قهرمانی که در اسارت بعثیها گفت: «مرگ بر صدام»
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، دهه سوم آذرماه ۱۳۷۵، ایام شهادت محمد شهسواری است. قهرمانی از لشکر ۴۱ ثارالله که رهبر معظم انقلاب و حاج قاسم سلیمانی شجاعت او را تحسین کردند؛ شجاعتی که از دریچه دوربینهای رسانههای خارجی ثبت شد و برای همیشه ماند.
و اما اسارت و شجاعت این جوان کرمانی از این قرار است که در جریان عملیات بدر در منطقه جبهه جنوبی هور الهویزه که با رمز یا فاطمةالزهرا (س)در ۲۰ اسفندماه ۱۳۶۳ اجرا شد، رزمندگان اسلام با شش روز مقاومت و ایستادگی توانستند بزرگراه العماره - بصره را به تصرف خود درآورند و به تثبیت مواضع جدید در هورالعظیم بسنده کنند.
این عملیات از جمله عملیاتهای سختی بود که فرماندهانی چون مهدی باکری فرمانده لشکر ۳۱ عاشورا؛ عباس کریمی فرمانده لشکر ۲۷ محمد رسول الله و ابراهیم جعفرزاده فرمانده تیپ ۱۸ الغدیر در آن به شهادت رسیدند. اما در خط مقدم این عملیات حماسهای دیگر در حال وقوع بود؛ زمانی که تعدادی از رزمندگان ایرانی در شرق رودخانه دجله به اسارت نیروهای بعثی درآمدند و رسانههای خارجی برای انعکاس شادی بعثیها و شکست رزمندگان ایرانی حضور یافته بودند؛ اتفاقی بینظیر، نگاه رسانههای غربی را به شجاعت و دلیری رزمندگان ایرانی متوجه ساخت.
ایرانیانی که پای تلویزیون نشسته بودند و دیدند که یک جوان رزمنده بسیجی در حالیکه توسط یک سرباز بعثی در حال انتقال به مکانی دیگر بود جلوی دوربینها بلند فریاد میزد مرگ بر صدام ضد اسلام. همین شعار نمادی از غرور و شجاعت یک رزمنده بسیجی بود که حاج قاسم سلیمانی فرمانده لشکر ۴۱ ثارالله به او افتخار کرد.
محمد شهسواری سال ۱۳۶۹ با آزادگان به کشورمان بازگشت، اما این حرکت او برای همیشه ماندگار شد. شجاعتی که رهبر معظم انقلاب اسلامی در سال ۸۴ در سفری که به جیرفت داشتند، درباره محمد شهسواری فرمودند «یکی مثل شهید محمد شهسواری ـ آزاده سرافراز جیرفتی ـ به یک چهره ماندگار در کشور تبدیل میشود؛ نه به خاطر اینکه وابسته به یک قشر برتر است؛ نه!
او یک رعیتزاده و یک جوان برخاسته از قشرهای پایین اجتماع است؛ اما آگاهی و شجاعت او، او را در چشم مردم ایران عزیز میکند. آن روزی که ماها پای تلویزیون نشسته بودیم و دیدیم این جوان در چنگ دژخیمان رژیم بعثی صدام و زیر شلاق و تازیانه آنها فریاد میزند «مرگ بر صدام، ضد اسلام»، نمیدانستیم ایشان جیرفتی است؛ نه اسمی از او شنیده بودیم و نه خصوصیتی از او میدانستیم؛ اما همه وجود ما غرق تعظیم و تجلیل از این جوان آزاده شد. بعد هم بحمداللَّه به میان مردم و کشور ما برگشت».
همین جوان شجاع و غیرتمند روز ۲۰ آذر سال ۱۳۷۵ در آستانه روز پاسدار، در مسیر اعزام به زاهدان به شهادت رسید و پیکر مطهرش در گلزار شهدای شهرستان کهنوج استان کرمان آرام گرفت.
انتهای پیام/
