عباس عبدی: ترمیم کابینه نوعی حرکت رو به جلوست/ وزیر صنعت هم باید استعفا می‌داد

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری آنا، امروز (1 آبان) روزنامه نوآوران در گفت‌وگو با عباس عبدی درباره تغییرات در کابینه روحانی نوشت: نظام اجرایی و عملیاتی در همه کشورها و دولت ها ناظر بر یک برنامه ریزی و اجرای برنامه است. کارشناسان سیاسی بر این باور هستند که اساسا تغییر در درون دولت بر مبنای یک انسداد شریان اقدام و کنش عینی قابل دفاع است. کارشناسان سیاسی می‌گویند اگر حتی یک ماه هم به پایان دولت مانده باشد، اگر انسدادی در شریان حیاتی تحرکات دولت بوجود آمده باشد این حق رئیس جمهور است که برای گذار از این انسداد و جلوگیری از سکته ناقص دولت وارد عمل شود. بنابراین اگر ضرورت‌های تغییر در تیم های تخصصی، اجرایی و عملیاتی به وجود می‌آید، باید از این تغییرات استقبال شود و سپس سهم آن‌ها را در فرآیند اجرایی کشور بررسی کرد.

در ادامه متن کامل این گفت‎وگو را می‎خوانید:

آیا انتظار چنین ترمیمی را داشتید؟

در واقع شخصاً انتظار داشتم که پس از شکل‌گیری مجلس و متناسب با شرایط مجلس تغییراتی در حداقل 4 وزارتخانه صورت گیرد. ولی کم‌کم به نظر می‌رسید که آقای روحانی به چند دلیل علاقه‌ای به تغییر کابینه ندارد. مهمتر از همه این بود که اگر تغییری در کابینه انجام شود به معنای نوعی بی‌ثباتی تلقی می‌شود و دوست نداشتند که چنین اتفاقی رخ دهد.

پس چرا این اتفاق رخ داد؟

به نظرم به این دلیل که فشارها به وزیر ارشاد زیاد شد و او نیز خواهان استعفا بود و در مجموع روحانی در وضعیتی قرار گرفت که با استعفای وزیر ارشاد موافقت کند. ولی اکنون که در چنین موقعیتی قرار گرفته بود به نظر می‌رسد که به دو علت از دو وزیر دیگر نیز خواسته شده که استعفا دهند. یکی اینکه استعفای وزیر ارشاد در ذیل ترمیم کابینه معنا شود و دیگر اینکه پاسخی هم باشد به مطالبه به حقی که پس از انتخابات اسفند 1394 میان کنشگران سیاسی بوجود آمده است.

استیضاح وزیر آموزش و پرورش را در این ماجرا چقدر موثر می‌دانید؟

واقعیت این است که اگر استعفا هم نبود، یکی از نامزدهای ترمیم وزارت آموزش و پرورش بود. ولی در هر حال این استیضاح هم می‌تواند در بروز این اتفاق موثر باشد. بویژه وضعیتی که برای صندوق بازنشستگی فرهنگیان بوجود آمده را نباید از نظر دور داشت.

نحوه مواجهه مجلس با این ترمیم را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

به نظرم مجلس در اولین آزمون جدی خود از این حیث قرار دارد و اتفاقاً این ترمیم را باید به فال نیک بگیرند و به عنوان یک تجربه به آن نگاه کنند چون مجلس در سال آینده باید به کل کابینه بعدی رأی دهد. در مجموع گمان می‌کنم که مجلس برخورد سازنده‌ای داشته باشد. ضمن اینکه اگر اعتراض هم به عملکرد وزرای ورزش و آموزش و پرورش مستعفی داشته باشند، آن را باید معلول رفتار مجلس پیشین بدانند، چرا که هیچ‌کدام از این دو وزیر نفرات اول پیشنهادی رئیس جمهور نبودند.

آیا می‌توان مقایسه‌ای میان استعفای وزرا در دولت فعلی و دولت احمدی‌نژاد داشت؟

به نظرم پرسش خوبی است. با همه انتقادات و ضعف‌هایی که میان افراد وجود دارد ولی شاهدیم که هر سه وزیر با آرامش و احترام استعفا می‌دهند و رئیس جمهور نیز همین رفتار را متقابلاً با آنان داشته است در حالی که در گذشته طرف در حین مأموریت خارجی بود و برکناری‌اش را طرف خارجی در جلسه به اطلاع او رساند. یا در خصوص وزیر اطلاعات آن مشکلات پیش آمد و... این نشان‌دهنده یک رفتار سیاسی آموزنده است که نوعی آرامش را در جامعه القا می‌کند.

تأثیر این ترمیم در عملکرد دولت چه خواهد بود؟

الآن سخت است که اظهارنظر قطعی کنیم ولی در مجموع می‌توانم بگویم که این ترمیم نوعی حرکت رو به جلو بود و می‌تواند اثرات مثبت ایجاد کند، ولی حد و اندازه آن را نمی‌توانم حدس بزنم.

به نظر شما وزیر دیگری هم باید عوض می‌شد؟

البته نظر من ملاک نیست باید ملاحظات کلی را لحاظ کرد. ولی گمان می‌کنم که وزیر صنعت هم بهتر بود استعفا می‌دادند تا نیرویی جوان و خلاق جایگزین او شود. شاید در سال 1392 آمدن ایشان خوب بود، به دلایل خاص آن زمان، ولی ادامه آن به نظرم نه برای خودشان جالب است و نه برای دولت.