اجراهایی که دیگر زنده نیستند/ کنسرت‌های پلی‌بک و خنده به ریش دوستداران موسیقی

به گزارش خبرنگار حوزه موسیقی گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، کنسرت اخیر آرون افشار، خواننده جوان موسیقی پاپ حرف و حدیث‌های فراوانی به وجود آورده است. حرف و حدیث‌هایی که این روزها نقل محافل شده و حالا هرکس به نحوی سعی در اثبات یا رد ادعاهای مربوط به این ماجرا دارد.

حواشی مربوط به بخشی از کنسرت این خواننده است که پرهام حسینی، نوازنده ویولن گروه در حال اجرای سولوی بخشی از آهنگ است که ناگهان آرشه ساز او پاره می‌شود و با این وجود او به حرکت دادن چوب خالی روی ساز ادامه می‌دهد، بدون اینکه کوچکترین تغییری در کیفیت صدای ساز به وجود بیاید.

ویدئوی این اجرا خیلی زود در فضای مجازی دست به دست شد و بسیاری از کارشناسان و منتقدان موسیقی نسبت به آن واکنش‌های انتقادی نشان دادند و اکثراً اعتقاد داشتند این بخش از کنسرت به صورت پِلی بک اجرا شده و نوازنده گروه، به صورت زنده اجرا نمی‌کرده است.

اما این مسئله تنها نکته عجیب این اجرا نبود، واکنش آرون افشار به این اتفاق روی صحنه نیز یکی دیگر از حواشی این اجرا بود. پس از پاره شدن آرشه و ادامه پیدا کردن اجرا توسط حسینی، آرون افشار رو به حاضران در سالن گفت: به نظر من، هنرمندی که این چوبش بشکنه یا پاره بشه، امشب از دل و جون ساز زده!» این تک جمله افشار نیز واکنش‌های زیادی در شبکه‌های اجتماعی داشت. اینکه خواننده‌ای که خود را یک هنرمند حرفه‌ای می‌داند، به آرشه ویولن می‌گوید «چوب» از آن دست اشتباهاتی است که نمی‌توان لقب سهوی به آن داد و بیشتر از بی‌دانشی گوینده نشأت می‌گیرد.

پس از این اتفاق خود افشار با گذاشتن نظرات مختلف در صفحه منتقدان به این اجرا و پرهام حسینی با انتشار ویدئویی برای توضیح این مسئله که آرشه پاره شده و سالم تفاوت چندانی در تولید صدا ندارند، (که حتی در این ویدئو نیز تفاوت صدا مشهود بود!) سعی کردند جو را به نفع خود برگردانند، اما تقریبا ناموفق بودند چون باتوجه به سابقه بد خوانندگان جوان موسیقی پاپ در استفاده از پلی بک در کنسرت‌هایشان، اهالی هنر و مخاطبان واقعی موسیقی به سادگی چنین رفتارهایی را فراموش نمی‌کنند.

موسیقی ایران این روزها در اختیار گروه‌های موسیقی و خواننده‌های جوانی است که به پشتوانه تعداد فالوئرهایشان در شبکه‌های اجتماعی برای خود ترکتازی می‌کنند و صرفا همین که بتوانند تعداد زیادی نوجوان و جوان را به سالن‌های کنسرت بکشانند و بلیت‌هایشان را بفروشند برایشان کفایت می‌کند. حالا اینکه در کنسرت چه اتفاقاتی رخ می‌دهد و چه چیزهایی پخش می‌شود و کیفیت صدا و اجرا و... چگونه است، موضوعاتی که گویا از نظر این هنرمندان اهمیت چندانی ندارد.

البته از شواهد امر اینطور به نظر می‌رسد که نه فقط برای هنرمندان که برای دست‌اندرکاران موسیقی ایران نیز چنین مسائلی محلی از اعراب ندارد و هرچقدر هم مردم نسبت به این رفتار موزیسین‌های جوان اعتراض کنند، قرار نیست کسی به داستان اجراهای پلی بک در کنسرت‌ها ورود کند و جلوی این بی‌احترامی برخی خوانندگان و گروه‌های موسیقی به مردم را بگیرد.

انتهای پیام/۴۱۷۳/