اعتراض پرستاران بحق است اما بیمار نباید متضرر شود

به گزارش گروه سلامت خبرگزاری علم و فناوری آنا، قاسم ابوطالبی افزود: مشکلاتی که در حوزه پرستاری داریم یک علتش مسائل کلان کشور است که باعث شده در دانشگاه‌ها نمود پیدا کند در این رابطه می‌توان به کاهش سهم سلامت از GDP از ۸ و نیم درصد در سال ۹۳ به ۳ و نیم درصد امروز اشاره کرد.

وی گفت: به دلیل کاهش سهم سلامت از بودجه، دانشگاه‌ها خودگردان شدند تا هزینه خودشان را از جیب مردم تامین کنند لیکن ناتوانی دانشگاه‌ها در تامین بودجه باعث اختلال در پرداخت‌های پرسنلی گردید و انتظار می‌رود دولت بخشی از پرداخت‌ها از جمله اضافه کار را از محل خزانه تامین نماید. در این راستا ما پرستاران ضمن اینکه خواستار افزایش سهم سلامت از تولید ناخالص داخلی هستیم انتظار داریم دانشگاه‌ها از حالت خودگرانی خارج شوند، زیرا این شرایط سبب ایجادخدمات القایی هم می‌شود که باعث می‌شود مردم ضرر کنند.

وی ادامه داد: اگر جامعه پرستاری تقویت شود قطعا نظام سلامت تقویت و رضایت مردم حاصل می‌شود، اما اکنون شرایط به گونه‌ای است که پرستاران بعلت کمبود‌های موجود بویژه کمبود نیرو و بی توجهی به مسائل انگیزشی برخلاف میل شان نمی‌توانندخدمات مناسب ارائه نمایند و شرمنده مردم می‌شوند.

ابوطالبی افزود: کمبود‌های موجود هزینه‌هایی را بر نظام سلامت وارد می‌کند که بعضی از این هزینه‌ها آشکار است و دیده می‌شود و بعضی از هزینه‌ها مثل تاثیرگذاری آن در پیامد بیماران پنهان است و دیده نشود و همه اینها باعث می‌شود که کل حوزه سلامت دچار آسیب شود.

پرستاران بعلت کمبود‌های موجود بویژه کمبود نیرو و بی توجهی به مسائل انگیزشی برخلاف میل شان نمی‌توانندخدمات مناسب ارائه نمایند و شرمنده مردم می‌شوند.

قوانین پرستاری به درستی اجرا نمی‌شود

نایب رئیس شورای عالی افزود: یکی دیگر از علل نارضایتی‌ها عدم اجرای درست قوانین است. قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری بعد از ۱۶سال اجرایی شد ولی درست اجرا نمی‌شود. قانون ارتقای بهره‌وری، قانون مشاغل سخت و زیان آور نیز به درستی اجرا نمی‌شوند. قوانین را تهیه و مصوب می‌کنیم، اما اجرا نمی‌کنیم، پس ضمانت اجرایی این قوانین با چه کسی است؟ چه کسی قرار است به آنها نظارت کند؟

وی گفت: ریاست محترم جمهور همواره بر این مهم تاکید دارند که باید قوانین اجرا شود. متاسفانه ضعفی که داریم این است که قوانین تصویب می‌شوند ولی اجرا نمی‌شوند یا اینکه دانشگاه‌ها انواع و اقسام سلیقه‌های خودشان را اعمال می‌کنند و این باعث می‌شود که همکار پرستار ما ناراضی شود.

دکتر ابوطالبی افزود: مورد دیگری که باعث نارضایتی همکاران پرستار می‌شود این است که عدالت را در نظام سلامت نمی‌بینند. بی‌عدالتی در نظام سلامت باعث می‌شود که همکاران پرستار از وضعیت موجود شاکی شوند، این بی عدالتی و تبعیض از مسائل بسیار جزئی مثل اختصاص پارکینگ و آسانسور و سلف سرویس به یک گروه خاص و ممنوعیت استفاده برای دیگر گروه‌ها گرفته تا مسائل کلان که پرداخت‌ها و عدم توزیع عادلانه منابع و اختلاف در پرداخت گروه‌های مختلف است وجود دارد.

وی ادامه داد: بر اساس تئوری برابری هر فرد و گروهی داده‌ها خود را به سیستم با ستانده‌های خود و دیگران مقایسه می‌کند و اگر احساس برابری نکند احساس بی عدالتی خواهدکرد.

وی اشاره کرد: در نظام سلامت سلسله مراتب نداریم کار بصورت تیمی است و همه در کنار هم کار می‌کنیم و انتظار داریم هر فرد به اندازه سهمی که در کار دارد و متناسب با عملکرد خود از منابع بهره‌مند شود.

در حال حاضر پرستاران به اندازه زحمت خود از منابع نظام سلامت برخوردار نمی‌شوند

نایب رئیس شورای عالی گفت: متاسفانه در پرداخت‌ها این برابری وجود ندارد و هر گروه بر اساس عملکرد و سهم خود از خدمات دریافتی ندارد در حالی که گروه پرستاری باید متناسب با سهمی که در ارائه خدمات سلامت دارد بهره‌مند شود.

نایب رئیس شورای عالی افزود: ما یک کمبود منابع داریم که همه آن را قبول می‌کنیم، اما توزیع عادلانه منابع هم مهم است که به درستی صورت نمی‌گیرد. این امر باعث می‌شود که نارضایتی ایجاد شود. پرستاران انتظار دارند اختلاف پرداختی بین گروه‌های مختلف نظام سلامت مطابق با استاندارد‌های بین المللی باشد و اینطور نباشد که یک گروه تمام سطوح جدول مازلویشان تامین شده باشد و بقیه گرو‌ها در تامین نیاز‌های فیزیولوژیک خود مانده باشند.

پرستاران آماده مهاجرت، بیشتر از پرستاران مهاجرت کرده هستند

 ابوطالبی افزود: در این شرایط بسیاری از پرستاران مهاجرت می‌کنند، در هر بیمارستانی که نگاه کنید، گروهی از پرستاران رفته اند، یکسری دیگر نیز در حال یادگیری زبان هستند که بروند. حجم پرستارانی که آماده شده‌اند تا بروند خیلی بیشتر از آنهایی هستند که رفته‌اند.

نایب رئیس شورای عالی نظام پرستاری افزود: پرستاران می‌روند و نظام سلامت خالی می‌شود. بعد عده‌ای می‌آیند طرح می‌دهند که برای جبران کمبود نیروی انسانی نیروی حدواسط و بهیار تربیت کنیم. در حال حاضر دانشکده‌های پرستاری سالانه ۱۱هزار خروجی دارند، اما قریب یک سوم از آنها مهاجرت می‌کنند.

ابوطالبی تصریح کرد:، انتظار داریم سمت و سوی سیاست‌های نظام سلامت به جای تربیت نیروی حدواسط برای جبران کمبود نیرو به سمت حفظ و ماندگاری پرستاران باشد.