تلاش کردیم فرهنگ اساطیری ایران را به تصویر بکشیم

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، انیمیشن سینمایی «افسانه سپهر» اولین انیمیشن پخش شده در سینمای رسانه در جشنواره امسال بود، اثری قهرمان محور با الهام گرفتن از داستان‌های اساطیری و کهن ایرانی که البته رگه‌هایی از داستان‌های کهن و شخصیت‌های داستانی خارجی هم در آن وجود داشت و به نوعی اثری بود که به قصه‌ها و اسطوره‌های زیادی در دل آن اشاره می‌شد.

این انیمیشن در دومین روز جشنواره چهل‌وسوم در سینمای رسانه (برج میلاد) به نمایش درآمد که تا حدودی مورد اقبال هم قرار گرفت. در روز پخش این اثر با عماد رحمانی کارگردان انیمیشن گفت‌و‌گو کردیم.

رحمانی در پاسخ به خبرنگار آنا در مورد استفاده از قصه‌های کهن ایرانی در این انیمیشن توضیح داد: این ایده ایرانی بودن قصه از ابتدا در ذهن ما بود و از وقتی که با آقای جعفری نویسنده اثر کار را شروع کردیم تمام تلاشمان این بود که اثر وامدار سنت و فرهنگ ایرانی باشد. به همین دلیل سراغ داستان‌های فولکور و قصه‌هایی که پدر و مادر‌ها برایمان تعریف می‌کردند رفتیم، اما از آنجایی که دید ما به اثر بین‌المللی بود، تلاش کردیم تلفیقی از اساطیر ملی و بین‌المللی داشتیم.

وی افزود: در کل اگر انیمیشن را ببینید ما از شخصیت‌ها و سربازان دوره‌های اشکانیان و هخامنشیان و... استفاده کردیم. در تمام قاب‌ها سعی کردیم نماد‌ها کاملا مشخص باشد، چون معتقدیم این موارد هویت و افتخار فرهنگی ماست و باید به آنها اشاره کنیم. حتی در خصوص قهرمانان قصه هم هفت قهرمان در قصه داشتیم که چهار نفر از آنها ایرانی و دو نفر دیگر هم از آسیا هستند. ما نشان دادیم که یک هویت تاریخی جدی داریم و به آن افتخار می‌کنیم.

کارگردان «افسانه سپهر» در رابطه به خلق قهرمان ملی در برابر ابرقهرمان‌های خارجی گفت: تمام تلاش‌مان همین بود که قهرمانی برای ذائقه کودک و نوجوان ایرانی خلق می‌کنیم. اگرچه شخصیت سپهر نماد‌هایی از قهرمانان غربی دارد، اما سعی کردیم قهرمان خود را خلق کنیم. در کنار این قهرمان هم شخصیت به یادماندنی بابو (یوز ایرانی) را قرار دادیم که او هم به نوعی نماد ایرانی است و در نهایت قصه نیز همان یوز کمک بزرگی به سپهر می‌کند.

وی در پایان سخنانش درباره شباهت‌های قصه این انیمیشن با بخش‌هایی از شاهنامه مثل بخش «هفت خان رستم» عنوان کرد: بخش‌هایی از داستان که سپهر با غول‌های مختلف می‌جنگند از هفت خان الهام گرفته شده است. مخصوصاً آن جایی که هر دو شخصیت قصه با نسخه بد خودشان آشنا می‌شوند، مثل همان جایی از شاهنامه است که رستم در بیابان گیر می‌کند و زمانی که می‌تواند که بر نفس خود فائق بیاید، فردوسی می‌گوید رستم موفق می‌شود خان را رد کند.