خاطرات جالب وین رونی از کارلوس کی‌روش؛ ایران برای ضربه زدن به انگلیس آماده می‌شود

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری آنا به نقل از ساندی تایمز، وین رونی در مورد کارلوس کی روش سرمربی تیم ملی کشورمان صحبت های جالبی مطرح کرده و می گوید:  وقتی فردا انگلیس به مصاف ایران می‌رود، یکی از سرسخت‌ترین حریفانش در میدان کی روش خواهد بود، که نقش مهمی در موفقیت ما در اوایل دوران حرفه‌ای من در منچستریونایتد داشت.

او ادامه داد: همراه با کارلوس به عنوان مرد شماره ۲ سر الکس فرگوسن، ما قهرمان لیگ قهرمانان، سه قهرمانی لیگ برتر و یک جام اتحادیه شدیم.  به عنوان یک شخصیت، او برعکس فرگی بود: آرام، منعطف، یک مرد خوب. شاید به همین دلیل بود که آن‌ها خیلی خوب با هم کار کردند.

رونی تاکید کرد: با این حال، وقتی صحبت از فوتبال می‌شد، کارلوس ذهنی قوی و سرسخت داشت. من تقریباً مطمئنمم که ایران برای ضربه زدن به انگلیس در بین دو نیمه آماده می‌شود، زیرا اگر به نحوه بازی یونایتد در زمانی که کارلوس سرمربی تیم اصلی ما بود نگاه کنید، چنین مسائلی دقیقاً اصول ما بودند. ما یک تیم آشنا به ضد حمله بودیم.

مهاجم اسبق سه شیرها خاطر نشان کرد: کارلوس دوست دارد بازیکنانش بسیار منظم و منظم باشند و سعی کنند با سرعت حمله کنند.  خوب بود، زیرا فرگی کم و بیش همه‌جانبه حمله می‌کرد و کارلوس آن ساختار و کمی احتیاط را به فوتبال ما وارد کرد که بیشتر از همه به ما در اروپا کمک کرد. بنابراین او ایران را بسیار خوب آماده می‌کند و گل اول حیاتی است. اگر انگلیس زودتر گل بزند، خیالشان راحت خواهد بود، اما هر چه بازی بیشتر بدون گل سپری شود، بیشتر تحت فشار خواهند بود.

رونی تصریح کرد: هر وقت با تیمی روبرو می‌شوید که به احتمال زیاد مانند ایران بازی می‌کند، داشتن عرض زمین بسیار مهم است. شما می‌بینید که چگونه تیم‌هایی مانند منچسترسیتی، رقبای آشنا با بازی دفاعی را شکست می‌دهند. آن‌ها از دفاع کناری خود برای کمک به گسترش حریف در سراسر زمین استفاده می‌کنند و به همین دلیل است که من ترنت الکساندر-آرنولد را برای این بازی انتخاب می‌کنم. اگر انگلیس بتواند ایران را خنثی کند، آنگاه می‌تواند بازیکنانی مانند هری کین و فیل فودن را داشته باشد تا آن‌ها را شکست دهد.

این بازیکن سابق تیم ملی انگلیس افزود: گاهی تعجب می‌کنم که کارلوس از من چه بازیکنی ساخته است. او در زمانی که عصبانی بودم با من کار می‌کرد و فکر نمی‌کردم او مرا درک کند. در سفرها، چه در اتوبوس تیمی یا قطار، بازیکنان یونایتد یک بازی را در PSP انجام می‌دادند - یک بازی ارتش، یک تیم چهار نفره در برابر تیم دیگر. ما آن را بسیار جدی گرفتیم - و اگر در آن شکست می‌خوردم عصبانی می‌شدم. یادم می‌آید چند بار گوشی‌ها و کنسول‌های بازی را شکستم و کارلوس را می‌دیدم که پشت در راهرو به من نگاه می‌کرد و بدون شک فکر می‌کرد: «چه بر سر این پسر آمده است؟»