تحصیل در جهان، خدمت در ایران! + فیلم و عکس

به گزارش خبرنگار آنا، ستاره‌ها همیشه نمادی بوده‌اند از ناشناخته‌ها، اهداف بلند و آرزو‌های دست‌نیافتنی، اما چه می‌شد اگر می‌گفتیم برخی از انسان‌ها نه تنها به دیدن این ستاره‌ها اکتفا نمی‌کنند، بلکه خودشان سازندگان و فتح‌کنندگان این جهان‌های دور هستند؟ این دقیقاً همان داستان درخشان جوانان نخبه ایران است که در المپیاد جهانی نجوم و اخترفیزیک با درخشش غیرقابل انکار خود، نام ایران را در صف بهترین کشور‌های جهان به ثبت رسانده‌اند. داستان آنها داستانی نیست صرفاً از مدال و رتبه بلکه روایت کوششی است بی‌وقفه، از گذر از دشواری‌ها و رقابت‌های سختی که فقط نخبگان واقعی می‌توانند از عهده آن برآیند.

در دنیایی که همیشه تصور می‌شود عرصه‌های برتر علمی و فناوری در اختیار کشور‌های غربی است، جوانان ایرانی با عزمی راسخ ثابت کردند که استعداد و تلاش بی‌حد و مرزی در بطن این سرزمین زرخیز وجود دارد. علی نادری، مدال‌آور طلای المپیاد جهانی، با صداقتی مثال‌زدنی از پشت‌صحنه این موفقیت می‌گوید: کسب مدال طلا برای ما نه یک اتفاق شگفت‌انگیز، بلکه یک مسئولیت و نتیجه طبیعی آمادگی و تلاش بی‌وقفه است. آنها این مسیر را مثل یک بازی بتل رویال می‌بینند که هر شرکت‌کننده باید همه رقبایش را پشت سر بگذارد تا در نهایت پیروز شود؛ رقابتی در عین انفرادی بودن که فشار‌ها و چالش‌های خود را به همراه دارد.

اما داستان این جوانان فراتر از رقابت است. تفاوت سبک زندگی آنها با دانش‌آموزان معمولی، گذشتن از لذت‌های کوتاه‌مدت برای رسیدن به هدف بزرگ‌تر است. آنها آگاهانه انتخاب‌هایی سخت انجام داده‌اند که شاید برای بسیاری قابل تصور نباشد. این نگاهی است که از خودگذشتگی، تمرکز و باور راسخ به آینده بهتر را نمایان می‌کند.

این موفقیت‌ها همچنین دستاورد یک تیم است. چند روز پس از درخشش بی‌نظیر جوانان ایرانی در المپیاد جهانی نجوم و اخترفیزیک و کسب مدال‌های طلای پی‌درپی، فرصتی فراهم شد تا گفت‌وگویی نزدیک و صمیمانه با این ستاره‌سازان موفق کشور داشته باشیم. این جوانان نخبه، نه تنها نماینده استعدادهای درخشان ایران در عرصه علمی جهان هستند، بلکه با پشتکار و تلاش بی‌وقفه خود، نمادی از امید و انگیزه برای نسل جوان کشور محسوب می‌شوند.

تلاش بی‌وقفه و ساعت‌های طولانی مطالعه

علی نادری، دارنده مدال طلای المپیاد جهانی نجوم و اخترفیزیک، در گفت‌و‌گو با خبرنگار آنا تأکید کرد: المپیاد نجوم و فیزیک همواره میدان رقابت کشور‌های قدرتمند غربی بوده و کسب مدال طلا در این عرصه موضوعی تازه نیست؛ بنابراین به‌جای شوکه شدن، ما این موفقیت را نتیجه تلاش مستمر و مسئولیتی روشن برای خود می‌دانیم.

این مدال‌آور طلای المپیاد جهانی با صداقت و صمیمیت از زندگی پرتلاش خود می‌گوید: من برای درس خواندن زمان بسیار زیادی را صرف می‌کنم. کم‌ترین زمانی که برای درس خواندن اختصاص می‌دهم ۴ ساعت و اوج آن ۱۲ ساعت است.

نادری با اشاره به علایق شخصی خود می‌گوید: در حال حاضر نجوم و کامپیوتر از علایق اصلی من هستند و باید اعتراف کنم بازی‌های ترسناک برایم جذابیت خاصی دارد. مسیر هر موفقیتی پر از سختی، چالش و گلوگاه است و المپیاد هم از این قاعده مستثنی نیست. اما اگر بخواهم بزرگ‌ترین چالش المپیاد را نام ببرم، آن رقابت انفرادی است؛ جایی که هر دانش‌آموز آموزش می‌بیند خود را در صدر ببیند، زیرا تنها ده مدال طلا و یک رتبه اول وجود دارد. المپیاد مثل یک بازی بتل رویال است؛ باید همه رقبای خود را پشت سر بگذاری تا بتوانی پیروز شوی. این ویژگی، چالشی اساسی و گاه آسیب‌زننده است که اثرات آن به شکل پله‌ای و دومینویی گریبان‌گیر دانش‌آموزان می‌شود.

زندگی متفاوت، انتخاب‌های سخت

زندگی یک المپیادی با دانش‌آموز عادی تفاوت‌های چشمگیری دارد. علی نادری در این باره می‌گوید: اولویت‌ها فرق می‌کند. ما باید بیشتر تمرکز کنیم و از برخی تفریحات معمول سن‌مان صرف‌نظر کنیم. این یک معامله است؛ یعنی برای رسیدن به هدف، از لذت‌های کوتاه‌مدت می‌گذریم.

حسین سلطانی که دو سال متوالی موفق به کسب مدال طلا شده، می‌گوید: قطعا تک تک ما بسیار خوشحال شدیم از اینکه همه ما به صورت تیمی این مدال طلا را کسب کردیم و به جرأت می‌توانم بگویم اگر یک نفرمان این مدال را کسب نمی‌کرد، دیگر خوشحالی ای در کار نبود. کسب مدال طلا نه فقط یک موفقیت شخصی، بلکه یک وظیفه برای من است، چرا که ایران همواره یکی از مدعیان این رشته بوده و آماده‌سازی بالایی برای این سطح از رقابت داریم.

سلطانی با اشاره به اینکه المپیاد در زندگی روزمره می‌تواند کاربرد بسیار زیادی داشته باشد، می‌گوید: المپیاد به این معناست که شما در دوران دبیرستان در یک رشته خاص به صورت تخصصی مطالعه می‌کنید و به سطح لیسانس و فوق‌الیسانس دست پیدا می‌کنید. درواقع، المپیادی‌های سه سال از هم‌سن و سالان خود جلوتر هستند و این امر می‌تواند به رشد جامعه علمی کشور کمک بزرگی کند.

چالش‌های مهاجرت و عشق به میهن

یکی از دغدغه‌های مشترک بین این جوانان نخبه، مسئله مهاجرت است. حسین سلطانی که به همراه تیمش مدال طلا کسب کرده، می‌گوید: مهاجرت علمی گاهی اجتناب‌ناپذیر است، اما من همیشه دوست دارم به کشورم برگردم و دانشم را در خدمت ایران قرار دهم. اینکه هر کشوری باید در زمینه علم حرفی برای گفتن داشته باشد، بر کسی پوشیده نیست. ایران کشور نفت‌خیز است؛ اما در چاه‌های مشترک نفت با کشورهای همسایه، به دلیل تکنولوژی بالای کشورهای همسایه، شاهد استفاده چند برابری آن‌ها از چاه‌های نفت هستیم. تمام مواردی که در زندگی روزمره خود می‌بینیم به علم بستگی دارد.

هیربد فودازی، دیگر مدال‌آور طلا از اینکه توانستند به صورت تیمی نفر اول شوند، ابراز خوشحالی کرد و ادامه داد: من ساعات طولانی‌ای از روز را به مطالعه اختصاص می‌دهم. بیشتر روزها بین ۸ تا ۱۴ ساعت درس می‌خوانم، البته زمان‌هایی هم هست که کمتر می‌شود. در کنار مطالعه، نقاشی و وقت گذراندن با خانواده به من کمک می‌کند انرژی‌ام را بازیابی کنم.

حسین معصومی، دانش‌آموز و شرکت‌کننده در المپیاد جهانی نجوم و اخترفیزیک ۲۰۲۵، از مسیر دشوار و پرچالش علمی او و دغدغه‌هایش درباره آینده علم و مهاجرت تحصیلی سخن گفت.

حسین معصومی درباره خستگی‌های مسیر علمی می‌گوید: خستگی جسمی بیشتر احساس می‌شود و از نظر ذهنی خسته نیستم. درس خواندن برایم اگر از روی اشتیاق باشد، طاقت‌فرسا نیست.

وی روزانه حدود ۱۰ ساعت را به مطالعه و تمرینات المپیاد اختصاص می‌دهد و با وجود چالش‌ها، به مسیر خود با انگیزه ادامه می‌دهد.

معصومی در پاسخ به سوال مهاجرت تحصیلی، معتقد است: مهاجرت تحصیلی واجب است، اما از آن مهم‌تر بازگشت به کشور است. ما باید دانش خود را به کشورمان برگردانیم و کمک کنیم. از لحاظ روحی نیز جدا شدن از وطن آسیب‌زننده است.

معصومی درباره معنای موفقیت در علم تأکید می‌کند: مدال گرفتن مهم است، اما تاثیرگذاری اجتماعی و آشنایی با مسائل علمی و روحی مسیر المپیاد اهمیت بیشتری دارد. این مسیر باعث رشد شخصی و شناخت بهتر زندگی می‌شود.

وی همچنین درباره آینده می‌گوید که برنامه‌ریزی سختی ندارد و باور دارد که آینده اغلب غیرمنتظره است، اما اهداف متعددی برای خود دارد که هنوز در حال بررسی و انتخاب بهترین مسیر است.

پیام حسین معصومی به هم‌نسلان خود این است که «تنفر از درس بد نیست، اما تنفر از تلاش و همت داشتن آسیب‌زننده است. هر فردی می‌تواند بدون علاقه به درس، در حوزه خود بسیار موفق باشد، به شرطی که تلاش کند.

حسین معصومی نمونه‌ای بارز از جوانان ایرانی است که با پشتکار و علاقه به علم، نه تنها برای خود بلکه برای کشور و جامعه، آینده‌ای روشن را رقم می‌زنند.

این احساس وطن‌دوستی و تعهد به کشور، در میان این جوانان بسیار قوی است و نشان می‌دهد که موفقیت علمی برای آنها تنها به کسب مدال و رتبه محدود نمی‌شود، بلکه تأثیرگذاری بر جامعه و خدمت به کشور نیز اولویت اصلی‌شان است.

پیام به هم‌نسلان؛ تلاش، کلید موفقیت است

نکته مشترکی که همه این المپیادی‌ها بر آن تأکید دارند، اهمیت تلاش و پشتکار است. آنها به نسل خود پیام می‌دهند: حتی اگر درس را دوست ندارید، از تلاش و همت دست نکشید. تلاش کلید موفقیت است، چه در علم، چه در هر حوزه‌ای دیگر.

موفقیت‌های درخشان این جوانان المپیادی، نه تنها نمایانگر استعدادهای درخشان کشورمان است، بلکه نشانه‌ای از اهمیت جدیت، عشق به علم و امید به آینده‌ای روشن برای ایران است. داستان آنها به ما یادآوری می‌کند که با تلاش، پشتکار و ایمان به هدف می‌توان حتی ستاره‌ها را هم فتح کرد.