به رسمیت شناختن روی کاغذ، نسلکشی در میدان!
به گزارش خبرگزاری آنا، «قویترین پاسخ به اشغال، محاصره و ظلم»؛ این نظر «رجب طیب اردوغان» رئیسجمهور ترکیه درباره اقدام شماری از دولتهای اروپایی برای به رسمیت شناختن کشور مستقل فلسطین است.
اما وقتی رجب پاشا در هشتادمین مجمع عمومی سازمان ملل، پشت تریبون رفت تا این جملات انگیزشی را بگوید، درست هنگام درخواست برای عقبنشینی اسرائیل از غزه، صدای میکروفن را از دست داد.
حتی اگر از «فرضیه توطئه»ای صرفنظر کنیم که رسانههای ترکیه بازنشر میدهند تا این اقدام را خرابکاری توصیف کنند و آن را به اسرائیل نسبت دهند (که البته بعید هم نیست)؛ این نقص فنی میتواند سیگنالی نمادین باشد از تلاش برای خفه کردن صدای مظلومیت مردم غزه.
فراموش نکنیم که در طول ۷۰ سال گذشته، کشورهای زیادی «سرزمین مستقل فلسطین» را به رسمیت شناختهاند- البته روی کاغذ.
عجیب نیست که انگلیس و فرانسه، از یکسو به اسرائیل سلاح میفروشند تا کودک فلسطینی را خانهخراب کند و از سوی دیگر در سازمان ملل، درباره سرقفلی زمینی که ۷ دهه پیش سند آن را به صهیونیسم تحویل دادند، حاتمبخشی میکنند
فلسطین کشوری است که در ذهن و قلب امت اسلام جایگاهی معنوی دارد؛ اما در بستر جغرافیای جهانی، پاورچین چکمه صهیونیسم ماهیت فیزیکی آن را لگدمال کرده است.
حالا اما، اینکه ۲ عضو اروپایی شورای امنیت یعنی انگلیس و فرانسه، به موجودیت کشوری به اسم فلسطین رسمیت دادهاند، برای افکار عمومی جالب است؛ بهویژه که رسانههای آن سو، تیترهای جذابی میزنند مانند «تقابل آمریکا و اسرائیل با جهان بر سر فلسطین»!
البته که تقابل هست، اما نه شبیه آن دوئل قهرمانانهای که ذهن خیالپرداز جامعه جهانی به تصویر میکشد.
بله، دیروز برای لابیهای صهیونیستی که دفاتر مرکزیشان در فاصلهای نهچندان دور از سازمان ملل است، روز چندان خوبی نبود و آن هم وقتی بود که در این سازمان و در جریان نشست «راهحل دو دولتی» با تدارک فرانسه و عربستان سعودی، «امانوئل مکرون» سکاندار الیزه، کشور مستقل فلسطین را به رسمیت شناخت.
بااینحال، این اقدام مکرون کاملاً مشروط بود به حذف حماس از صحنه سیاسی غزه و همینطور تأکید بر امنیت رژیم صهیونیستی و حتی توصیه به کشورهای عربی که «حالا نوبت شماست که با اسرائیل عادیسازی کنید.»
اصلاً نباید از این شروط تعجب کنیم؛ چراکه در این دنیای تکقطبی، برای مسلمانها هیچ حقی ارزان به دست نمیآید.
طنز دیگر ماجرا، پیشدستی انگلیس در به رسمیت شناختن فلسطین بود، خبرگزاری آنا پیشتر در مطلبی با عنوان «نوشداروی انگلیسی بعد از مرگ سهراب» به حکایت تلخ تشکیل نطفه طفل نامشروع رژیم صهیونیستی با دلالی بریتانیایِ بهغلط کبیر پرداخته بود.
حالا، اما لندن به دیگ جوشان خاورمیانه نگاه میکند و برای اینکه نقش سیاه خود را در تاریخ معاصر سفیدشویی کند، طلایهدار به رسمیت شناختن سرزمین مستقل فلسطین شده است؛ آن هم یک روز قبل از فرانسویها!
در اسرائیل، «بنیامین نتانیاهو» نخستوزیر، کف به لب آورده و میگوید هرگز اجازه تشکیل یک دولت فلسطینی را نمیدهد و امضایش پای طرح E۱ که قرار است با تقسیم اراضی فلسطینی در کرانه باختری، جمعیت بومی را به نفع توسعه شهرکسازی دوپاره کند؛ نشان از عزم راسخ او دارد.
اما این چیزی از انزوای بینالمللی اسرائیل کم نمیکند و هستند کارشناسان صهیونیستی که این موضوع را در صورت نتانیاهو فریاد میزنند: «کابینه افراطی تو جهان را علیه اسرائیل متحد کرد».
ای کاش میشد پرده را انداخت تا نمایش ریاکارانه اروپا تمام شود؛ اما نه، مثلاینکه شامورتیبازی این جماعت دلال تازه شروع شده و خدا نکند که این بار، دولتهای مسلمان فقط در تاریکی محض، به تماشا بنشینند
در همین پسزمینه انزوای خودساخته بود که «سید عباس عراقچی» وزیر خارجه ایران، دیشب در پیام توییتری که به مناسبت آغاز سال نو یهودی منتشر کرد، حرف خوبی زد و گفت: «نفرتآور است که نتانیاهو با نسلکشی فلسطینیان وجهه همه یهودیان را لکهدار میکند.»
البته، در اینجا، یک نکته باریک وجود دارد: حالا که آقای نخستوزیر در محضر افکار عمومی به پایان راه نزدیک شده، مبادا در دام خط نامرئی جداییای بیافتیم که بین «نتانیاهو» و «رژیم صهیونیستی» میکشند. غرب حالا که مهره بازیاش سوخته، میخواهد نسلکشی غزه را به اسم تصمیم شخصی نتانیاهو تمام کند تا اسرائیل را از خشم افکار عمومی محفوظ بدارد.
نکته دیگر آنکه، به رسمیت شناختن فلسطین روی کاغذ اگرچه اقدامی مثبت است، اما گرهگشا نیست.
فراموش نکنیم که نسلکشی ادامهدار در غزه، سختترین آزمون برای سلامت نهادی و اعتبار هنجاری سازمان ملل محسوب میشود. اگر قرار است سازمان مللی کارآمد و مفید داشته باشیم، اعضای آن باید فوراً با عزمی راسخ برای توقف این وحشیگری و محاکمه و مجازات جنایتکاران اقدام کنند.
در این میان، اگرچه اخراج اسرائیل از سازمان ملل بیشتر به رؤیاپردازی میماند، دستکم تحریم تجاری و تسلیحاتی رژیم میتواند راهگشا یاشد.
به نظر شمای مخاطب، عجیب نیست که انگلیس و فرانسه، از یکسو به اسرائیل سلاح میفروشند تا کودک فلسطینی را خانهخراب کند و از سوی دیگر در سازمان ملل، درباره سرقفلی زمینی که ۷ دهه پیش سند آن را به صهیونیسم تحویل دادند، حاتمبخشی میکنند!
کاش میشد پرده را انداخت تا این نمایش ریاکارانه تمام شود؛ اما نه، مثلاینکه شامورتیبازی این جماعت دلال تازه شروع شده و خدا نکند که این بار، دولتهای مسلمان فقط در تاریکی محض، به تماشا بنشینند.
میپرسید تماشای چه چیز؟ جواب میدهم: فروش سرزمین دزدیدهشده به ملت مالباخته آنهم به بهای گزاف کشتار یک نسل.
ایکاش نور افکار عمومی جهان آنقدر قوی باشد که تاریکی سهمگین این تماشاخانه را بشکند!
انتهای پیام/
