راز افزایش رشد اقتصاد با ایده‌های نو

حسین زمانی میقان پژوهشگر اقتصادی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری علم و فناوری آنا درباره کسب رتبه دوم جهانی سال ۲۰۲۳ در زمینه نرخ رشد اقتصادی که در گزارش صندوق بین المللی پول نیز مورد تأیید قرار گرفت، گفت: از مهم‌ترین عوامل مؤثر بر این رشد اقتصادی، افزایش فروش نفت بوده است.

وی ادامه داد: مسئولان با به کارگیری دیپلماسی‌های اقتصادی توانستند در شرایط تحریمی که بر اقتصاد سایه انداخته بود، روزنه‌هایی ایجاد کنند. از این رو پیگیری سیاست‌های ضد تحریمی و افزایش روابط با دیگر کشور‌ها تحولی در شرایط تحریمی ایجاد کرده است.

سازوکار تحریم‌های اقتصادی سست شده است

این پژوهشگر اقتصادی تصریح کرد: شرایط تحریم‌ها علیه ابران اکنون در وضعیت متفاوتی قرار گرفته است. عضویت ایران در بریکس و پیمان شانگهای و دیگر تفاهم نامه‌های از این دست شرایطی را ایجاد کرده کرد که می‌توانیم به افزایش فروش نفت و عقد قرارداد‌های نفتی جدید امیدوار باشیم.

وی اظهار کرد: سازوکار تحریم‌ها سست شده اند و اکنون شرکای عمده اقتصادی ما مانند چین و روسیه آزادی عمل بیشتری دارند. از همین رو فروش نفت و تجارت ما به‌خصوص با چین افزایش قابل توجهی داشته است.

زمانی درباره رشد دیگر جوانب رشد اقتصادی کشور گفت: متاسفانه با وجود اهمیت زیاد بخش صنعت و کشاورزی این دو بخش همچنان مغفول مانده اند؛ به‌طوری‌که که رشد اقتصادی در بخش کشاورزی منفی بوده و در بخش صنعت نیز رشد قابل توجهی نداشته ایم.

دانش بنیان‌ها و رشد اقتصادی

این پژوهشگر اقتصادی با تأکید بر تأثیر دانش بنیان‌ها بر افزایش سرعت رشد اقتصادی به‌خصوص در بخش صنعت گفت: باید به این نکته توجه داشت که دانش‌بنیان‌ها به تنهایی نمی‌توانند چرخ‌های اقتصاد را به گردش دربیاورند؛ بلکه دولت نیز باید پای کار تولید بیاید.

وی ادامه داد: با همکاری دولت با این بخش و اختصاص منابع مورد نیاز و مدیریت مطلوب امکان جهش در این حوزه وجود دارد.

تداوم رشد اقتصادی در سایه ابهام

زمانی گفت: با تداوم فروش نفت رشد اقتصادی نیز به تبع آن ادامه خواهد داشت؛ اما ذکر این نکته ضروری است که این نوع رشد اقتصادی از نظر کارشناسان امر چندان مناسب نیست؛ بلکه لازم است، به سمت رشد اقتصادی پایدار و توسعه صنایع پیش برویم.

وی تأکید کرد: رشد اقتصادی باید به شرایطی میل کند که برای عموم مردم ملموس باشد؛ این موضوع نیز با تأمین سرمایه برای بخش‌های تولیدی محقق می‌شود. شایان ذکر است که تامین نقدیگی بخش تولید از طریق مدیریت جریان نقدینگی امکان پذیر است و حتی احتیاجی به سرمایه گذاری خارجی آنچنانی وجود ندارد.