قانون بازنشستگی پیش از موعد پرستاران به درستی اجرا نمی‌شود

به گزارش گروه اجتماعی آنا، محمد شریفی مقدم، قائم مقام سازمان نظام پرستاری کشور اظهار کرد: قانون بازنشستگی پیش از موعد پرستاران پس از گذشت 27 سال از زمان تصویب آن، هنوز به درستی اجرا نمی‌شود؛ قانونی که وزارت بهداشت علت ناهماهنگی‌ها در اجرای آن را کمبود نیرو و اعتبار می‌خواند و در عین سازمان نظام پرستاری تاکید دارد که پرستاران بعد از 25 سال کارایی لازم را ندارند و ‌با ادامه این روند بیمار آسیب می‌بیند.

وی درباره این قانون گفت: در دنیا به دلیل سختی کار در رشته پرستاری، جذابیت‌های خاصی برای آن در نظر گرفته می‌شود. در ایران نیز قانونگذار برای حضور کمتر پرستاران در بیمارستان، قوانینی مثل قانون سخت و زیان‌آور بودن شغل پرستاری در سال 1368 وضع کرده‌است.

قائم مقام سازمان نظام پرستاری در ادامه یادآور شد: این قانون در خصوص مشمولان قانون خدمات کشوری، یعنی پرستاران بیمارستان‌های دولتی قابل اجرا است. به موجب آن پرستاران خانم با 20 سال و آقایان با شرط سنی خاصی با 25 سال سابقه کار، می‌توانند با پنج سال بخشودگی و 30 روز حقوق بازنشسته شوند. مشمولین قانون کار یعنی پرستاران شاغل در بخش خصوصی نیز با 20 سال سابقه کار، ‌شامل 10 سال بخشودگی و 30 روز حقوق می‌شوند.

وی با بیان اینکه قانون ارتقای بهره‌وری مصوب سال 1389، ضمن کاهش ساعات کاری، بر سخت و زیان‌آور بودن شغل پرستاری تاکید دارد، عنوان کرد: در بخش خصوصی قانون بازنشستگی پیش از موعد اجرا می‌شود و مشکلی هم در این مورد وجود ندارد؛ چرا که دستگاه مربوطه، پایان هرسال تمام بدهی پرسنل را پرداخت می‌کند و در صورت بازنشستگی پرستار، یک نفر دیگر جایگزین می‌شود.

شریفی مقدم علت مخالفت با بازنشستگی پیش از موعد در بخش دولتی را رقم بالای بدهی به پرستاران و همچنین مشکل در تامین نیروی جایگزین عنوان کرد و افزود: در برنامه پنجم توسعه آمده است که دستگاه در صورت بازنشسته شدن سه نفر، باید یک نیروی جدید بگیرد؛ به همین دلیل آنها دوست ندارند پرسنل را از دست بدهند. اخیرا پرستاران بعد از شکایت به دیوان عدالت اداری و رای این دیوان بازنشسته شدند، به عبارتی می‌توان گفت که مخالفت دستگاه با بازنشستگی پرستاران، قانونی نیست.

وی همچنین خاطرنشان کرد: متاسفانه وزارت بهداشت با بازنشستگی پیش از موعد پرستاران موافقت نمی‌کند در حالی که پرستاران بعد از 25 سال کارایی لازم را ندارند و ‌در ادامه این روند بیمار آسیب می‌بیند، ضمن آنکه وجود بی‌انگیزگی و کاهش کارایی در سیستم نظام سلامت، خسارت سنگینی برای مردم به دنبال دارد.