عملکرد دفتر موسیقی وزارت ارشاد بررسی می‌شود

به گزارش گروه فرهنگی آنا و به نقل از روابط عمومی فرهنگ‌سرای ارسباران، این نشست با حضور فرزاد طالبی(مدیرکل دفتر موسیقی)، محمدرضا فیاض(موسیقیدان ومنتقد)، بابک رضایی و محسن رجب پور (کارشناس) و رضا مهدوی کارشناس مجری ومدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با طرح سوال ازسوی کارشناسان و منتقدان و پاسخگویی از سوی مدیرکل دفتر ارشاد برگزار می‌شود.

پیش از این، شش جلسه از «گفتمان ضرب اصول» با موضوع «بررسی وضعیت موسیقی صدا و سیما»، «بررسی وضعیت ارکسترهای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی»،بررسی عملکرد 15 ساله خانه موسیقی»، «بررسی مشکلات کنسرتها (اجراهای زنده)» و «بررسی نحوه برگزاری سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر»برگزار شده است.

هدف اصلی برگزار کنندگان سلسله نشست های «گفتمان ضرب اصول» ایجاد فضایی مناسب برای بیان مشکلات موجود جامعه موسیقی است تا ضمن آگاهی از این مشکلات، فعالان و دست اندرکاران این جامعه شریف در جهت اصلاح و بهتر شدن شرایط صنفی شان حرکت کنند.

علاقه مندان جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانند به فرهنگ‌سرای ارسباران به آدرس خیابان شریعتی بالاتر از پل سید خندان ،خیابان جلفا مراجعه کنند.

نشست پژوهشی موسیقی دستگاهی ایران باعنوان «نگاهبان شعله یا پاسدار خاکستر؟»

نشست پژوهشی موسیقی دستگاهی ایران باعنوان «نگاهبان شعله یا پاسدار خاکستر؟» با رویکرد بازبینی نیم قرن «بحران هویت» اهالی موسیقی ایران در آیینه حضور و غیبت محمد رضا لطفی با حضور محمد جمال سماواتی روزجمعه28 خرداد ساعت19 در فرهنگ‌سرای ارسباران برگزار می‌شود.

جستجوی بحران موسیقی بر بستر ساختار درونی و عملکرد کار ورزان در دو دهه اخیر سخن گفتن از بحران موسیقی ایرانی، در گفتار و نوشتار کارورزان این موسیقی، به عنصری کلیشه‌ای و مکرر بدل شده و به تقریب همگان، از تولید کنندگان، مجریان تا مدیران دولتی، دریک همسرائی اونیسون هماهنگ «بحران فراگیرموسیقی» را اعلام می کنند. اغلب کسانی که به واکاوی بحران موسیقی برخاسته اند؛ زمینه ها و دلایل بحران را در بیرون از این موسیقی جستجو می کنند و تاثیر عملکرد کارورزان و هنرمندان این موسیقی را بر پیدایش و اوج گیری بحران نادیده گرفته اند . خرافه «موسیقی زیر فشار، موسیقی دان مظلوم » نیز چون هاله ای ساتر عملکرد تاثیر کاروزران این موسیقی را در بحران آن پنهان کرده است.

سخنران این نشست از انگشت شمار پژوهشگرانی است که در سی سال گذشته با نقد کلیشه های گمراه کننده ای از این دست به عمق ساخت این موسیقی پرداخته و سعی دارد تا بحران را بر بستر درون ساخت این موسیقی و تحلیل رفتار شناسی کار وزران و هنرمندان آن باتوجه به تحولات جامعه در حال گذار بررسی کند و در این گفتارنه فقط به «چگونگی» بحران کنونی موسیقی ایرانی بلکه به «چرائی" موقعیت کنونی نیز می پردازد.

موسیقیدان، مجری وکارورز موسیقی ایرانی به انگیزه های فرهنگی ، مادی و به اقتضای روز، بین دو قطب هویتی سرگردان است اوگاه در نقش پاسدار خاکستر در هیئت حافظ مرده ریگ موسیقائی قرون و اعصار گذشته ظاهر و در مواردی از حمایت های دولتی و مردمی برخوردار می شود و گاه با پشت کردن و حتی انکار میراث موسیقائی "ردیف موسیقی دستگاهی " تنها راه روشن نگه داشتن شعله موسیقی و افروختن مشعلی نو و سپردن آن به نسل آینده با "نوآوری " و بریده از تاریخ وصرف فاصله گرفتن تعریف می کند. در این رهگذار در همه ساخته ها و پرداخته های نسل های گذشته، موادی برای "بازیافت" در معنای Recycling می بیند! سرگردانی بین این دو قطب به ظهور "دوزیستانی " منجر شده است که به تدریج توانائی رنگ عوض کردن و تطبیق با محیط را در خود بالا برده و در بهره گیری از مواهب مالی - اجتماعی این تغییرات، ماهر تر و چیره دست تر می شوند.

در این نشست به استاد محمد رضا لطفی به عنوان یکی از آخرین افراد ازنسل موسیقی دانان ایرانی پرداخته می شود که بی‌اعتنا به رانت‌های دولتی و امتیازات بازار و پسند مردمی، راه خود رارفت ، مهر خود را بر دوره ای از حیات موسیقائی ایران نقش زد و خویشتن را به نمونه ای از «امکان مستقل زیستن هنرمند» ثابت کرد.