بررسی تأثیر هیدروکسی سلنومتیونین بر عملکرد تولید مثل مرغ‌­های مادر گوشتی مسن

خبرگزاری علم و فناوری آنا؛ مقاله دانشجو دکتری تخصصی تعذیه دام با راهنمایی اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر در انتشارات وایلی با ضرایب تأثیر بالا انتشار یافت و این دانشجو با درجه عالی از رساله‌ خود دفاع کرد.

مقاله منتج شده از رساله احمد منافی دانشجوی دکتری تخصصی تغذیه دام با راهنمایی یحیی ابراهیم‌نژاد با مرتبه استادی به‌عنوان استاد راهنمای اول و حبیب اقدم شهریار به‌عنوان استاد راهنمای دوم با عنوان تأثیر «هیدروکسی سلنومتیونین بر عملکرد تولیدی و تولیدمثلی مرغ‌­های مادر گوشتی مسن» درمجله  Veterinary Medicine and Science انتشارات وایلی با ضرایب تأثیر بالا انتشار یافت.

بیشتر بخوانید

ذخایر راهبردی شرکت پشتیبانی امور دام با تولید داخل تکمیل می‌شود

منافی در گفت‌وگو با خبرنگار آنا درباره جزئیات این مقاله علمی اظهار کرد: سلنیوم یک عنصر ضروری کمیاب است که نقش حیاتی در سلامت و عملکرد حیوانات دارد.

وی اضافه کرد: با دخالت در تولید آنزیم‌های آنتی­اکسیدانی مانند گلوتاتیون­پراکسیداز، تیوردوکسین­ردوکتاز و متیونین­سولفوکسید، سلنیوم در کاهش اثرات تنش اکسیداتیو و عملکرد حیوانات نقش دارد و این مطالعه با هدف بررسی اثر هیدروکسی سلنومتیونین در جیره مرغ‌­های مادر گوشتی و خروس‌های مادر گوشتی مسن بر عملکرد تولیدی، تولیدمثل و پارامتر‌های کیفیت اسپرم انجام شد.

دکتری تخصصی تغذیه دام متذکر شد: برای این منظور از ۲۶۰ مرغ مادر گوشتی سویه رأس ۳۰۸ در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار (۱۳ قطعه مرغ و یک خروس در هر تکرار) استفاده شد.

منافی یادآور شد: تیمار‌های آزمایشی شامل جیره پایه بدون هیدروکسی سلنومتیونین (T۱: شاهد)، جیره مرغ‌های مادر گوشتی بدون هیدروکسی سلنومتیونین و جیره خروس‌­ها حاوی ۱/۰ میلی­‌گرم بر کیلوگرم هیدروکسی سلنومتیونین (T۲)، ۳) جیره مرغ­‌های مادر گوشتی حاوی ۱/۰ میلی‌­گرم بر کیلوگرم هیدروکسی سلنومتیونین و جیره خروس­‌ها بدون هیدروکسی سلنومتیونین (T۳) و ۴) جیره مرغ و خروس‌­های مادر گوشتی حاوی ۱/۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم هیدروکسی سلنومتیونین (T۴) است.

وی در ادامه توضیح داد: نتایج نشان داد که تیمار‌های T۳ و T۴ تولید تخم‌­مرغ، وزن تخم­‌مرغ، توده تخم­‌مرغ و ضریب تبدیل خوراک را نسبت به تیمار شاهد بهبود بخشیدند (۰۵/۰>P).

دکتری تخصصی تغذیه دام متذکر شد: درصد باروری و جوجه‌­درآوری در تیمار‌های T۴ و T۲ نسبت به تیمار‌های T۱ و T۳ افزایش یافت (۰۵/۰>P). میزان تلفات جنینی در تیمار شاهد بیشتر از سایر تیمار‌ها بود.

منافی عنوان کرد: با این شرایط، جوجه‌­های درجه یک در تیمار T۴ بالاتر از سایر تیمار‌ها بودند (۰۵/۰>P) و تحرک و زنده­‌مانی کل اسپرم‌­ها در تیمار‌های T۲ و T۴ به­‌طور معنی­‌داری بیشتر از تیمار‌های T۱ و T۳ بود.

وی تأکید کرد: درصد ناهنجاری اسپرم و غلظت MDA اسپرم در تیمار‌های T۲ و T۴ کاهش یافت؛ بنابراین نتیجه‌گیری می‌شود که استفاده از هیدروکسی سلنومتیونین ممکن است یک رویکرد عملی برای کمک به عملکرد تولید و تولید مثل مرغ‌های مادر گوشتی مسن باشد.