از مرگ پدر رونالدو و محرز تا فقر نیمار و فرار مانه از خانه؛ «صفحه تاریک» زندگی ستاره‌های که به لیگ عربستان رفتند، چیست؟

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، در آخرین پنجره نقل و انتقالاتی پدیده‌ای رخ داد که تمام معادلات فوتبال دنیا را به هم زد؛ چرا که پس از انتقال پرسرو صدای کریستیانو رونالدو در زمستان گذشته، تابستان امسال ناگهان شمار زیادی از ستاره‌های درجه یک فوتبال جهان نظیر کریم بنزما، انگولو کانته، حکیم زیاش، ادوارد مندی، کالیدو کولیبالی، نیمار، ریاض محرز و ... با امضای قرارداد‌های نجومی به لیگ تغییرماهیت داده عربستان وارد شدند.

از این رو بخش عمده اخبار رسانه‌ها در هفته‌های اخیر، اختصاص به تحولات رخ داده در این لیگ آسیایی داشت؛ اتفاقاتی که از نقل و انتقالات عجیب و بزرگ آن‌ها و موفقیت‌های شگفت انگیزی که در این عرصه داشتند، روایت می‌کردند. تحت تاثیر این اخبار، خیلی‌ها در سراسر جهان آرزو می‌کردند شرایطی مشابه این ستاره‌های وارداتی داشتند. 

با پدیده‌ای که در فوتبال باشگاهی عربستان شکل گرفت، بسیاری حتی از سر علاقه یا حسادت، «ماشین حساب» در دست گرفتند و به سرعت برق و باد محاسبه کردند ستاره‌های وارداتی به این لیگ، در ماه، هفته، روز، ساعت و حتی دقیقه چقدر درآمد کلان دارند.

به همین دلیل بود که در فضای مجازی، همه عمدتا توجه به بحث مالی کرده و در یک کلام عنوان می‌کردند رونالدو و بقیه فقط به خاطر پول راهی عربستان شده اند! این که در ذهن «لژیونرهای» این لیگ چه گذشته و برچه اساسی تصمیم گیری کردند، موردی است که باید پاسخش را از زبان خودشان جویا شد اما در کنار این موضوع، باید در نظرگرفت، هر کدام از این نفرات در بخش یا جنبه‌های از زندگی شخصی خود، داستانی پررنج و زحمت داشته اند؛ موردی که نشان دهنده انگیزه قوی ان‌ها برای غلبه بر مشکلات زندگی بوده است.

با این توضیح در این گزارش به «قسمت‌های تاریک» زندگی ستاره‌های مهاجرت کرده به عربستان می‌پردازیم؛ چهره‌های که شاید بیش از یک قصه تلخ و گزنده برای گفتن داشته باشند.

رونالدو، ستاره‌ای که قربانی پدرش شد!

کریستیانو رونالدو، اعجوبه پرتغالی دو دهه اخیر فوتبال پرتغال و جهان، چهره‌ای کاملا شناخته شده برای همه علاقمندان در سراسر گیتی است. او از همان زمانی که در ۱۸ سالگی تیم اسپورتینگ کشورش را ترک کرد و به منچستریونایتد سرآلکس فرگوسن آمد، عزم و اراده اش را برای کسب پیروزی نشان داد. در هر شرایطی برای دست یابی به برد، سخت تلاش کرد. در مصاحبه هایش نیز محکم و پرطنین از حس پیروزی طلبی اش حرف زد، اما همین اواخر یک بار که در حال مصاحبه بود، زد زیر گریه و اشک ریخت. در آن موقع که داستان زندگی اش را بازگو می‌کرد، از پدرش گفت و این که چقدر در پایان عمرش سختی کشیده است.

در آن حالت تعریف کرد، وقتی کودکی بیش نبوده، پدرش سرباز ارتش پرتغال بوده که از این رده اخراج شده است. بعد برای فرار از واقعیات و وضعیت مالی سخت خانواده اش، به اعتیاد به الکل روی آورد. تا این که به عنوان کارگر رختکن در ورزشگاه مشغول به کار شد. پدرش همچنان به مصرف الکل ادامه داد تا این که در سال ۲۰۰۵ زمانی که رونالدو ۲۰ ساله بود، براثر نارسایی کبد درگذشت.

فوق ستاره کنونی النصر عربستان که حریف تیم پرسپولیس در رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیاست، در مصاحبه چندی قبل خود با «پیرس مورگان» روزنامه نگار معروف، اعتراف کرد که پدر معتادش را کامل نشناخته است.

او گفت:پدرم متاسفانه هر روز الکل مصرف می‌کرد. موفق نشدم با شخصیتی که داشت، آشنا شوم. آرزو می‌کردم سال‌های بیشتری پیش ما بماند. اما رفت با این که هیچ وقت با ما بدرفتاری نکرد. او نماند تا موفقیت هایم را ببیند. مرگ زودهنگامش حسرت زندگی ام است.

دلگادو و خطر مواد مخدر

یکی از خرید‌های الهلالی ها، مایکل دلگادو برزیلی است. او بازیکن خوش رو و با با روحیه‌ای است. از وقتی که به تیم آسیایی پیوسته، توانسته با چهره‌ای باز، فشار روحی را از دوش هم تیمی هایش در بازی‌ها بردارد اما او هم داستان بسیار سختی از دوران کودکی اش دارد.

لژیونر برزیلی در محله فاولا شهر پوکسرو برزیل بزرگ شد که از نظر سطح زندگی، اهالی آنجا در پس‌ترین شرایط قرارداشته و در محله زندگیش، مواد مخدر، قتل و سرقت بسیار وجودداشته است. حتی در ۱۳ سالگی نزدیک بود خودش اسیر باندی برای فروش مواد مخدر شود.

روزنامه برزیلی اسپورتس در گزارشی نوشت مایکل از سرکنجکاوی به نقاط پرخطر در محله شان رفت و آمد داشت. بعد با گروهی سارق پیوند خورد. حتی نزدیک بود توسط پلیس دستگیر شود اما در نهایت تصمیم گرفت شهر خود را ترک کند و به گوانیا برود. چیزی که واقعا زندگی اش را تغییرداد، کشته شدن رفیقش بود که توسط سارقین از بین رفت. دلگادو از این که به سرنوشت مشابهی دچار شود، به همراه برادرانش محل اقامتش را تغییرداد و به فوتبال روی آورد. از اینجا بود که زندگی اش به کلی تغییرکرد و فوتبالیستی مطرح شد.

مانه از خانه فرار کرد

«سادیو مانه» سنگالی تا دو سال قبل در لیورپول و همراه با محمد صلاح و فیرمینو خوش می‌درخشید. بعد به بایرن مونیخ آلمان رفت و امسال نیز راهی النصر شد. او نیز مانند اکثر بازیکنان آفریقایی، درکودکی و قبل از مطرح شدن در مستطیل سبز، از فقر شدیدی رنج برده است.

سادیو اخیرا در فیلم مستندی عنوان کرد:۷ ساله بودم که یکی از همبازیانم به من گفت پدرم فوت کرده که من متوجه حرفش نشدم و آن را درک نکردم. تلاش کردیم که به او دارو برسانیم، اما چون در شهر ما بیمارستانی نبود، این تلاش ثمری نداشت. بعدا خواهرم به خاطر نبود بیمارستان، بچه اش را در خانه مان به دنیا آورد. این‌ها چیز‌هایی تلخ و گزنده بودند. از این رو بود که وقتی فوتبالیست شدم و به درآمدی رسیدم، تصمیم گرفتم بیمارستانی در آنجا بسازم. 

سختی‌های زندگی مانه به همین جا ختم نشد. چون در سن ۱۵ سالگی برای کمک به وضعیت مالی خانواده، با کمک دوستی به شهر داکا، گریخت تا هم کار و هم راهش را برای رسیدن به فوتبال حرفه‌ای دنبال کند.

او می‌گوید:اوضاعم سخت بود. واقعا هیچکس را نداشتم که حمایتم کند. تنها بودم، اما از حرکت بازنماندم. به خاطر موفقیت هایم خوشحال شدم. به خصوص که خانواده ام متوجه شد استعداد فوتبال دارم و دنبال تحقق رویاهایم هستم.

نیمار، ستاره‌ای که پولی برای خرید کیک نداشت

ستاره برزیلی دیگری که در ایام کودکی اش سختی فراوانی کشید و اکنون در عربستان فعالیت می‌کند، «نیمار» است. ستاره کنونی الهلال تاکنون به طور پراکنده در مورد سختی‌های دوران کودکی اش حرف زده است.

آخرین مرتبه که در این مورد صحبت کرد، با «تیاگو نگرو»، روزنامه نگار برزیلی بود که گفت:وقتی بچه بودم، گاهی هوس کیک خوردن می‌کردم. خانواده ما با ۸ نفر پرجمعیت بودو تازه مادر بزرگم هم با ما زندگی می‌کرد، اما خانواده توان خرید این چیز‌های به ظاهر ساده رانداشت. همان موقع بود که به مادرم قول دادم وقتی بزرگ شدم و کار کردم، برای جبران رنجی که در جوانی کشیده ام، یک کارخانه تولید کیک تاسیس کنم.

درام کودکی و بزرگسالی کانته

آن‌هایی که با «انگولو کانته» از نزدیک آشنا هستند، می‌دانند چقدر این بازیکن فرانسوی با اصلیت مالیایی خجالتی است اما هافبک ارزشمند این روز‌های الاتحاد که در گذشته برای بولونی، کن، لسترسیتی و چلسی بازی کرده و حتی با تیم ملی فرانسه قهرمان جام جهانی ۲۰۱۸ نیز شده، درکودکی کار‌های سخت و سنگین کرده است. او با سن بسیار کم به عنوان کارگر ساختمانی و نظافتچی کار کرده تا زندگی مناسبی برای خانواده اش فراهم کندکه از آفریقا به فرانسه مهاجرت کردند. حتی زمانی هم همراه با پدرش زباله جمع آوری می‌کرد و به بازیافت می‌داد تا پولی ناچیز کسب کند. او در این مورد به تازگی گفت:وقتی مهاجرت کردیم، چاره‌ای نداشتم جز این که کارکنم. از این بابت که کارکردم، متاسف نیستم، چون به خانواده ام کمک کردم.

مرگ پدر، شوکی بر ریاض محرز

ریاض محرز، وینگر الجزایری درخشان سال‌های اخیر منچسترسیتی و یکی از بازیکنانی که پپ گواردیولا همیشه مورد تحسین قرار می‌داد، نیز دوران کودکی سختی داشته است. در سال ۲۰۰۶ پدرش برای درمان بیماری قلبی به فرانسه برده شد اما در همان هنگام پدر که ستون و نان آور خانه بود، در کشور اروپایی فوت کرد. در این حالت شوک عجیبی بر او که تازه ۱۵ سال داشت، وارد شد. ریاض در این مورد عنوان می‌کند:واقعا شوک بزرگی بود. نمی‌توانستم مرگ پدر را باورکنم.

این اتفاق ناراحت کننده در زمانی رخ می‌داد که داشتم اولین قدیم هایم را در فوتبال بر می‌داشتم. واقعا دوران سختی بود که حتی مجبور شدم کار هم بکنم. اما در نهایت همه چیز خوب پیش رفت، چون واقعا انگیزه و میل زیادی برای کسب موفقیت داشتم.

وی می‌افزاید:پدرم در تمام مسابقاتم شرکت می‌کرد و بهترین، بزرگترین راهنما و مشاورم بود. همواره آرزو می‌کرد روزی مرا در حد بازیکنی بزرگ ببیند.