از بیت المقدس در ۱۹۳۶ تا غزه در ۲۰۲۴: سه فیلم درباره فلسطین به سوی اسکار میروند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، به نقل از داون، فیلمهایی از فلسطین، اردن و تونس داستانهایی از هویت، میراث و از دست دادن روایت میکنند.
فصل اسکار رسماً آغاز شده است، یا حداقل فصلی که همه شروع به ارسال فیلمها و پیشبینی نامزدها میکنند. در حالی که نامزدهای رسمی تا تاریخ ۲۲ ژانویه اعلام نمیشوند، هیئتهای ملی فیلم در سراسر جهان فیلمهای خود را به عنوان نامزد معرفی کردهاند. از جمله این فیلمها، سه فیلم با محوریت تاریخ و تجربه فلسطینی هستند که از طرف فلسطین، اردن و تونس ارسال شدهاند.
این سه فیلم رویکردهای متفاوتی دارند: یکی به سال ۱۹۳۶ در بیت المقدس نگاه میکند، یکی تمرکز خود را بر یک خانواده فلسطینی میگذارد و دیگری مستقیماً از غم و اندوه غزه در حال حاضر میآید. اما در مجموع، این آثار بخشی از موجی از فیلمسازان هستند که اصرار دارند داستانهای فلسطینی باید بهطور کامل روایت شوند و نه بهصورت سطحی و به اختصار در تیترهای خبری. در اینجا نگاهی نزدیکتر به این سه فیلم داریم.
فلسطین ۳۶ (نماینده فلسطین)
کارگردان اهل بیت لحم، آنماری جاگیر، که همواره به عنوان یکی از مهمترین صداهای سینمایی فلسطینی شناخته شده است، با فیلم «فلسطین ۳۶» امسال بزرگترین و پر طمطراقترین اثر خود را به عرصه سینما میآورد.
جاگیر این بار نگاه خود را به گذشته دوخته است، بهویژه به بیت المقدس در سال ۱۹۳۶. داستان فیلم در سال ۱۹۳۶ اتفاق میافتد و به روایت تنشهای روزافزون در این منطقه میپردازد، زمانی که مهاجران یهودی برای فرار از یهودی ستیزی در اروپا به این سرزمین مهاجرت میکنند و در مقابل، جمعیت فلسطینی برای مقابله با سلطه بریتانیا در بزرگترین و طولانیترین قیام خود در تاریخ به پا میخیزند.
جاگیر به جای اینکه این داستان را حول محور رهبران سیاسی یا اسطورههای تاریخی بنا کند، بر زندگی مردم عادی تمرکز کرده است که در تلاشند تا در زیر سایه یک حکومت روزافزون، زندگی کنند، عشق بورزند و جوامع خود را حفظ کنند.
تمام آنچه از تو باقی مانده (نماینده اردن)
فیلم رسمی اردن برای اسکار امسال «تمام آنچه از تو باقی مانده» است که توسط بازیگر، نویسنده و کارگردان فلسطینی-آمریکایی، شیرین دابیس ساخته شده است. در حالی که «فلسطین ۳۶» به گذشته یک ملت نگاه میکند، دابیس تمرکز خود را بر زندگی یک خانواده فلسطینی میگذارد و داستانی را روایت میکند.
دابیس در این فیلم نقش مادر را ایفا میکند و از طریق خاطرات پدربزرگ خانواده، تلاش میکند سرنوشت پسرش را بفهمد، و اینگونه، غم و اندوه به شکلی میاننسلی، صمیمی و دایرهوار به تصویر کشیده میشود. این فیلم نشان میدهد که داستان فلسطینی هیچگاه یک خط مستقیم نیست؛ بلکه بهطور پراکنده، از طریق ژستها و روایتهای خاموش در کنار سفرههای آشپزخانه یا درک نانوشته منتقل میشود. خاویر باردم و مارک روفالو از جمله تهیهکنندگان اجرایی فیلم هستند.
صدای هند رجب (نماینده تونس)
فیلم رسمی تونس برای اسکار امسال "صدای هند رجب" است که به ترسیم یک زخم تازه میپردازد. این مستند-درام که توسط کوثر بن هنیه کارگردانی شده، به آخرین لحظات زندگی هند رجب، دختر پنجسالهای که در غزه سال گذشته در حین تلاش برای فرار با خانوادهاش کشته شد، میپردازد.
فیلم از ضبط صداهای واقعی تماسهای تلفنی هند به تیم نجات هلال احمر استفاده کرده است. صدای هند رجب با تحسینهای زیادی روبهرو شده است و منتقدان از فضاسازی عاطفی و ویرانکننده آن تمجید کردهاند.
بن هنیه گفته است که این درامسازی «بسیار نزدیک به آنچه که فلسطینیها تجربه کردهاند» است و پس از شنیدن خبر مرگ هند در ژانویه سال گذشته، احساس «خیلی عصبانیت و ناامیدی» کرده است، اما در عین حال گفته است: «من این فیلم را برای این که مردم جهان روی صندلیهایشان احساس راحتی کنند نساختهام.»
این فیلم در جشنواره ونیز با ۲۳ دقیقه تشویق مداوم روبهرو شد، نه به این دلیل که تماشایش آسان بود، بلکه به این دلیل که از مخاطبان نخواست نگاه خود را از حقیقت منحرف کنند.
انتهای پیام/
