دستاورد‌های هوش مصنوعی در برنامه‌ریزی اقتصاد شهری

گروه اقتصاد خبرگزاری علم و فناوری آنا؛ برنامه‏ ریزی شهری در آستانه یک انقلاب تکنولوژیک است. از آنجایی که شهر‌های سراسر جهان با رشد سریع جمعیت و چالش‏ های پیچیده‌تر دست و پنجه نرم می‏ کنند، ادغام هوش مصنوعی (AI) با مدیریت شهری بازی را تغییر می‌دهد. هوش مصنوعی فقط چشم ‏انداز برنامه ‏ریزی شهری را تغییر نمی‏ دهد.

هوش مصنوعی در حال تعریف مجدد برنامه‏ ریزی شهری به روش‏ هایی است که هوشمند، سازگار، مبتنی بر داده، کارآمد، پایدار، پاسخگو و نوآورانه باشد. برخی از مهم‏ترین دستاورد‌های هوش مصنوعی برای برنامه ‏ریزی شهری بدین قر ار است:

۱. برنامه‏ ریزی شهری هوشمند: هوش مصنوعی سطحی از هوش را برای برنامه ‏ریزی شهری به ارمغان می ‏آورد که قبلا غیرقابل تصور بود. الگوریتم‌های یادگیری ماشینی می‌توانند حجم وسیعی از داده‌ها را برای پیش‌بینی‌های آگاهانه در مورد رشد شهری، الگو‌های ترافیک و نیاز‌های زیرساختی پردازش کنند. این به برنامه‏ ریزان اجازه می ‏دهد تا تصمیمات هوشمندانه ‏تری در مورد محل تخصیص منابع و نحوه طراحی شهر‌ها برای آینده اتخاذ نمایند.

۲. زیرساخت تطبیق ‏پذیر: شهر‌ها موجودیت‏ هایی پویا و دائما در حال تحول هستند. هوش مصنوعی برنامه ‏ریزان را قادر می‏ سازد تا یک زیرساخت منعطف ایجاد کنند که بتواند به نیاز‌های در حال تغییر در زمان واقعی پاسخ دهد. به‏ عنوان مثال، سیستم‌های مدیریت ترافیک هوشمند می‌توانند زمان‌بندی را بر اساس جریان ترافیک تنظیم کنند و ازدحام و انتشار گاز‌های گلخانه‌ای را کاهش دهند. این سیستم ‏ها با شرایط متغیر سازگار می ‏شوند و شهر‌ها را کارآمدتر و قابل زندگی ‏تر می‏ کنند.

۳. تصمیم‏ گیری مبتنی بر داده: هوش مصنوعی بر اساس داده ‏ها رشد می‌کند و برنامه ‏ریزی شهری نیز از این قاعده مستثنی نیست. توانایی جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌ها از منابع مختلف، از جمله حسگرها، رسانه‌های اجتماعی و تصاویر ماهواره‌ای، به برنامه‌ریزان قدرت می‌دهد تا بینش‌های ارزشمندی داشته باشند. این رویکرد مبتنی بر داده، تصمیم ‏گیری مبتنی بر شواهد را امکان‏ پذیر نموده و تضمین می‏ کند منابع در جایی که بیشتر مورد نیاز است تخصیص داده شوند.

۴. تخصیص کارآمد منابع: بهره‏ وری در مرکز برنامه‏ ریزی شهری مبتنی بر هوش مصنوعی قرار دارد. تجزیه و تحلیل پیش‌بینی‌کننده می‌تواند به بهینه‌سازی تخصیص منابع برای خدماتی مانند حمل‌ونقل عمومی، مدیریت زباله و واکنش اضطراری کمک کند. برنامه‏ ریزان می‏ توانند با شناسایی الگو‌های تقاضا، هزینه ‏ها را کاهش داده و کیفیت خدمات را بهبود بخشند.

۵. توسعه پایدار: پایداری جنبه حیاتی برنامه ‏ریزی شهری در قرن بیست و یکم است. هوش مصنوعی به شهر‌ها کمک می‏ کند تا راه‏ حل‏های پایدار را توسعه و پیاده‏ سازی کنند. از بهینه‌سازی مصرف انرژی در ساختمان‌ها تا طراحی فضا‌های سبز که تنوع زیستی را ارتقا می‌دهند، هوش مصنوعی کلید دستیابی به اهداف زیست‌محیطی است.

۶. طراحی شهری پاسخگو: شهر‌ها باید با نیاز‌ها و ترجیحات ساکنان خود سازگار شوند. ابزار‌های مبتنی بر هوش مصنوعی می‌توانند جوامع را در فرآیند برنامه‌ریزی، جمع‌آوری اطلاعات در طراحی و توسعه شهری مشارکت دهند. این رویکرد پاسخگو تضمین می‏ کند شهر‌ها با در نظر گرفتن رفاه شهروندان خود طراحی شده ‏اند.

۷. راه‏ حل‏ های نوآورانه شهری: هوش مصنوعی نوآوری در برنامه ‏ریزی شهری را تقویت می‏‎ کند. این امکان ایجاد راه‏ حل‏ های جدید مانند حمل و نقل خودکار، شبکه‏ های هوشمند و ابزار‌های واقعیت افزوده برای طراحی شهری را فراهم می‏ کند. این نوآوری‌ها نه تنها شهر‌ها را کارآمدتر می‌کنند، بلکه کیفیت کلی زندگی را برای ساکنانشان افزایش می‌دهند.

نتیجه‏ گیری

هوش مصنوعی برنامه‏ ریزی شهری را با هوشمندتر، سازگارتر، مبتنی بر داده، کارآمد، پایدار، پاسخگو و نوآورانه‏ تر باز تعریف می‏ کند. ادغام فناوری‌های هوش مصنوعی نوید ایجاد شهر‌هایی را می‌دهد که نه تنها هوشمندتر، بلکه قابل زندگی‌تر، انعطاف‌پذیرتر و پایدارتر باشند.

با ادامه رشد جمعیت شهری و تشدید چالش‌های تغییرات آب و هوایی، کمبود منابع و شهرنشینی، هوش مصنوعی نقش حیاتی فزاینده‌ای در کمک به شهر‌ها در برنامه‌ریزی و ساخت شهر‌های آینده ایفا خواهد کرد. هوش مصنوعی فقط ابزاری برای برنامه ‏ریزان شهری نیست. این یک نیروی دگرگون‏ کننده است که شیوه زندگی، کار و تعامل در محیط‌های شهری را برای نسل‏های آینده شکل خواهد داد.

صدیقه تدریس حسنی- کارشناس پژوهش اقتصاد شهری