمانی در تاریخ لیگ برتر باشد. در ١٠ سال اخیر این اولین بار است که پرسپولیس چنین ثباتی را تجربه کرده و بعید است که سال آینده فرد دیگری جز برانکو روی نیمکت این تیم بنشیند. با این شرایط برانکو سال آینده هم روی نیمکت پرسپولیس می‌نشیند تا برای اولین بار در ١٠ سال اخیر یک سرمربی ٣ فصل در این تیم تداوم داشته باشد.
استقلال و بنزین سبز
استقلال در عرصه مدیریت و مربیگری تا حدودی از پرسپولیس با ثبات‌تر بوده است آبی پوشان پرطرفدار پایتخت در سال‌های اخیر از پیشکسوتان خود به عنوان سرمربی استفاده کرده‌اند. اگر دوره یک ساله مربیگری صمد مرفاوی در استقلال را کنار بگذاریم در ٨ سال اخیر نیمکت استقلال بین امیر قلعه‌نوعی و پرویز مظلومی دست به دست شده است. قلعه‌نوعی ٢ بازگشت طی سال‌های اخیر به استقلال داشته است که در هر ٢ بازگشت هم برای این تیم قهرمانی به ارمغان آورده است. مظلومی بعد از یک سال مربیگری مرفاوی به استقلال برگشت و ٢ سال ماندگار شد و یک قهرمانی جام حذفی را به دست آورد. بعد از رفتن مظلومی، دوباره قلعه نوعی به استقلال برگشت و بعد از ٢ سال ناکامی استقلال با قلعه نوعی نوبت مظلومی بود که باز هم روی نیمکت استقلال بنشیند. با ناکامی مظلومی در کسب قهرمانی لیگ و جام حذفی تاریخ مصرف او هم برای باشگاه استقلال به پایان رسید. این بار نوبت آمدن یک سرمربی تازه نفس و البته از جنس استقلال بود. مدیرعامل وقت باشگاه علیرضا منصوریان را برای سرمربیگری انتخاب کرد تا استقلالی‌ها بالاخره از چرخه مظلومی و قلعه‌نوعی خارج شوند. منصوریان لیگ را با استقلال بد شروع کرد اما نتایج خوب تیم جوان او و عملکرد مطلوبش در لیگ قهرمانان باعث شده جایگاه او روی نیمکت تثبیت شود. اگر اتفاق عجیبی رخ ندهد او سال آینده هم سرمربی آبی‌ها خواهد بود.
اصفهانی های بلاتکلیف
با رفتن حسین فرکی، ایگور استیماچ سرمربی سپاهان شد اما او هم نتوانست عملکرد خوبی داشته باشد. سپاهانی‌ها برای شروع فصل جدید به سراغ ویسی که مربی تیم قهرمان فصل قبل بود رفتند اما عمر ویسی هم در سپاهان کوتاه بود.سپاهانی‌ها به سراغ کرانچار رفتند که خاطرات خوبی با او داشتند. قرارداد سپاهانی با کرانچار فقط برای نیم فصل دوم لیگ برتر بود و همین نشان می‌دهد سال آینده قرار است فرد دیگری سرمربی طلایی پوشان شود. ذوب آهن لیگ را با یحیی گل‌محمدی شروع کرد اما اختلافات آذری و گل محمدی باعث برکناری یحیی شد تا دستیار او مجتبی حسینی روی نیمکت بنشیند. نتایج ذوب با حسینی در لیگ خیلی ضعیف بود و صحبت از حضور یک مربی دیگر در این تیم است.
تهرانی‌های بی‌ثبات
نگاهی گذرا به جدول نشان می‌دهد بعید است که جز مربیان استقلال و پرسپولیس، سرمربی دیگری روی نیمکت تیمش باقی بماند. با وضعیت تیم‌هایی مثل پیکان، تهران، صبا و سایپا هم بعید است تغییری روی نیمکت خود نداشته باشند. سایپا نتایج ناامید کننده‌ای با فرکی گرفته و مدت‌هاست بحث از برکناری اوست. صبا با صمد مرفاوی هنوز در منطقه خطر قرار دارد و قطعاً سال آینده روی نیمکت این تیم نمی‌نشیند. نفت تهران با علی دایی نتایج متوسطی گرفته و با توجه به تداوم مشکلات مالی این تیم دایی و دستیارانش سال آینده روی نیمکت این تیم نمی‌نشینند. جلالی هم با تیم تازه وارد پیکان نتایج بدی نگرفته اما حضور قطعی او در این تیم برای سال آینده مشخص نیست.
تغییرات اساسی در جمع تبریزی‌ها
تیم‌های تبریزی سال چندان خوبی را پشت سر نگذاشتند. تراکتورسازی با امیر قلعه‌نوعی استارت زد و به عنوان مدعی وارد رقابت‌ها شد. تراکتور اصلی‌ترین رقیب پرسپولیس برای قهرمانی نام گرفت اما محرومیت این تیم از نقل و انتقالات به تدریج باعث افت تراکتور شد. اختلافات قلعه‌نوعی با مسئولان تراکتور بالا گرفته و احتمالاً او سال آینده راهی تیم دیگری می‌شود و فراز کمالوند جانشین او می‌شود. با این شرایط گسترش هم باید برای فصل آینده دنبال مربی باشد. ماشین سازی که با فرهاد کاظمی هم نتوانست از سقوط فرار کند سال آینده با مربی جدیدی لیگ یک را آغاز می‌کند.
مشهدی‌های ناکام
نمایندگان مشهد امسال هم مثل سال گذشته روزهای خوبی را سپری نکردند. پدیده با رضا مهاجری به سختی توانست رتبه تک رقمی به دست بیاورد. مهاجری از ابتدای فصل با مسئولان پدیده مشکل داشته و بعید است در این تیم ماندگار شود. سیاه‌جامگان که همیشه با مشکلات مالی دست و پنجه نرم کرده اکبر میثاقیان را آورد تا بلکه فرجی حاصل شود اما این اتفاق رخ نداد. بعید است با سقوط سیاه جامگان، میثاقیان در این تیم ماندگار شود.
اهوازی‌ها
مدافع عنوان قهرمانی آنقدر با مشکلات مالی روبه‌رو است که سرمربی آن فقط در انتظار پایان لیگ است تا از جمع آبی‌ها جدا شود. سیروس پورموسوی مدعی شده با شرایط فعلی باشگاه دیگر به کارش در استقلال ادامه نمی‌دهد و مسئولان این تیم باید به فکر مربی دیگری باشند. دیگر تیم جنوبی، صنعت نفت مثل همیشه در کشاکش جدول دست و پا می زند. فیروز کریمی هنوز برای تمدید قراردادش به توافق نرسیده و شاید سال آینده روی نیمکت این تیم نباشد.
ذوالفقار نسب: مدیران توصیه‌پذیر شده‌اند
بیژن ذوالفقار نسب درباره دلایل برکناری زود هنگام مربیان و فرصت ندادن به آنها می‌گوید: «متاسفانه سال‌هاست در فوتبال ایران ثبات نمی‌بینیم. هر سال بیش از ٥٠ درصد از مربیان باشگاه‌ها تغییر می‌کنند و تعداد کمی از تیم‌ها هستند که با همان کادر قبلی ادامه می‌دهند. به اعتقاد من در حال حاضر مدیران باشگاه‌ها با تفکر و بر اساس داشته‌ها و سرمایه‌هایشان تصمیم‌گیری نمی‌کنند. حتی در برخی از موارد خود مدیران تصمیم گیرنده نیستند و به توصیه‌های مشاوران و نزدیکان خود عمل می‌کنند. امروزه هر باشگاهی مدیران زیادی دارد که همه آنها در تصمیمات مدیرعامل تأثیر می‌گذارند.» وی ادامه می‌دهد: «مدیران باشگاه‌ها فقط به نتیجه‌گیری فکر می‌کنند و بعد از چند باخت سریعاً به تغییر مربی دست می‌زنند. اگر هم در میانه فصل تغییرات ایجاد نکنند در پایان فصل به دلایل واهی دست به تغییر مربی می‌زنند. پیشنهاد من برای مدیران این است که برای مربی تیم‌شان را با مطالعه کافی انتخاب کنند و به آن مربی فرصت ٣ ساله بدهند تا بتواند با استفاده از سرمایه‌های باشگاه تیم را اداره کند. البته فشار روی مدیران برای نتیجه‌گیری زیاد است و آنها هم این فشار را به تیم وارد می‌کنند و نتیجه‌اش بی‌ثباتی می‌شود.»
انتهای پیام/
