امام حسن (ع)؛ بزرگمردی که هیچ کس از او ناامید بر نمی‌گشت
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، امام حسن مجتبی (ع) یکی از بارزترین چهره‌های عبودیت، حلم و مهربانی در تاریخ اسلام است. سیره ایشان سرشار از عبادت، زهد، کرامت و حسن معاشرت با مردم و حتی حیوانات بود. کارشناسان دینی بر این باورند که بررسی ابعاد مختلف زندگی آن حضرت، الگویی روشن برای زندگی اخلاقی و اجتماعی مسلمانان ارائه می‌دهد.
حجت الاسلام امیرعلی حسنلو مدیرگروه تاریخ و سیره مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه‌های علمیه در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری آنا، با اشاره به سیره عبادی امام حسن (ع) گفت: ایشان از عابدترین مردم زمان خود بودند و بار‌ها با پای پیاده به زیارت خانه خدا رفتند. در برخی نقل‌ها آمده که بیش از ۲۰ مرتبه این سفر را پیاده انجام دادند. خود حضرت می‌فرمودند: «شرم دارم خدا را ملاقات کنم درحالی‌که پیاده به خانه او نرفته باشم.»
وی افزود: امام حسن (ع) هنگام نماز به قدری غرق در عبادت می‌شدند که رنگ چهره‌شان تغییر می‌کرد. وقتی وضو می‌گرفتند، دچار حالتی از خشیت الهی می‌شدند و می‌فرمودند: «حق است بر کسی که می‌خواهد به محضر خداوند وارد شود، رنگ چهره‌اش تغییر کند.»
حلم و مهربانی: از بخشش غلام تا غذا دادن به حیوانات
امام حسن مجتبی (ع) نه‌تنها با مردم، بلکه با تمام مخلوقات خداوند با مهربانی رفتار می‌کردند. حجت‌الاسلام حسنلو با اشاره به این ویژگی بارز امام بیان داشت: روزی ایشان در حال غذا خوردن بودند که سگی کنارشان ایستاد. امام (ع) لقمه‌ای می‌خوردند و لقمه‌ای هم به سگ می‌دادند. وقتی به ایشان عرض شد که اجازه دهند سگ را دور کنند، فرمودند: «دوست ندارم که جانداری به من بنگرد که غذا می‌خورم و من چیزی به او ندهم.»
وی ادامه داد: این رفتار مهرآمیز در سیره امام حسن (ع) به وفور دیده می‌شود. در روایتی آمده که غلامی پای گوسفند مورد علاقه حضرت را شکست. وقتی از او پرسیدند چرا چنین کردی، گفت: «می‌خواستم شما را غمگین کنم.» امام (ع) نه‌تنها او را مجازات نکردند، بلکه فرمودند: «من تو را خوشحال خواهم کرد.» سپس غلام را در راه خدا آزاد کردند.
سیره اجتماعی: تواضع در برابر فقرا و مردم
حجت‌الاسلام حسنلو ابراز داشت: امام حسن مجتبی (ع) در کنار مقام والای علمی و عبادی خود، در تعامل با مردم نیز الگویی کم‌نظیر بودند. امام حسن (ع) در برخورد با فقرا و نیازمندان، نهایت تواضع را نشان می‌دادند. روزی از کنار جمعی از فقرا عبور کردند که مشغول خوردن تکه‌های نان خشک بودند. فقرا از امام (ع) دعوت کردند که با آنها غذا بخورند. حضرت از اسب پیاده شدند، کنار آنها نشستند و فرمودند: «خدا متکبران را دوست ندارد.» سپس آنها را به خانه خود دعوت کردند و ضمن پذیرایی شایسته، به آنها لباس‌های مناسب نیز بخشیدند.
بزرگواری در برابر دشمنان
وی با تأکید بر اینکه بردباری و حلم امام حسن (ع) حتی در برابر دشنام‌دهندگان نیز مثال‌زدنی بود. افزود: روزی مردی از شام، تحت تأثیر تبلیغات اموی، به امام (ع) دشنام داد. حضرت با لبخند به او فرمودند: «آیا غریب هستی؟ اگر مسکن نداری، تو را جا می‌دهم، اگر پول نداری، به تو کمک می‌کنم و اگر نیازمندی، بی‌نیازت می‌سازم.» مرد شامی می‌گوید که بعد از این رفتار کریمانه، امام حسن (ع) محبوب‌ترین فرد نزد او شد.
شجاعت و صلابت در برابر دشمنان اسلام
این کارشناس دینی با بیان اینکه در کنار این رأفت و کرامت، امام حسن مجتبی (ع) در صحنه‌های مبارزه و دفاع از حق نیز حضوری پررنگ داشتند، خاطرنشان کرد: در جنگ جمل، ایشان نقشی کلیدی در پراکنده ساختن نیرو‌های فریب‌خورده داشتند. همچنین، در جنگ صفین، امیرالمؤمنین (ع) از نگرانی اینکه مبادا نسل پیامبر (ص) قطع شود، از یارانش خواست که مراقب امام حسن و امام حسین (ع) باشند.
کرامت و بزرگواری: آزادی غلام در برابر یک شاخه گل
وی با اشاره به اینکه کرامت و بزرگواری امام حسن (ع) در زندگی روزمره ایشان نیز مشهود بود، ادامه داد: روزی کنیزی شاخه گلی به امام (ع) هدیه داد. حضرت در مقابل او را در راه خدا آزاد کردند. وقتی از ایشان پرسیدند که چرا در برابر هدیه‌ای کوچک چنین پاداش بزرگی دادید، فرمودند: «این‌گونه خداوند ما را ادب کرده است که وقتی کسی به شما تحیتی داد، شما بهتر از آن را پاسخ دهید.»
حجت‌الاسلام حسنلو تصریح کرد: بررسی سیره امام حسن مجتبی (ع)، الگویی جامع برای زندگی فردی و اجتماعی مسلمانان ارائه می‌دهد. از زهد و عبادت تا مهربانی با مردم و بردباری در برابر دشمنان، همه این ویژگی‌ها در شخصیت امام حسن (ع) جلوه‌گر است.
انتهای پیام/
