در حوزۀ درمان سرطان پیشرو هستیم

 بیمارستان بوعلی بیمارستانی است ساخته‌شده در ۱۳۲۵ در تهران؛ این بیمارستان در بخشی از امامیه یا قلعۀ امام، در شرق تهران، واقع در باغ سید زین‌العابدین امام‌جمعه تهران و داماد ناصرالدین‌شاه قاجار، برای مداوای بیماران مبتلا به سل ریوی، احداث شد.باغ امامیه در دورۀ ناصری در جادۀ سرخ‌حصار واقع شده بود و پس از گسترش شهر در دوره پهلوی، در محدودۀ شهر قرار گرفت.

محل امروزی بیمارستان بوعلی در خیابان دماوند، بالاتر از میدان امام حسین است که در ادوار مختلف دستخوش تغییرات زیادی شده است. بیمارستان بوعلی که از همان سال‌ها در اختیار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی قرار داشت، در ۱۳۸۳ در اختیار دانشگاه آزاد اسلامی قرار گرفت. این بیمارستان در این سال‌ها توانسته است در رتبه‌های نخست بیمارستان‌های عمومی قرار بگیرد. در همین رابطه با علیرضا تیموری، جراح مغز و اعصاب، ستون فقرات و فلوشیپ جراحی مغز و اعصاب کودکان که از حدود ۱۵ ماه قبل به‌عنوان مسئول بیمارستان بوعلی انتخاب شده است، به گفتگو نشستیم.

بیمارستان بوعلی یکی از قدیمی‌ترین بیمارستان‌های تهران محسوب می‌شود و تاریخچۀ جالبی دارد! این بیمارستان در ابتدا برای بیماران تنفسی راه‌اندازی شد؟

در ۱۳۳۶ این بیمارستان برای بیماران تنفسی بود، آن زمان سل در ایران در حد اپیدمی وجود داشت و بیماران تنفسی به این مرکز منتقل می‌شدند و جراحی‌های مسلولان در این مرکز انجام می‌شد. این امر باعث شد که به‌مرور بخش‌های عفونی، داخلی، جراحی و آزمایشگاه این مرکز به‌عنوان مراکز مرجع شهر تهران شناخته شود. چند سال بعد نیز این دانشگاه در اختیار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی قرار گرفت. در ۱۳۸۳ بیمارستان بوعلی در اختیار دانشگاه آزاد اسلامی قرار گرفت و خریداری شد. بعد از آن نیز به‌عنوان بیمارستان عمومی شروع به فعالیت کرد.

بیمارستان بوعلی در این سال‌ها دستخوش تغییرات زیادی شده است! مثلاً طرح اتوبان امام علی در ظرفیت بیمارستان هم تغییراتی ایجاد کرد؟

مسلماً قبل از اجرای طرح بزرگراه امام علی بیمارستان بزرگ‌تر بود؛ اما زمانی که طرح اجرا شد، بخشی از بیمارستان بوعلی نیز تخریب شد.

ظرفیت بیمارستان بیش از ۱۴۰ تخت است که از این میان ۱۱۰ تخت فعال داریم، این بیمارستان دارای دو آی‌سی‌یو داخلی و جراحی است همچنین سی سی‌یو و بخش جراحی نیز داریم و البته مهم‌ترین بخش‌های بیمارستان مربوط به بخش داخلی جنرال و داخلی فوق تخصصی سرطان است. بخش‌های رادیوتراپی، براکتیتوتراپی، آزمایشگاه، پزشکی هسته‌ای، فیزیوتراپی، تصویربرداری، سی‌تی‌اسکن و ام‌آر‌آی هم فعال است. در این بیمارستان تقریباً بیش از نود درصد خدماتی را که یک بیمار نیاز دارد، به‌عنوان بیمارستان جنرال پوشش می‌دهیم.

در حال حاضر ظرفیت بیمارستان بوعلی نسبت به دیگر بیمارستان‌ها چطور ارزیابی می‌شود؟

ظرفیت بیمارستان بیش از ۱۴۰ تخت است که از این میان ۱۱۰ تخت فعال داریم، این بیمارستان دارای دو آی‌سی‌یو داخلی و جراحی است همچنین سی سی‌یو و بخش جراحی نیز داریم و البته مهم‌ترین بخش‌های بیمارستان مربوط به بخش داخلی جنرال و داخلی فوق تخصصی سرطان است. بخش‌های رادیوتراپی، براکتیتوتراپی، آزمایشگاه، پزشکی هسته‌ای، فیزیوتراپی، تصویربرداری، سی‌تی‌اسکن و ام‌آر‌آی هم فعال است. در این بیمارستان تقریباً بیش از نود درصد خدماتی را که یک بیمار نیاز دارد، به‌عنوان بیمارستان جنرال پوشش می‌دهیم.

بیمارستان‌های آموزشی و درمانی توانسته‌اند بار علمی زیادی در بخش آموزش دانشجویان پزشکی ایفا کنند و بیمارستان بوعلی نیز از این قاعده مستثنا نیست! آیا بیمارستان بوعلی به گفتۀ خود مسئولان دانشگاه آزاد مهم‌ترین بیمارستان آموزشی محسوب می‌شود؟

صدر درصد بیمارستان اصلی آموزشی دانشگاه آزاد در تهران بیمارستان بوعلی است و بیشترین دانشجو معمولاً در این بیمارستان پذیرفته می‌شود. این بیمارستان در رشته‌های مختلف پزشکی و پیراپزشکی، پرستاری، مهندسی پزشکی، داروسازی و رشته‌های نوین مثل گیاه‌پزشکی دانشجو می‌پذیرد. جالب است بدانید بسیاری از فارغ‌التحصیلان همین بیمارستان از اساتید دانشگاه‌های سراسری و دانشگاه آزاد هستند و به مراتب بالای علمی رسیده‌اند و حتی رئیس انجمن‌های علمی کشور هستند.

از کسب رتبه در میان دانشجویان دانشگاه آزاد صحبت کردید، این روز‌ها صحبت از درخشش دانشجویان پزشکی دانشگاه آزاد بسیار زیاد است.

دانشجویان دانشگاه آزاد بعضاً رتبه‌های برتر بورد تخصصی در کشور شده‌اند دانشجویانی داریم که در دانشگاه آزاد تحصیل کرده‌اند و حالا عضو هیئت‌علمی دانشگاه‌های معتبر کشورمان هستند.

متأسفانه هنوز این جو وجود دارد که دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آزاد و دانشگاه‌های دولتی مثل دانشگاه تهران و شهید بهشتی از نظر حرفه‌ای تفاوت دارند؟ آیا این تفاوت صحت دارد؟

دو نکته را می‌گویم و از این مسئله رد می‌شوم و به‌راحتی این مسئله را نقض می‌کنم: هرکس در هر دانشگاهی می‌تواند دانشجوی خوب یا بدی باشد. دانشجویی که در دانشگاه آزاد درس بخواند؛ اما واقعاً درس بخواند تا در مقابل دانشجویی که مثلاً در دانشگاه تهران باشد و تلاش نکند قطعاً نتیجۀ بهتری خواهد دید و البته ثابت هم شده است، دانشجویانی داریم که علاقه‌مندند، مقاله می‌نویسند، شب‌ها کشیک اضافه می‌مانند، فعالیت می‌کنند و نتیجه‌اش را هم دیده‌اند و از دانشگاه‌های خارج از کشور یا پذیرش در رشته‌های تخصصی خوب پذیرش گرفته‌اند.

برداشت غلطی است که دانشجویی که در دانشگاه آزاد درس می‌خواند توانایی کمتری از فارغ‌التحصیل دانشگاه سراسری دارد. امتیاز دیگری که دانشگاه آزاد دارد و به نظر من هر دانشجو یا هر استیجر (کارآموز پزشکی) از آن امتیاز استفاده می‌کنند، این است که برخلاف دانشگاه تهران در مرتبۀ رزیدنتی و فلوشیپی کمتر دانشجو داریم، بنابراین استاد در خط اول تماس با کارآموز پزشکی است و قطعاً باعث می‌شود دانشجو بیماران بیشتری ویزیت کند و ارتباط بیشتری با استاد داشته باشد؛ و این موضوع باعث می‌شود که اتفاقاً آموزش در بیمارستان دانشگاه آزاد بیشتر از دانشگاه سراسری باشد و اگر کسی مشتاق باشد، قطعاً بیشتر یاد می‌گیرد.

اگر بخواهیم نقطۀ قوتی برای بیمارستان فرهیختگان که یکی از بیمارستان‌های دانشگاه آزاد است در نظر بگیریم تمرکز بر پیوند کلیه است، از نظر شما نقطۀ قوت بیمارستان بوعلی چیست؟

هرچند برای آیندۀ بیمارستان بوعلی برنامۀ استراتژیک و توسعه در نظر داریم؛ ولی در حال حاضر تمرکز بیمارستان بر بیماری‌های سرطانی است، ما در بیمارستان بخش سرطان مجزا با پزشکان قدیمی داریم، انکولوژیست‌های قدیمی و مجربی داریم که در کشور بسیار مطرح هستند.

در کنار آن بخش جراحی کنسر (سرطان) به‌خصوص کنسر‌های (سرطان‌های) گوارشی بسیار فعال است. نقطۀ قوت بیمارستان بوعلی درمان بیماری‌های سرطان است. هرچند درمان این بیماری‌ها هزینه‌بردار است؛ اما ما در بیمارستان از بخش‌های طبی و جراحی به‌صورت مجهز برخوردار هستیم. بیمار اگر به درمان طبی نیاز دارد، بستری می‌کنیم و شیمی‌درمانی انجام می‌شود، اگر نیاز به رادیوتراپی دارد، بخش رادیوتراپی قابل دفاعی داریم و اگر نیاز به شیوه‌های نوین درمان نیز باشد، خوشبختانه در دسترس است، پس بهتر است بگوییم نقطۀ قوت ما درمان تخصص‌های بیمارستانی سرطان‌هاست.

منظور از توسعه در بیمارستان از نظر شما چیست؟

با آن نگاهی که به مسائل اقتصادی داریم و می‌دانیم بحران‌های اقتصادی زیادی گریبان‌گیر بخش درمان است، فکر می‌کنیم چه کار کنیم که هم بتوانیم این بحران‌ها را بگذرانیم و به درآمدزایی برسیم هم خدماتی کامل و جامع مناسب و در شأن مردم ارائه دهیم. البته برنامه‌های استراتژیکی داریم که شاخه‌های مختلفی دارد، یکی از کار‌های جالبی که در حال انجام هستیم و بیش از ۸۰ درصد انجام شده است و عمدۀ هزینه‌های آن با دانشگاه و بخشی هم خیرین بوده است، احداث یک مهمانسرا در بیمارستان است، با توجه به اینکه بیمارستان بوعلی درخت و بافت جنگلی دارد، می‌تواند شرایط مناسبی برای خانوادۀ بیماران فراهم کند. بدیهی است این مهمانسرا با قیمت مناسب در اختیار خانواده‌های بیماران به‌خصوص در اختیار خانواده‌های بیماران دانشگاه آزاد که از شهرستان‌ها می‌آیند قرار خواهد گرفت؛ بنابراین کسی که از راه دور برای درمان بیمار خود می‌آید، با خیال راحت می‌تواند مستقر شود. این مهمانسرا احتمالاً در دو، سه ماه آینده افتتاح می‌شود.همچنین قصد داریم بخش‌های درمانی بیمارستان را تکمیل کنیم، برنامۀ مفصلی هم برای تقویت بخش‌های زیبایی داریم، به‌زودی بخش لیزر راه‌اندازی می‌شود.

برای جذب توریسم سلامت نیز برنامه‌ای دارید؟

در حال حاضر هم در بیمارستان بوعلی توریست سلامت داریم، پزشکانی داریم که کارشان بسیار خوب است بنابراین بیماران را جذب می‌کنند؛ اما اگر منظور بخش بین‌المللی بیمارستان است که صورت سیستماتیک فعال باشد، اول باید بتوانیم فضای فیزیکی مناسبی ایجاد کنیم و برنامه‌ریزی کنیم.

با توجه به محل قرارگیری بیمارستان مرکز درمانی بوعلی قابلیت جذب توریست سلامت دارد؟

قطعاً، هر کالایی را می‌توان به مشتری خودش فروخت. بیمارستان خصوصی می‌تواند توریست گرید خودش را داشته باشد، بیمارستان بوعلی هم می‌تواند توریست‌درمانی خود را داشته باشد. قرار نیست همه به بیمارستان خصوصی بروند. ما هم می‌توانیم مخاطب و مشتری خودمان را داشته باشیم.

قرارداد با بیمه‌های تکمیلی در بیمارستان بوعلی به چه صورت است؟

یکی از امتیازات بیمارستان بوعلی این است که بیمارانی که مشکلات اقتصادی دارند می‌توانند در بخش خصوصی خدمات بگیرند. جالب است بدانید برخی از بیمه‌های تکمیلی با هیچ بیمارستان خصوصی قرارداد ندارند ولی ما با اکثر بیمه‌های تکمیلی قرارداد داریم؛ بنابراین بیماران می‌توانند به ما مراجعه کنند. بیماران خارجی هم همین طور است.

هرچند برای آیندۀ بیمارستان بوعلی برنامۀ استراتژیک و توسعه در نظر داریم؛ ولی در حال حاضر تمرکز بیمارستان بر بیماری‌های سرطانی است، ما در بیمارستان بخش سرطان مجزا با پزشکان قدیمی داریم، انکولوژیست‌های قدیمی و مجربی داریم که در کشور بسیار مطرح هستند. در کنار آن بخش جراحی کنسر (سرطان) به‌خصوص کنسر‌های (سرطان‌های) گوارشی بسیار فعال است. نقطۀ قوت بیمارستان بوعلی درمان بیماری‌های سرطان است. هرچند درمان این بیماری‌ها هزینه‌بردار است؛ اما ما در بیمارستان از بخش‌های طبی و جراحی به‌صورت مجهز برخوردار هستیم

اگر بخواهیم به بزرگ‌ترین نقطۀ قوت بیمارستان‌های دانشگاه آزاد اشاره کنیم، کدام موضوع بیشتر اهمیت دارد؟

نقطۀ قوت که بیمارستان دانشگاه آزاد در مقابل بیمارستان‌های آموزشی کشور دارد، این است که خدمات و به‌خصوص جراحی‌ها توسط پزشکان متخصص انجام می‌شود. آپاندیس، تومور نخاع یا تومور کولورکتال (روده) توسط متخصص انجام می‌شود، معمولاً در بیمارستان‌های آموزشی سراسر کشور می‌دانیم که این عمل‌ها توسط سوپر ویژن یک متخصص انجام می‌شود نه توسط خود متخصص؛ این امتیاز بزرگی است که بیمارستان بوعلی و احیاناً بیمارستان‌های دیگر دانشگاه آزاد دارند.

و حالا اگر بخواهید از نقطۀ‌ضعف بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی آزاد نسبت به دیگر بیمارستان‌ها اشاره کنید، کدام نکته قابل توجه است؟

پرداخت حقوق‌ها در دانشگاه آزاد نسبت به بیمارستان‌های دولتی، حقوق دریافتی دانشگاه آزاد در مقایسه با بیمارستان‌های دولتی به پرستاران فاصله دارد که باعث می‌شود ثبات، دوام و دلگرمی نیروهایشان کمتر شود، اگر شرایط مناسبی فراهم شود و بیشتر از قشر پرستار حمایت کرد پرسنل ماندگار می‌شوند و سرمایه‌گذاری نیروی انسانی نیز بیشتر می‌شود.

در سیل مهاجرت کادر درمان، مهاجرت پرستاران از دانشگاه آزاد چگونه بود؟

به نظر من مهاجرت کادر درمان پاشنۀ آشیل در کل کشور و دانشگاه آزاد است. مثلاً پرستار‌هایی بودند که در آی‌سی‌یو کار می‌کردند هنوز به شش ماه نرسیده، می‌گوید یک ماه دیگر بیشتر نمی‌مانیم، با توجه به اینکه کارشان حرفه‌ای است و با کارکنان رابطه خوبی دارند و زمانی که دلیل را می‌پرسم پاسخشان این است که از آلمان و نیوزلند پذیرش گرفته‌اند. البته متأسفانه به دلیل تورم زیاد که با افزایش حقوق تناسب نداشته و وعده‌های خوبی که در طرف دیگر وجود دارد، مهاجرت گریبان ما را هم گرفته و مشکل بزرگی داریم.‌

می‌خواهیم کمی از تاریخچۀ بیمارستان بدانیم اصلاً چطور دانشگاه آزاد اسلامی بیمارستان بوعلی را از دانشگاه بهشتی خرید؟

دانشگاه آزاد از ۱۳۶۲ آموزش پزشکی می‌دهد، آن زمان دانشجویان پزشکی را به جا‌های بیمارستان‌های مختلف می‌فرستاد، مثلاً به بیمارستان ارتش و لواسانی و با بیمارستان دولتی قرارداد می‌بست. نهایتاً در دوره‌ای که دکتر یحیوی ریاست بیمارستان را به عهده گرفتند، تصمیم بر این شد که دانشگاه آزاد اسلامی یک بیمارستان داشته باشد و بیمارستان بوعلی را تهیه کردند، بیمارستان بوعلی در زمان سرپرستی دانشگاه شهید بهشتی وضعیت فعالی نداشت، دکتر یحیی و دکتر جاسبی تصمیم گرفتند و بیمارستان بوعلی را خریدند و آن را به بیمارستانی فعال تبدیل کردند.

این بیمارستان در دورانی چنان فعال بود که بیمارستان امام حسین (ع) را که تعداد تخت‌هایش به‌مراتب بیشتر بود، تحت‌الشعاع قرار داد. در آن زمان بیمارستان بوعلی امتیازاتی داشت که آن بیمارستان نداشت، عمل‌های جراحی به این بیمارستان منتقل شد و اکثر آنژیوگرافی‌ها در این بیمارستان انجام شد. البته ناگفته نماند علی‌رغم اینکه در این سال‌ها حمایت خیلی زیادی از بیمارستان بوعلی نشد، در زمان کرونا بار زیادی از دوش نظام سلامت برداشت. چرا که پذیرفتن نقش درمانی کرونا برای بیمارستان یک ضرر محسوب می‌شد. بیمارستان از اعتبار خود گذشت، چون تا مدت‌ها مردم می‌ترسیدند به این بیمارستان بیایند، اکثر بیمارستان‌های دولتی از بودجۀ کمکی استفاده کردند، اما حمایت‌های دولتی به بیمارستان ما تعلق نگرفت.

در کلام آخر بزرگ‌ترین چالشی که پیش روی بیمارستان قدیمی و البته مجهز بوعلی قرار دارد، چیست؟

فروتنانه اعتراف می‌کنیم مشکلاتی داریم، مانند همۀ سیستم‌های دیگر به‌خصوص در حوزۀ مسائل مادی؛ اما این مجموعه تلاش کرده است، نسبت به یک سال و نیم گذشته ضریب اشغال را از ۴۰ درصد به ۷۰ درصد برساند. خواهش دارم مردم این تلاش‌ها را ببینند و اینکه مسئولان دانشگاه آزاد حمایت بیشتری از این مجموعۀ درمانی انجام دهند. به‌جرئت می‌گویم کادر درمانی بیمارستان به‌خصوص پرستاران این بیمارستان از نسل درخشانی هستند.

اگر بخواهید مصداقی برای کمکی که نیاز دارید مطرح کنید، چیست؟

مصداق این کمک عدالت است، ما بیمارستانی هستیم که با مشکلات بسیار سرپا مانده‌ایم، دوست داریم نگاهی عادلانه به ما شود، وقتی بیمارستان ما ۵۰۰ نفر پرسنل دارد با بیمارستانی که ۲۰۰ نفر دارد، قطعاً حمایت بیشتری نیاز دارد. باید شرایط گذشته و الآن را ببینند و تفاوت را احساس کنند. ما به حمایت در زمینه‌های مادی، هیئت‌علمی و پرستاری نیاز داریم و اصرار داریم مسئولان کنارمان باشند و ما نیز قول می‌دهیم آبرومندانه از این مرحلۀ سخت بگذریم.

انتهای پیام/

زهرا اردشیری