واکنش دانیال سهرابی به در پیش بودن سومین رقابت مهمش: عاشق مسابقه‌ام؛ ارسلان بیشتر از من زحمت کشیده بود

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، دانیال سهرابی تا مرداد ماه قرار نبود تیم ملی بزرگسالان را در هیچ مسابقه‌ای همراهی کند، ترکیب تیم ملی هم تکمیل شده بود. دانیال که گزینه وزن ۶۷ کیلوگرم تیم ملی جوانان برای شرکت در مسابقات جهانی اردن بود، اما علاقه‌ای به پیگیری کارش در این رده سنی نداشت. او بعد از مدالی که در جوانان جهانِ سال قبل گرفت، وارد اردوی بزرگسالان شده و در امید‌های جهان طلایی شد و سپس در جام‌جهانی قهرمانی را در باکو با تیم رنگرز تجربه کرد.

تیم ملی فرنگی پیش از برگزاری جام تختی مشخص شده بود، محمدرضا گرایی و سجاد ایمن‌طلب نفرات ملی‌پوش دو وزن ۶۷ و ۷۲ کیلوگرم بودند، و قرار هم نبود جام تختی تاثیری در تیم جهانی داشته باشد. حسن رنگرز پیش از برگزاری این رقابت‌ها گفته بود که نفرات برتر جام تختی، شانس حضور در ایندورگیم و امید‌های جهان را دارند، حتی برای آن‌ها شانسی برای بازی‌های آسیایی هم قائل نشده بود.

در این شرایط سعید اسماعیلی و دانیال سهرابی به فینال جام تختی رسیدند که اسماعیلی مقتدرانه دانیال را برد و همین عملکرد خوب، منجر به این شد که برخلاف اعلام قبلی، او به عنوان نماینده ۶۷ کیلوگرم بازی‌های آسیایی انتخاب شود.

در این میانه، درحالیکه به نظر تیم جهانی بسته شده بود، عملکرد دانیال سهرابی در یک سال گذشته کار را به جایی رساند که تصمیم به برگزاری مسابقه انتخابی در ۷۲ کیلوگرم گرفته شود، یک وزن بالاتر از وزن تخصصی این کشتی‌گیر ۱۹ ساله. جایی که سجاد ایمن‎طلب قهرمان کشور شده و در سه تورنمنت بعدی هم فینالیست شده بود.

این مسابقه روز هفدهم مرداد ماه در کمپ تیم‌های ملی برگزار شد که دانیال سهرابی هر دو مبارزه را برد و جای ایمن‌طلب را در تیم ملی اعزامی به بلگراد گرفت.

او درادامه نیز در پی مشکلی که برای سعید اسماعیلی از بابت مصرف داروی اشتباه پیش آمد، در وزن تخصصی خودش در ترکیب بازی‌های آسیایی قرار گرفت. یعنی کشتی‌گیری که تا شانزدهم مرداد ماه، نه قرار بود به جهانی برود و نه بازی‌های آسیایی، بلیت هر دو مسابقه را به دست آورد و اوایل آبان‌ماه هم قرار است در امید‌های جهان کشتی بگیرد.

دانیال بعد از بازگشت از هانگژو، که به همراه سرمربی تیم ملی فرنگی زودتر از سایر نفرات به ایران بازگشته، درباره کشتی نزدیکش با علی ارسلان در جهانی به آنا گفت: در کشتی قبل از ارسلان، از ناحیه دنده یک مقدار آسیب دیده بودم، می‌ترسیدم در خاک بنشینم. اما اطمینان داشتم حتی اگر کشتی را ۷-صفر هم عقب باشم توانایی این که نتیجه را برگردانم، دارم. همین‌طور هم شد، من نتیجه را ۷-۷ کردم، اما اشتباه از خودم بود که کشتی را دیر شروع کردم، همه‌اش به خاطر ترسم از وضعیت دنده‌ام بود.

این کشتی‌گیر ۱۹ ساله خوزستانی درباره اینکه آیا تحت تاثیر جو مسابقات بزرگسالان جهان قرار نگرفته بود؟، تصریح کرد: من اصلا هیچ‌وقت در زندگی‌ام اینجور آدمی نبودم که تحت تاثیر چنین موقعیتی قرار بگیرم. من به جایگاه قهرمان جهان و المپیک احترام می‌گذارم، چون می‌دانم برایش زحمت کشیده‌اند، ولی در کشتی به عنوان و اسم حریف نگاه نمی‌کنم و دیدم این است که او اگر هم قهرمان جهان و المپیک شده، برای سال قبل است، این عنوان هم برای کسی ماندنی نیست و می‌شود تغییر کند. عنوان قبلی ضامن عنوان بعدی هیچ قهرمانی نیست، من تمام زورم را زدم که مدال بگیرم، اما کم تجربگی کردم. در بازی‌های آسیایی هم دنبال طلا بودم، اما به اشتباه خودم باختم. فکر نمی‌کردم آنطور کشتی برده را ببازم. به آلبانی می‌روم که در امید‌های جهان بهترین نتیجه را بگیرم و جبران شکست‌هایم در بلگراد و هانگژو شود. البته خوشحالم که دست خالی از بازی‌های آسیایی برنگشتم، اما ناراحتم که طلا را مفت از دست دادم.

وی درواکنش به اینکه سومین مسابقه مهم و سنگین در نزدیک به یک ماه، به او فشار وارد نمی‌کند؟، گفت: من عاشق مسابقه‌ام. کسی که سالم باشد و داخل حاشیه هم نرود، می‌تواند بدون آنکه آسیبی ببیند، مسابقات متوالی را پشت سر بگذارد.

دانیال می‌گوید مشکل وزنی هم ندارد: وزنم زیاد نیست. بدون تمرین ۷۲ کیلوگرم، داخل اردو که می‌شوم بین ۷۰ تا ۷۱ کیلوگرمم. من در صربستان که قرار بود در ۷۲ کیلو کشتی بگیرم، روی باسکول وزن‌کشی که رفتم ۷۰ کیلو و ۸۰۰ گرم بودم. من باید از سیدآشپز (آشپز خانه کشتی) هم تشکر کنم که وقتی قرار بود وزن اضافه کنم، هوایم را داشت. اصلا آنجا در کمپ تیم‌های ملی همه برای ما زحمت کشیدند، از آشپز و نگهبان و نیرو‌های خدماتی گرفته تا فدراسیون کشتی، رئیس فدراسیون، سرمربی تیم ملی و همه مربیان، آن‌ها همه تلاش‌شان را کردند تا تیم با بهترین شرایط عازم مسابقات شود، شرمنده همه‌شان شدم، شرمنده‌ام که در هانگژو طلا نگرفتم، من آدم ترسویی نیستم، هیچ حریفی را برای خودم آنقدر بزرگ نمی‌کنم که از او بترسم. در مسابقات بعدی همه تلاشم را خواهم کرد که جبران کنم. باتجربه‌تر از قبل هم شده‌ام، قول می‌دهم بهترین کشتی‌ها را بگیرم تا اتفاق تلخ بازی‌های آسیایی را جبران کنم.

او درخصوص رقابت احتمالی‌اش با رضا گرایی برای دوبنده تیم ملی در بازی‌های المپیک نیز گفت: من برای رضا گرایی احترام زیادی قائلم، او قهرمان المپیک قبلی است، هر کدام‌مان که به المپیک برسیم، امیدوارم بهترین نتیجه را برای تیم ملی کشورمان رقم بزنیم.

دانیال سهرابی همچنین درمورد اینکه علی ارسلان بعد از مبارزه با او گفته بود کاش کشتی آن‌ها با هم در فینال جهانی برگزار می‌شد، تاکید کرد: ارسلان واقعا کشتی‎گیر خوبی است، دیر کشتی را شروع کردم، من آن کشتی‌گیری که ارسلان را دور بعدی برد، داخل مجارستان برده بودم. به هرحال همه چیز دست به دست هم داد تا بدون مدال از بلگراد برگردم. نمی‌گویم بدشانسی، که شانس را خود آدم رقم می‌زند. حتما علی تلاش بیشتری کرده بود و من هم کوتاهی کردم، نباید داخل خاک می‌چرخیدم، من دو طلا را به خاطر این اشتباه از دست دادم. ان‌شاءاله دیگر این اشتباه را مرتکب نمی‌شوم.