ضرورت همگامسازی طول مقطع کارشناسی با استانداردهای جهانی
به گزارش خبرگزاری آنا، فرهاد ابراهیمآبادی، در نشست بازاندیشی سنوات دوره کارشناسی که امروز در موسسه پژوهشی و برنامهریزی آموزش عالی برگزار شد، با تأکید بر ضرورت بازنگری در تعریف دستاوردهای یادگیری (Learning Outcomes) در نظام آموزش عالی، خواستار مشارکت همهجانبه صنعت، نمایندگان دانشجویان و اساتید در این فرآیند شد.
وی این چارچوب را مبنایی حیاتی برای هماهنگی نظامهای آموزشی در سطح بینالمللی و تسهیل تعاملات دانشجویی (اعم از پذیرش دانشجو و اعزام) دانست.
ابراهیمآبادی با اشاره به استانداردهای جهانی، به ویژه در حوزه دورههای مهندسی، گفت: اتحادیه بینالمللی مهندسان استاندارد مشخصی برای طول دوره لیسانس مهندسی تعیین کرده که معمولاً ۴ تا ۵ سال است. در برخی کشورها، این دوره حتی چهار ساله است، هرچند که محاسبه تعداد واحدها بسته به نوع رشته، مانند مهندسی کشاورزی، میتواند متفاوت باشد.
وی افزود: کشورهایی مانند استرالیا، که طول دوره تحصیل پیش از دانشگاه آنها ۱۲ سال است، توجیه میکنند که هم در دوره متوسطه و هم در دوره لیسانس، حجم محتوای آموزشی را افزایش دادهاند تا کیفیت را تضمین کنند. در کشوری مانند بریتانیا و ایالات متحده نیز، نظام آموزشی بر الگوی ۱۲ ساله پیش از دانشگاه استوار است، با این تفاوت که دانشآموزان اغلب یک سال زودتر وارد مدرسه شده و کل دوره تحصیلی پیش از دانشگاه ۱۱ سال به طول میانجامد. نکته مهم این است که در این نظامها، دانشآموز پس از اتمام دوره متوسطه، برای ورود به مقطع لیسانس باید دورههای پیشنیاز را طی کند و نمرات این دوره مبنای انتخاب رشته دانشگاهی قرار میگیرد.
عضو هیات علمی موسسه پژوهش و برنامهریزی آموزش عالی، نظام آموزشی ایران را با این استانداردها مقایسه و اظهار کرد: در ایران، دوره لیسانس معمولاً بین ۱۳۰ تا ۱۴۰ واحد است. به دلیل اضافه شدن واحدهای درسی و برخی تغییرات در نظام آموزشی، ممکن است برخی دانشگاهها این دوره را در سه سال نیز به اتمام برسانند، اما مسئله اصلی، وجود دورههای پیشنیاز و آمادگی ناکافی برای ورود مستقیم به مقاطع بالاتر است.
مدیرگروه نوآوریهای آموزشی و درسی موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی، با اشاره به تنوع دورههای تحصیلی در سطح جهانی، بر لزوم افزایش این تنوع در ایران تأکید کرد: با افزایش تنوع دورههای تحصیلی، دانشگاههای مهارتی باید با عناوین و طول دورههای متفاوت ارائه شوند تا پاسخگوی نیازهای گوناگون باشند.
وی در خصوص راهکارهای کاهش طول دوره لیسانس در ایران، بر لزوم توجه به استانداردهای جهانی تأکید کرد: برای پاسخ به این سوال که دانشجو باید چه شایستگیهایی کسب کند، لازم است تا دانشگاه، صنعت و نمایندگان دانشجویان در تعریف دستاوردهای یادگیری مشارکت کنند. همچنین، باید به سازوکارهای اعتبارسنجی رسمی و تضمین کیفیت توجه ویژه شود.
این پژوهشگر حوزه آموزش عالی، چالشهای موجود در ایران را برشمرد و گفت: اگر بخواهیم از الگوهایی مانند بریتانیا الهام بگیریم، باید توجه کنیم که آنها دانشآموزانی با آمادگی قبلی برای ورود به دورههای فشرده دارند. در ایران، آییننامههای مصوب مانند آییننامه جامع در سال ۱۴۰۲، کیفیت دورههای تابستانی را محدود کرده و ما با محدودیت منابع روبرو هستیم.
ابراهیمآبادی، راهکارهایی برای کاهش طول دوره تحصیلی در ایران پیشنهاد داد: میتوانیم از دورههای فشرده دانشگاهی بهره ببریم، یادگیریهای غیررسمی را در دنیا معادلسازی کنیم و آزمونهایی برای دروس پایه، مشابه آنچه در کشورهای توسعهیافته رایج است، برگزار کنیم. عمومیت بخشیدن به این آزمونها و کسب نمره قبولی در آنها میتواند به پیشبرد اهداف کمک کند.
انتهای پیام/
