تاجیک و مستندسازان از زنده‌یاد مقدسیان گفتند
تولیدات مقدسیان برای رسانه ملی گنجینه‌ای ارزشمند است/ «خیلی خیلی محرمانه» چطور ساخته شد
مدیر شبکه مستند و مستندسازانی چون فیما امامی، مصطفی شیری و پژمان مظاهری‌پور در مراسم سالگرد مستندساز فقید محمدرضا مقدسیان از ویژگی و خاطرات او گفتند.
به گزارش گروه فرهنگی آنا و به نقل از روابط عمومی شبکه مستند سیما، مراسم اولین سالگرد درگذشت استاد محمدرضا مقدسیان پژوهشگر و مستندساز فقید سینما و تلویزیون ایران، عصر پنجشنبه ششم خرداد در خانه سینما برگزار خواهد شد.
در این مراسم که با سخنرانی ابراهیم مختاری رئیس هیات مدیره خانه سینما، ارائه توضیحاتی درباره روند ساخته شدن فیلم «خیلی خیلی محرمانه» از سوی اعضای ماهنامه «خط‌خطی» و گفت‌وگو با خانواده مرحوم مقدسیان همراه بود، امیر تاجیک مدیر شبکه مستند، محمد رضا اصلانی، مرتضی رزاق کریمی، سیدمحمدمهدی طباطبایی نژاد، فرزاد توحیدی، مژگان صیادی، رضا دریانوش، فیما امامی، پژمان مظاهری پور، مریم حق پناه، مصطفی شیری و... از جمله بودند.
تاجیک در حاشیه این مراسم در سخنانی گفت: مجموعه آثار تولیدی آقای مقدسیان که در طول سال ها برای رسانه ملی تولید شده به عنوان گنجینه ارزشمندی از سینمای مستند کشور به یادگار مانده است. طبعا فقدان وجود ایشان خسران بزرگی برای خانواده مستندسازان و رسانه ملی است.
وی تاکید کرد: لازم است روش های خلاق و صمیمی که آقای مقدسیان در تولید آثار داشتند، توسط فیلمسازان علاقمند به وی تداوم یابد. از ویژگی های آثار ایشان تلاش برای به تصویر کشیدن موضوعاتی بود که کمتر مجال طرح پیدا کرده بودند.
لطفی که هرگز فراموش نمی‌کنم
فیما امامی نیز در سخنانی بیان کرد: آشنایی من با زنده یاد مقدسیان مربوط به وقتی است که ایشان رییس انجمن شدند. لطفشان را هیچ وقت فراموش نمی کنم. دفتر انجمن را عوض کرده بودند و من می خواستم یک نامه بر مبنای اساسنامه از او بگیرم. تمام وسایل در کارتن بود و مقدسیان همه دوستان را بسیج کرد تمام کارتن ها را تک به تک گشتند و به من کمک کردند تا برای من یک نامه بر اساس اساسنامه بنویسند.
وی افزود: در یک جشنواره که مقدسیان داور بود، فیلمی داشتم که او خیلی از آن تعریف کرد و به من تبریک گفت. بعد از فوتشان بود که خود من در جشنواره دیگری داور شدم و یکی از دوستان تعریف میکرد که وقتی فیلم من در سالن پخش شده بود، مقدسیان اشک می ریخت و می گفت خوشحالم که در انجمن چنین فیلم هایی ساخته می شود و چنین جوانانی داریم. می خواهم بگویم گرچه در رشته ما گاهی بخل و حسادت هایی در افراد هست، اما آقای مقدسیان اینگونه نبود و همیشه سعی می کرد به همه کمک کند.
آثار ماندگار مقدسیان در دهه 60 در تلویزیون
همچنین مصطفی شیری در سخنانی گفت: مقدسیان کارنامه پرباری در سینمای مستند ایران دارد و یکی از افرادی بود که فیلم هایی در کارنامه اش به ویژه در دهه 60 وجود دارد که آثار ماندگار او در همکاری با تلویزیون هستند. او در کنار اینکه فیلمساز خوبی بودند، معلم خوبی هم بودند. یکی از بهترین آموزگارانی که در سینمای مستند دیدم و از ایشان بسیار آموختم.
وی یادآور شد: درباره ایشان با هرکس صحبت کنید، فکر نمی کنم از لبخند همیشگی او و ارتباط مثبتی که با افراد برقرار میکردند، خاطره ای نداشته باشند. وجوه بارز انسانی او زبانزد بوده و امیدوارم این نوع نگاه و زندگی شریف یادگار ایشان برای همه ما باشد.
«خیلی خیلی محرمانه» چطور ساخته شد
همچنین مظاهری پور در سخنانی گفت: سال 1389 بود که برای مقدسیان در انجمن مستند سازان بزرگداشت گرفتیم. همانجا مدیر عامل وقت مرکز گسترش قول سرمایه گذاری برای فیلم بعدی مقدسیان را داد. اما با پیگیری هایی که شد آن قول به نتیجه نرسید. با چند دوست در آن زمان قرار گذاشتیم که بدون دریافت دستمزد به مقدسیان کمک کنیم که فیلم بعدی اش را بسازد اما تعطیلی خانه سینما در سال 1390 آنچنان مقدسیان را مشغول به خود کرد که پای کار نیامد.
وی افزود: بعد آن در سال 1391 من توانستم مقدمه کار دیگری را فراهم کنم که او قصد داشت درباره زندگی یک کاریکاتوریست بسازد اما باز مشکلات جدید مانع شد. ما برای آن کار از وزارت ارشاد مجوز هم گرفتیم اما نشد. سال 1392 با آمدن سید مهدی طباطبایی نژاد موقعیت برای ساخت فیلم مستند در مرکز گسترش مهیا شد. مقدسیان را مجاب کردم که طرحی بدهد. اول نپذیرفت اما با اصرار قبول کرد و طرح مستند «خیلی خیلی محرمانه» را ارائه کرد.
این مستندساز ادامه داد: پیگیر کار شدم و تلاش شورای مستند مرکز کار را به قرار داد رساند. مقدسیان اصرار داشت که قرارداد را من به عنوان تهیه کننده امضا کنم اما بهترین گزینه خودش بود و با تردید در 28 اسفند 1392 قرار داد را امضاء کرد. اما سه ماه بعد با من تماس گرفت و خواست همدیگر را ببینیم وقتی به دیدارش رفتم گفت: با این پول نمی شود این کار را راساخت. گفتگو طولانی و سختی داشتیم و قدری هم از من دلخور شد. اما رفت که فیلم را بسازد و...ساخت.
مظاهری پور در پایان گفت: وقتی تدوین اولیه فیلم را تمام کرد با شوق تماس گرفت و خواست که با هم فیلم را ببینیم. پیش از نوروز 1394 بود که به شدت گرفتار بودم و نتوانستم برای دیدن فیلم بروم، بعد تعطیلات نوروز بود که گرفتار بیماری شد و دیگر از بستر برنخواست. اکنون خوشحالم که مقدسیان پیش از مرگ یک فیلم دیگر ساخت. همواره سرمایه برای ساخت فیلم مستند به نحوی تهیه شده اما این سلیقه های گاه نا آشنا با سینمای مستند است که نگذاشته مستندهای خوب به تاریخ سینمای مستند ایران بپیوندد. یادش گرامی.
انتهای پیام/
