ساخت نانوکاتالیستی برای تبدیل زیست‌توده به گازهای ارزشمند در دانشگاه کاشان
محققی از دانشگاه کاشان با همکاری محققانی از دانشگاه جنووای ایتالیا نانوکاتالیستی را سنتز کرده‌اند که می‌تواند از سوختن مواد زائد طبیعی، گازهای با ارزش افزوده بالاتر تولید کند.
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از ستاد ویژه توسعه نانو، فرایند ریفرمینگ بخار به روشی اتلاق می‌شود که در آن از سوختن سوخت‌های هیدروکربنی در مجاورت بخار آب، گازهای مفید تولید می‌شود. این فرایند درون دستگاهی به نام ریفرمر پیش می‌رود که در آنجا بخار در دمای بالا با سوخت فسیلی واکنش می‌دهد. یکی از رایج‌ترین این تجهیزات، دستگاه ریفرمر متان جهت تولید گاز هیدروژن است. استفاده از کاتالیست در فرایند ریفرمینگ بخار موجب افزایش سرعت و بازدهی این فرایند می‌شود. بهینه‌سازی کاتالیست‌ها با بهره‌گیری از فناوری نانو می‌تواند کارایی این فرایند را هر چه بیشتر افزایش دهد.
دکتر سوده سپهری اهداف طرح را بدین‌صورت تبیین کرد: «هدف از این پژوهش تولید گاز سنتز از مواد زائدی همچون زیست‌توده با استفاده از روش ریفرمینگ بخار و به کمک یک نانوکاتالیست جدید بوده است».
وی افزود: «استفاده از نتایج این پژوهش در تبدیل زیست‌توده می‌تواند منجر به کاهش هزینه تولید و در نتیجه کاهش قیمت محصولات شود. به‌علاوه آلودگی زیست‌محیطی را نیز کاهش دهد».
سپهری در رابطه با تأثیر استفاده از فناوری نانو بر کارایی نانوکاتالیست‌ها گفت: «با توجه به آنکه واکنش‌های ریفرمینگ از جمله واکنش‌های حساس به ساختار هستند، بنابراین، خصوصیات ساختاری کاتالیست از جمله سطح ویژه، میزان پراکندگی جزء فعال، اندازه کریستالی و نانوساختار بودن آن تأثیر زیادی روی فعالیت و پایداری کاتالیست‌ها دارد. عملکرد یک کاتالیست به‌طور مستقیم متناسب با سطح ویژه آن است. استفاده از نانوذرات منجر به در دسترس بودن سطح تماس وسیعی بین ماده فعال کاتالیستی و فاز گاز می‌شود. بدین‌صورت تضمین می‌شود که ماده کاتالیستی به خوبی مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین نانومقیاس بودن کاتالیست موجب پایداری آن از طریق جلوگیری از تشکیل کک می‌شود».
در این پژوهش نانوذرات کاتالیستی نیکل بر پایه آلومینا با استفاده از روش تلقیح مرطوب نیترات نیکل بر پایه آلومینای تجاری به دست آمده‌است. سپس از این نانوذرات جهت ریفرمینگ بخار مواد حاصل از زیست توده در دماهای مختلف استفاده شده است. همچنین در هر مرحله کلیه محصولات جانبی شناسایی و اثر حضور واکنشگر ثانویه بر میزان تبدیل هر یک از واکنشگرها بررسی شده است.
بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، نانوکاتالیست نیکل بر پایه آلومینا در غیاب سولفور و در دمای بالاتر از 700 درجه سانتی‌گراد قابلیت تبدیل مواد آلی حاصل از زیست‌توده به گاز سنتز را داراست.
این تحقیقات حاصل تلاش‌های دکتر سوده سپهری و دکتر سحر چیت‌سازان و همکارانشان از دانشگاه جنووای ایتالیا است.
انتهای پیام/
