روایتی چند گانه از شعار دوستی با حیوانات/ دغدغه‌های محیط زیستی یک تئاتری

گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا ـ سعید محبی عضو هیئت مدیره کانون ملی منتقدان تئاتر ایران : «من و گربه پری» نام سیمین امیریان را به عنوان نویسنده و شهره سلطانی را به عنوان کارگردان بر پیشانی خود دارد. امیریان را به عنوان هنرمند نمایش کودک و نوجوان می‌شناسیم و از او کار‌های خوبی در این زمینه دیده‌ایم.

شهره سلطانی هنرمند گزیده کاری است که در کارنامه هنری‌اش آثاری دلسوزانه نسبت به جامعه انسانی و در این آخرین کارش او را  نگران حیوانات بی پناه کوچه و خیابان می‌بینیم. او نمایش را در ادامه دغدغه‌های زیست محیطی خود و در حمایت از حیوانات خانگی با شعار رفتار مهربانانه با حیوانات به روی صحنه برده است.

اجرای من و گربه پری نگارنده را به سال‌های دور می‌برد و یاد اجرای آثاری، چون دو نمایش با یک بلیط با بازی خسرو شکیبایی و بازی و کار هایده حائری می‌اندازد. درامی که سادگی و صمیمیت نمایش‌هایی همچون خرس و خواستگاری چخوف و یا نمایش مهم نیست به کارگردانی منیژه محامدی را به یاد می‌آورد.

خط ارتباطی بین عوامل نمایش و تماشاگران را همان صمیمیتی به هم وصل می‌کند که در آثار دیگر سلطانی هم به چشم می‌خورد. هر چند نمایش شعار دوستی با حیوانات را در رو ساخت با خود به همراه دارد، اما در لایه‌های زیرین خود به درون انسان‌ها نقب می‌زند و می‌خواهد واکنش روانی آنها را مورد واکاوی قرار دهد.

نمایش رویکرد دیگری هم در اجرا دنبال می‌کند و آن ساحت فانتزی است که از اجزای غیر قابل تفکیک نمایش‌های کودک است که تولید کنندگان این اثر به خوبی با آن آشنا هستند. گربه در نمایش با آدم‌ها صحبت می‌کند، روی مبل دراز می‌کشد و با حرف زدن و حرکاتش خود را عضوی از اعضای خانواده به حساب می‌آورد. تا آنجائیکه نگارنده در خاطر دارد نمایشی با این حد از توجه به حقوق حیوانات خانگی در روی صحنه ندیده است. هر چه بوده، اشاراتی کوچک به آن بوده است.

اما نمایش شش دانگ توجه خود را بر روی این موضوع قرار داده است. نمایش با ورود گربه که جایگزین غریزه بچه‌دار شدن زوج نمایش می‌شود، آغاز می‌شود. مرد نسبت به حیوان دافعه دارد ولی به تدریج با آن کنار می‌آید و هر دو گربه را به عنوان عضوی از خانواده می‌پذیرند. بازی‌های روان و خط کشی شده در کنار طراحی ساده و باور پذیر صحنه، نمایش را دیدنی کرده است. می‌توان کنار تماشاگران دیگر نشست و در یک عصر تابستان از اجرایی روان با طراحی ساده و بازی‌های خوب تاثیر پذیرفت و لذت برد.

انتهای پیام/

زهره سعیدی