کرباسچی: موج «حمایت از دولت» پیروز انتخابات بود
پرونده دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی بسته شد و اصلاح‌طلبان پس از سه دوره توانستند اکثریت کرسی‌های مجلس را از آن خود کرده و پیروزی مهمی را در ائتلاف با نیروهای معتدل کسب کنند. بحث‌های زیادی در مورد دلایل این پیروزی مطرح شده است و برخی از تاثیر نتیجه انتخابات در پایتخت بر شهرستان‌ها سخن می‌گویند. غلامحسین کرباسچی معتقد است این موج حمایت از دولت است که دیر یا زود همه کشور را فرا می‌گرفت از تهران آغاز شد و به شهرهای دیگر هم رسید.
به گزارش گروه رسانه های دیگر خبرگزاری آنا به نقل از اعتماد، به باور او اگر رای مردم در این انتخابات سلبی هم بوده باشد یک نوع خواسته در آن پنهان است و امروز این خواسته عمومی حمایت مجلس از برنامه‌های دولت است.
در این دوره از انتخابات شاهد بودیم که تقریبا ٧٥ درصد ترکیب مجلس تغییر کرده است، اتفاقی که در چندین سال گذشته بی‌سابقه بوده، فکر می‌کنید دلیل این تغییر چه بوده است؟
این مساله یک دلیل ساده و کلی دارد. مردم از عملکرد نماینده‌ها در دوره‌های گذشته رضایت نداشتند و به افراد دیگری با گرایشات سیاسی متفاوت رای دادند.
چه ایرادی در عملکرد مجلس وجود داشته که مردم رضایت نداشتند؟
یک بخش مربوط به فعالیت‌هایی بود که مجلس در دولت احمدی‌نژاد انجام داده است. به باور من مردم رضایت چندانی از دولت احمدی‌نژاد نداشتند. همچنین در این چند سال گذشته مجلس از دولت احمدی‌نژاد حمایت کرده بود به جز بخش خاصی از نمایندگان که از میانه راه متوجه این مساله شدند و همین امر سبب شد تا مردم مجلس را همراه دولت نهم و دهم بدانند. در دولت جدید هم به هر حال مردم به حسن روحانی رای دادند و حامی بخشی از اقداماتی که برای ترمیم گذشته انجام می‌شود، هستند. اما شاهد بودند که بخش بزرگی از مجلس با دولت در این راستا همراهی ندارد. همین مساله می‌تواند مهم‌ترین انگیزه برای تغییر در ترکیب مجلس باشد.
پس با این حساب شما معتقدید انتخابات در این دوره و نتیجه آن در مسیر و ادامه انتخابات خرداد ٩٢ بوده است؟
بله، دقیقا همین مساله است. مردم مسیری را که در خرداد ٩٢ گشوده‌اند در این انتخابات هم ادامه دادند و تمایل دارند تا سیاست‌های ناشی از انتخابات آن سال همچنان در کشور ادامه پیدا کند.
برخی هم می‌گویند مساله برجام و اتفاقاتی که در مجلس بر سر برجام رخ داد در نتیجه انتخابات تاثیرگذار بوده است و به اصطلاح رقابت میان برجامیان و نابرجامیان بود که به شکست نابرجامیان منجر شد.
به عقیده من به کار بردن این واژه‌ها نوعی لفاظی است و هر کسی مطابق سلیقه و اولویت‌هایش در مورد این مساله صحبت می‌کند. به عقیده من آنچه مهم است مربوط به خواست مردم است. حقیقت اینجاست که مردم از کشمکش و اختلاف میان دولت و مجلس رضایت ندارند. وقتی مردم شخصی را به عنوان رییس‌جمهور انتخاب می‌کنند توقع دارند که نمایندگان‌شان مقابل دولت و سیاست‌هایش نایستند و چوب لای چرخ برنامه‌های دولت نگذارند. این مساله‌ای است که به راحتی می‌توان از برداشت عمومی مذاق رای‌دهندگان فهمید. در این دوره هم عمده‌ترین گرایشی که در این مجلس موفق بوده است شاید در لیست اصلاح‌طلبان بوده باشند اما شخصیت‌های اصلاح‌طلب با سابقه کاری اصلاح‌طلبانه نبودند. اینها کسانی بودند که اعلام کردند با دولت همراه خواهند بود تا مشکلات کشور را حل و فصل کند و بر این اساس مورد حمایت اصلاح‌طلبان قرار گرفتند.
برخی معتقدند تاثیر نتیجه انتخابات در تهران سبب شد تا در مرحله دوم هم اصلاح‌طلبان و حامیان دولت بیشترین کرسی‌های مجلس را کسب کنند. به عقیده شما نتیجه‌ای که در دور دوم کسب شد تاثیر هفتم اسفند تهران بود یا به طور کلی این موجی است که در کشور به راه افتاده است؟
به هر حال تهران و شهرستان تفاوت چندانی در منافع ندارند. به هر حال در هر انتخاباتی تعدادی نماینده از تهران و تعدادی از شهرستان‌ها در دور اول یا دوم انتخاب می‌شوند. اما این گرایشی که امروز در جامعه وجود دارد که اکثریت مردم تمایل دارند تا مجلسی همراه دولت روی کار باشد موجی است که در تهران و شهرستان‌ها تفاوتی ندارد. ممکن است در برخی شهرستان‌ها مساله‌های قومی و قبیله‌ای یا در برخی نقاط خواسته‌های محلی وجود داشته باشد اما یک‌سری هم خواسته‌های سیاسی عمومی در جامعه است و خواستار این هستند که برخی معضلات کلان کشور مثل سیاست خارجی حل و فصل شود. من معتقدم این موج در تهران و شهرستان‌ها به یک نسبت وجود دارد اما طبیعی است که تبلور سیاسی‌اش در تهران کمی بیشتر است. ممکن است این موج کمی با تاخیر به شهرستان‌ها برسد و نتواند اکثریت افکار عمومی را همراه خود کند تا در دور اول انتخابات نماینده‌ای را راهی مجلس کند. به همین دلیل لیست امید در دور دوم موفقیت چشمگیری کسب کرد.
برخی هم در مورد تهران می‌گویند رایی که به لیست امید داده شد سلبی بود؟
چه فرقی می‌کند. همه جا سلب و ایجاب با هم همراه هستند. به هر حال مردم می‌خواهند یک نماینده‌ای نباشد یا یک نماینده‌ای باشد. به هر حال سلب هم برای خودش یک خواسته محسوب می‌شود. همین قدر که مردم نمی‌خواهند یک نماینده‌ای که با خواسته عمومی جامعه همراه نیست در مجلس نباشد خودش یک خواسته است. چیزی که مردم می‌خواستند این بود که افرادی بر کرسی نمایندگی تکیه بزنند که همراه دولت باشند یا به بیان دیگر افرادی وارد مجلس نشوند که با دولت همراه نیستند. اینها هیچ تفاوتی با هم ندارد.
با توجه به ترکیبی که مجلس پیدا کرده است فکر می‌کنید اولویت‌های این مجلس چه می‌تواند باشد؟
به باور من مجلس دهم با تجربه‌ای که از مجالس گذشته و به ویژه مجالسی با گرایش‌های مختلف در ادوار گذشته وجود دارد و با توجه به مجموعه گرفتاری‌های کشور و ترکیب نیروها در قوای کشور و مجموعه معادلات بسیار دقیق و عاقلانه عمل کند تا خدای نکرده وضعیتی پیش نیاید که به لحاظ نوع برخوردها و مدیریت‌ها و موضع‌گیری‌ها به گونه‌ای شود تا مجلسی که این‌گونه مورد اعتماد مردمی که خواهان اصلاحات و اعتدال بوده‌اند قرار گرفته به بن‌بست برسد.
در مورد اصلاح‌طلبان چطور؟ فکر می‌کنید با دو پیروزی‌ای که بعد از سال ٩٢ کسب کرده‌اند باید چه برنامه‌ای را در پیش بگیرند؟
امروز مهم‌ترین نکته برای اصلاح‌طلبان پرهیز از غرور است. مردم به این جریان رای داده‌اند تا مشکلات کشور حل و فصل شود. به باور من بحث سیاسی برای جامعه امروز ایران اولویت دوم است. اولویت اصلی مردم حل شدن معضلات اقتصادی است. اصلاح‌طلبان به اعتبارشان توانستند رای مردم را برای این نمایندگان کسب کنند و باید در مسیری قدم بردارند که فضا به سمت آرامش پیش رود و مجلس بتواند معضلات اصلی مردم را مد نظر داشته باشد. اصلاح‌طلبان نباید فراموش کنند حتی در زمینه سیاست داخلی مسائلی باید در دستور کار مجلس قرار گیرد که در ارتباط با معضلات اصلی مردم است. این مسیر یعنی نگه داشتن اعتماد مردم که مهم‌ترین سرمایه یک جناح سیاسی محسوب می‌شود. مردم بی‌جهت نه از گروهی رویگردان می‌شوند و نه به آن اقبال نشان می‌دهند. اصلاح‌طلبان باید حواس‌شان باشد وقتی مردم به آنها رای می‌دهند، باید بدون شعار و حواشی اضافه در راستای حل معضلات اصلی قدم بردارند.
فکر می‌کنید ریاست مجلس به اصلاح‌طلبان برسد یا اصولگرایان اعتدالی؟
این مساله‌ای است که نمایندگان درموردش تصمیم خواهند گرفت. به نظر من با توجه به ترکیبی که مجلس دارد کسی را بر کرسی ریاست می‌نشاند که توانایی بالاتری برای اداره مجلس داشته باشد و بتواند مجلس را به همکاری بیشتر با دولت سوق دهد. این مساله در واقع مساله داخلی مجلس است و بهتر است افراد بیرون از مجلس دخالتی در آن نداشته باشند.
انتهای پیام/
