وقتی رسیدگی به مشکلات مترو دچار دور باطل می‌شود/ شهرداری یا دولت، کدام مقصر است؟

به گزارش خبرنگار حوزه شهری گروه جامعه خبرگزاری آنا، زندگی در کلانشهر تهران مشکلات و گرفتاری‌های خاص خود را دارد و شاید به توان گفت در مقابل امکاناتی که به عنوان پایتخت دارد، به همان میزان هم زندگی در آن سخت‌تر و پرچالش‌تر است.

اگر شهروند تهرانی باشید و هر روز صبح زود برای رسیدن به محل کار از نقطه‌ای به نقطه دیگری از شهر بروید، به دلیل کاهش هزینه، تسریع و سهولت برای رسیدن به مقصد و فرار از ترافیک، قطعا مترو و یا اتوبوس‌های بی‌آرتی را برای تردد انتخاب خواهید کرد.

سال‌ها و ماه‌هاست برای رفتن به محل کار از مترو استفاده می‌کنم؛ از حق که نگذریم یکی از بهترین، ساده‌ترین، ارزان‌ترین و سریع‌ترین وسیله‌های حمل و نقل در شهر تهران همین مترو است، اما هرچه خطوط آن در نقاط مختلف توسعه یافته، استفاده از آن هم با دردسرهای بیشتری همراه شده است.

ایستگاه صادقیه مبدا حرکت من برای رفتن به مرکز شهر و محل‌کارم است، هر روز صبح شاهد دویدن شهروندانی هستم که برای رسیدن به قطار به دیگر مسافران تنه می‌زنند تا از سر راهشان کنار بروند که مبادا از قطار جا بمانند؛ اما از آنجا که سوار مترو شدن آن هم در ساعات پیک کاری با اعمال شاقه همراه است، حتی هنگامی که پشت خط هم برای رسیدن قطار منتظر هستی دائما تحت فشار و هل دادن جمعیت قرار می‌گیری و به محض رسیدن قطار و باز شدن درها به دلیل هجوم جمعیت برای نشستن روی صندلی اختیاری در حرکت نداری و به ناچار با موج جمعیت همراه خواهی شد.

اگر خیلی خوش‌شانس باشی، بتوانی سوار قطار شوی و در غیر این صورت باید منتظر رسیدن قطار بعدی بمانی! اما اگر خوش شانس باشی و با سیل جمعیت و به زور فشار سوار قطار شده باشی فارغ از ازدحام جمعیت و عدم دستگاه‌های تهویه مناسب با آلودگی صوتی دستفروشان مواجه خواهید شد که هرکدامشان برای تبلیغ محصول خود صدایشان را در گلو اندخته‌اند و اگر اعتراض کنی با هجمه‌ای توهین از سوی برخی مسافران و فروشندگان مواجه می‌شوی و از این رو برحسب تجربه یا با سایر مسافران همراه می‌شوی و برای خرید استقبال خواهی کرد و یا این که در حین خودخوری تحمل می‌کنی تا بدون دعوا به مقصد برسی.

مقصدم ایستگاه امام خمینی است، ایستگاهی که مسافران زیادی روزانه در آن پیاده و سوار می‌شوند. ایستگاهی که پله‌های مرتفعی دارد و بعضا هم سیستم پله‌برقی آن مشکل دارد؛ ایستگاهی که لحظه‌ای خالی از جمعیت نمی‌شود و به دلیل بساطی که دستفروشان در سکوها پهن کرده‌اند ترددها را با مشکل مواجه می‌کند.

در حالی‌که باید برای بالا رفتن از پله‌ها درصف بایستم به واکنش دیگر مسافران توجه می‌کنم، تا چشم کار می‌کند سیاهی جمعیت است؛ جمعیتی از جنس مرد و زن و کودک و سالمند و معلول که هرکدام به نوعی از وضعیت موجود گله می‌کنند و تردد در این شرایط برای سالمندان و افرادی که دچار نقص حرکتی هستند خارج از تاب و توان آن‌هاست.

اما مشکلات مترو فقط محدود به این موارد نیست؛ همین چند روز پیش بود که مسافران خط ۵ مترو به دلیل اختلال دچار سردرگمی شده بودند. از آن‌جا که چنین اختلالاتی در کنار تاخیر در حرکت قطارها در خطوط مختلف بارها و بارها تکرار می‌شود؛ در همین راستا مهدی شایسته اصل با بیان اینکه خط ۵ متروی تهران، اولین خط مترو است که افتتاح شده و به دلیل قدیمی بودن، ناوگان فرسوده دارد می‌گوید: «در گذشته سیستم ریلی خط ۵ بهبود یافت، اما در مورد بهبود برق بالاسری در سال ۱۳۹۷ قراردادی منعقد شد اما این قرارداد بدلیل افزایش قیمت ارزان در آن زمان اجرایی نشد.»

یکی از مهمترین دلایل اختلال در خطوط مترو فرسودگی واگن‌ها است که در دوره مدیریت شهری جدید هم بارها از سوی اعضای شورای شهر تهران مورد انتقاد قرار گرفته است.

چند روز گذشته هم سوده نجفی عضو هیئت رئیسه شورای شهر تهران با اشاره به خرابی‌های مکرر پله‌برقی‌ها در ایستگاه‌های مختلف گفت: «رئیس جمهور باید پیگیر فراهم کردن واگن‌های مترو و اتوبوس‌های جدید باشد چراکه به جز شهرداری تهران دولت نیز در این خصوص وظایفی را به عهده دارد و باید به آن عمل کند.»

اما در این میان نکته مورد توجه این است که گروهی که از این نابسامانی در سیستم حمل ونقل عمومی شهری آسیب می‌بینند شهروندان هستند. از انجایی که یکی از مهمترین چالش‌ها در توسعه و نوسازی ناوگان مترو کمبود نقدینگی است و در گذشته هم دولت نسبت به تعهدات خود در این زمینه عمل نکرده و بودجه شهرداری هم توان تقبل هزینه‌های بالای این امر را ندارد، باید منتظر ماند و دید که علی رغم تمامی این تذکرات مسئولان مربوطه چه تدابیری را در نظر خواهند گرفت؟

انتهای پیام/۴۱۷۲/