دختری یازده ساله سیاره کوتوله پلوتو را نامگذاری کرد!
به گزارش خبرگزاری آنا، پلوتو سیاره کوتولهای است که در کمربند کویپر قرار دارد. پلوتو در سال 1930 توسط کلاید تامبا (Clyde Tombaugh) کشف شد و برای سالیان متمادی نهمین سیاره منظومه شمسی شناخته میشد. با این حال در سال 2006 اتحادیه بین المللی نجوم زیر میز زد و از آن پس پلوتو به عنوان یک سیاره کوتوله طبقه بندی شد. این تغییر بحث و جدل زیادی را برانگیخت که تاکنون نیز ادامه پیدا کرده است.
پلوتو از ماه (قمر زمین) کوچکتر است. سطح آن بیشتر از یخ و سنگ پوشیده شده است. یکی از معروفترین ویژگیهای این سیاره کوتوله وجود یخچال قلبیشکلی در آن است که اسپوتنیک پلانیتیا (Sputnik Planitia) نام دارد. پلوتو همچنین دارای پنج قمر است که شارون بزرگترین آنها است. این جرم نجومی به رغم دور بودن از خورشید، دنیایی جذاب است که دانشمندان همچنان مشغول مطالعه در مورد آن هستند.
جالب است بدانید داستانی منحصر به فرد در پس نام این سیاره کوتوله وجود دارد. در سال 1930، یک دختر 11 ساله به نام ونیتیا برنی (Venetia Burney) این نام را پیشنهاد کرد. او فقط 11 سال داشت! ونتیا در انگلستان زندگی میکرد و عاشق نجوم بود. وقتی ستاره شناسان سیاره جدیدی را جلوتر از نپتون کشف کردند، به ذهن او رسید به دنبال نامی اساطیری برای آن بگردد. او بعد از مدتی تحقیق به اسم پلوتو رسید که نام الهه رومی دنیای مردگان است.
به نظر او این نام مناسب رسید زیرا سیاره جدید از خورشید بسیار دور بود و به دنیایی تاریک و مرموز شباهت داشت. ونیتیا پیشنهاد خود را با پدربزرگش که یک ستارهشناس حرفهای بازنشسته بود در میان گذاشت. پدربزرگ از ایده ونیتیا خیلی خوشش آمد و نام پیشنهادی را به دانشمندان رصدخانه لاول در آریزونا داد.
منجمان و کارکنان رصدخانه نیز از این نام خوششان آمد و تصمیم گرفتند سیاره جدید را پلوتو نامگذاری کنند و کمابیش به همین سادگی این نام مورد پذیرش قرار گرفت و ماندگار شد. ونیتیا نیز به خاطر پیشنهادش به شهرت رسید و نام او هنوز در یادها مانده است.
پلوتو دههها به عنوان نهمین سیاره منظومه شمسی محسوب میشد. با این حال در پی بازتعریف واژه سیاره، گروهی از دانشمندان به این نتیجه رسیدند که پلوتو همه معیارهای لازم را ندارد و چنانچه پیشتر گفته شد آن را به «سیاره کوتوله» تنزل درجه دادند! اگرچه پلوتو دیگر یک سیاره کامل در نظر گرفته نمیشود، اما یک جرم نجومی جذاب در انتهای منظومه شمسی است.
انتهای پیام/