از اشتغال‌زایی تا ارتقای امنیت شغلی در دولت سیزدهم

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری علم و فناوری آنا، مراسم تحلیف آیت الله سید ابراهیم رئیسی به عنوان هشتمین رئیس جمهور در حالی در ۱۴ مرداد ۱۴۰۰ برگزار شد که خرداد همان سال مرکز آمار ایران میانگین نرخ بیکاری را ۹.۲ درصد اعلام کرد.

دولت سیزدهم در اولین اقدامات خود اشتغال زایی و کاهش آمار بیکاری را به عنوان یکی از محور‌های سیاست گذاری در کشور قرار داد. در این رابطه در زمستان ۱۴۰۲ مرکز آماز ایران نرخ بیکاری در کشور را ۸.۱ درصد اعلام کرد که طی ۲۶ سال گذشته جمهوری اسلامی ایران بی سابقه بوده است.

رشد نرخ مشارکت اقتصادی در دولت سیزدهم

بر اساس داده‌های آماری نرخ میانگین بلند مدت مشارکت اقتصادی در کشور طی ۲۵ سال اخیر به طور میانگین ۳۸ بوده است، اما طی دو سال ریاست جمهوری شهید آیت الله سید ابراهیم رئیسی این نرخ به ۴۱.۳ درصد افزایش می‌یابد. همچنین بر اساس گزارشات ۴۲.۵ درصد از کسانی که در پاییز ۱۴۰۱ بیکار بودند در پاییز ۱۴۰۲ در زمره افراد مشغول به کار قرار گزفتند.

کاهش تعداد شهرستان‌ها با نرخ بیکاری بالا

از دیگر دستاورد‌های اشتغال زایی در دولت سیزدهم ایجاد شرایط اشتغال در شهرستان‌های کمتر برخوردار بود. دولت سیزدهم توانست با ایجاد طرح‌های خود حمایتی و حمایت از بنگاه‌های کوچک اقتصادی تعداد شهرستان‌هایی که نرخ بیکاری بالای ۱۰ درصد داشتند را در سال ۱۴۰۳ از ۱۵ مورد به شش شهرستان برساند؛ همچنین در بسیاری از شهرستان نرخ بیکاری به کمتر از هفت درصد رسید.

رشد عجیب میزان دستمزد کارگران

دولت سیزدهم در اولین اقدامات خود برای ترمیم قدرت خرید کارگران و خروج کشور از وضعیت رکود تورمی دست به کار شد. در همین راستا در سه سالی که حدودا از دولت شهید آیت الله رئیسی گذشت، دستمزد کارگران بیش از ۱۷۰ درصد افزایش یافت. این مورد به این معناست که میانگین حداقل دستمزد طی هر سال چیزی در حدود ۴۰ درصد افزایش داشته است.

کاهش نرخ بیکاری تحصیل‌کردگان

در ادامه تلاش‌های دولت برای کاهش نرخ بیکاری و اشتغال زایی در فروردین ۱۴۰۳ بیرانوند معاون وزیر کار در گزارشی تصریح می‌کند که نرخ بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی ۱.۲ درصد نسبت به سال قبل کاهش یافته است. همچنین در این گزارش عنوان می‌شود که نرخ اشتغال ناقص نیز ۰.۸ درصد کاهش یافته است.

ارتقای امنیت شغلی در دولت سیزدهم

بر اساس داده‌های آماری، بیش از ۲۱ میلیون نفر از جمعیت شاغلان در پاییز سال ۱۴۰۱، پس از گذشت یکسال و در پاییز سال ۱۴۰۲ همچنان در همان شغل خود مشغول به کار بوده اند. این رقم به این معناست که ۸۸.۲ درصد از شاغلان در همان کارگاه و در همان شغل خود مشغول بوده اند که این دستاوردی کم سابقه در ایجاد امنیت شغلی در محیط کار است.