به بهانه آخرین حرف‌های رئیس فدراسیون کشتی؛ کاری که دبیر با ورزش ملی ایران انجام می‌دهد

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، علیرضا دبیر هربار مصاحبه می‌کند تا مدت‌ها سوژه دست دوست و دشمن می‌دهد، همانطور که خودش هم گفت، عده‌ای با پس و پیش کردن حرف‌هایش و برخی با تقطیع آن جنجال به پا می‌کنند، اما اگر اصل حرفش هم منتشر شود، باز هم می‌شود حرف‌های رئیس فعلی فدراسیون کشتی را از زوایای مختلف نقد کرد.

دوره کشتی‌اش هم همینطور بود، البته خیلی کمتر از دبیرِ رئیس فدراسیون حرف می‌زد و اصولا گیر انداختنش برای مصاحبه، کار سختی بود، اما وقتی می‌خواست حرف بزند، صریح و روشن پیامش را می‌داد.

او در مراسم افتتاح سالن شهید شاعری در منطقه ۱۷ که قرار است زیر نظر سرمربی سابق تیم ملی بزرگسالان و سرمربی حال حاضر تیم ملی جوانان اداره شود، ضمن انتقاد از ادعای پیشکسوتی که چند روز قبل در جشن سده المپیک گفته بود کشتی در المپیک بین ۲ تا ۳ طلا می‌گیرد، گفت کشتی آزاد بعد از انقلاب فقط سه طلا در المپیک گرفته که با احتساب طلای کمیل قاسمی، می‌شود چهار تا، چطور می‌شود از این رشته انتظار داشت فقط در یک المپیک ۲ تا ۳ طلا بگیرد؟

رسول خادم در المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا، علیرضا دبیر در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی و حسن یزدانی در المپیک ۲۰۱۶ ریو این سه نفر بودند که صاحب نشان طلای المپیک شدند، کمیل قاسمی هم ۷ سال بعد از المپیک ۲۰۱۲ لندن، در پی مثبت شدن دوپینگ نفرات اول و دوم سنگین‌وزن، مشترکا با کشتی‌گیر روسی صاحب نشان طلای المپیک شد.

دبیر درعین حال که اشاره درستی به کارنامه کشتی آزاد در ادوار المپیک دارد که باوجود کسب بیشترین مدال المپیک در تاریخ ورزش ایران، اما تعداد طلاهایش محدود بوده است؛ قصدش این است که کسی برای ورزش اول کشور بار مضاعف ایجاد نکند، خصوصا در مقطع حاضر که به نظر اوضاع ورزش ایران برای کسب نشان طلا در بازی‌های المپیک پاریس خوب و مساعد به نظر نمی‌رسد.

یعنی در تکواندو و وزنه‌برداری که معمولا در کنار کشتی مدال می‌گرفتند، شرایط به شکلی نیست که بشود طلای صددرصدی را برای آنها در نظر گرفت و در این اوضاع و احوال باز همه نگاه‌ها سمت کشتی می‌رود.

طبیعتا این نگاه و انتظار، می‌تواند از نظر روانی بار سنگینی روی دوش کشتی بگذارد. او همچنین در مورد حسن یزدانی هم این بار شیوه بسیار خوبی را در پیش گرفته است.

از یک منظر بازگشت حسن یزدانی و کیفیت آن، باتوجه به عمل سنگینی که روی کتفش داشته مثل هندوانه در بسته است و از سوی دیگر فرض را بر این بگذاریم که او با همان آمادگی سابق بتواند در بازی‌های المپیک شرکت کند، از یک سو اتحادیه جهانی برای لایک و کامنت گرفتن از هواداران پرتعداد کشتی ایران، بازی «پادشاه-جادوگر» را به شکلی سرگرم کننده و البته تبلیغاتی دنبال می‌کند و از سوی دیگر توقع و انتظار از قهرمانی، چون حسن یزدانی که رکورددار مدال در ورزش ایران است، به خودی خود آنقدر زیاد است که او را با بار سنگینی روی تشکِ مبارزه با قهرمان بزرگی، چون دیوید تیلور می‌فرستد. دبیر در مصاحبه اخیرش و قطعا بعد از این، تمام تلاشش را خواهد کرد تا بار روی دوش کشتی را کم کند.

قهرمانی که خودش می‌داند حضور مسئولان شبِ مسابقه در اردوی کشتی در دهکده المپیک چقدر استرس کشتی‌گیر را بیشتر می‌کند، در بازی‌های آسیایی هانگژو اجازه چنین کاری را به اغلب اعضای تیم مدیریتی کاروان نداد و حالا در چند ماه حساسی که تا المپیک باقی مانده، هم و غمش ایجاد فضایی آرام و به دور از حاشیه و انتظار و توقع برای ورزش ملی ایران است.

اگر قرار به کسب نتیجه‌ای در خور باشد، این اتفاق قطعا در سایه آرامش به دست خواهد آمد.