۳ فراز از زندگی حضرت زینب (س) که به درد این روز‌ها می‌خورد

به گزارش خبرنگار دین و آیین خبرگزاری علم و فناوری آنا، پانزدهم رجب سالروز وفات بزرگ بانوی دشت کربلا، حامی بزرگ ولایت، عقیله بنی هاشم حضرت زینب کبری است، به مناسبت این روز، حجت‌الاسلام هادی عجمی کارشناس فقه تربیتی درباره سه فراز از زندگی دختر بزرگ امام علی (ع) توضیحاتی را ارائه کرد که در ادامه می‌‌خوانیم:

عبدالله بن جعفر دلش می‌خواست که از دختر عمویش خواستگاری کند؛ اما از عموی بزرگوارش حیا می‌کرد. قاصدی را خدمت امیرمؤمنان علی (ع) فرستاد که بگوید، عبدالله از دخترتان خواستگاری می‌کند. ثروت فراوانی در راه خدا انفاق کرده بود. آن قدر که او را از سخاوتمندان معروف عرب می‌دانند. به همین علت، آماده بود هر اندازه عمویش بفرمایند، مهریه دهد؛ اما حضرت زینب(س) به همان مهریه ساده مادرش که پدرشان فرمودند، راضی بود.

نکته تربیتی که می‌شود از این فراز زندگی حضرت زینب (س) آموخت این است که ساده‌زیستی و پرخرج نبودن را فرزندان ما باید در زندگی ما عملاً ببینند؛ به ‌ویژه اگر توان مالی زیاد خرج کردن را داشته باشیم. هنر این نیست که نداشته باشی و مجبور باشی که خرج نکنی! هنر این است که داشته باشی و از خرج‌های زائد بزنی و انفاق کنی. این چنین والدینی، فرزندانی سخاوتمند تربیت خواهند کرد.

فراز دوم اینکه؛‌ پدرش که پایتخت حکومت را در کوفه قرار داد؛ حضرت زینب (س) نیز به کوفه رفتند و در خانه خود، جلسات تفسیر قرآن برای زنان کوفه برپا می‌کردند و همچون مادر بزرگوارشان پاسخ‌گوی احکام مورد نیاز زنان بودند.

بنابراین توجه به علم، یادگیری احکام و قرائت قرآن، کپسول و قرصی ندارد که روزی چند وعده به فرزندانمان دهیم تا آنها نیز مقید به احکام دین شوند و با قرآن انس گیرند. بهترین راهکار، برگزاری جلسات دینی و قرآن در منزل است. این جلسات سه اثر شگرف‌شناختی، گرایشی و رفتاری دارد.

اثر شناختی‌اش این است که در این جلسات با معارف دین و احکام مورد نیازش آشنا می‌شود. اثر گرایشی آن، ایجاد گرایش و انس با قرآن، روایات و معارف دین از کودکی در قلب فرزندان است. اثر رفتاری، علاوه بر الگودهی از رفتار خود برای علم دوستی، آن‌ها را با این ترغیب به حضور در این جلسات می‌کند.

زیرا برگزاری این جلسات در خانه شور و هیجان برای برپایی، آزین‌بندی و پذیرایی در فرزندان ایجاد می‌کند. از سویی با سپردن برخی مسؤولیت‌های جلسه که در توان آنها است، قدرت مدیریت آن‌ها را ارتقا می‌دهد. یادمان باشد که تربیت، فقط به افزایش دانسته‌ها (شناخت‌افزایی) نیست و برنامه‌های گرایشی و رفتاری نیز لازم است.و مورد آخر اینکه؛ پیوسته حضرت زینب (س) تلاش داشتند که از برادرشان امام حسین (ع) جدا نشوند. حتی گفته شده که شرط ازدواجش، همراهی با امام حسین (ع) بوده است. در نهایت نیز با اینکه شوهر توان همراهی امام را به قصد کوفه نداشت، اجازه گرفت و با پسرانش امام را همراهی کرد.

بنابراین در ارتباط‌های خانوادگی، همراه فرزندانمان با خوبان و بزرگان بیشتر ارتباط داشته باشیم و به خانه آن‌ها بیشتر برویم تا زمینه الگوسازی خوب را برای فرزندانمان به ‌وجود آوریم. ارتباط خانوادگی نفش مهمی در تربیت فرزندان دارد. نقل ناخواسته الگویی دیگران بیشتر از آن است که بتوان انکار کرد.

از سویی ارتباط با افراد، محیط‌ها و خانواده‌های مشکل‌دار، سمی مهلک برای تربیت آن‌ها است. فرزندانمان در ساعاتی که مشغول صحبت با بزرگ‌ترها هستیم، با فرزندان آن‌ها، دور از ما ارتباط دارند و ممکن است ویروس تربیتی به راحتی به فکر و جانشان رسوخ کند. بنابراین، ضرورتی ندارد فرزندانمان را به هر دید و بازدیدی ببریم. اما به بعضی دیدارها ضروری است، ببریم!