در گزارش آنا بخوانید؛
آشنایی با انواع جشن‌های آغاز سال نو در سرزمین‌های مختلف/ مردم جهان چگونه تحویل سال را جشن می‌گیرند؟
شروع سال نو بسته به فرهنگ بومی هر منطقه ممکن است با تغییر فصل، بعد از پایان فصل برداشت محصول و یا در قالب یک جشن مذهبی یا باستانی آغاز شود.
به گزارش گروه جهان خبرگزاری آنا، یکی از مهم‌ترین و زیباترین مراسمی که هر ملتی از نیاکان خود به ارث برده جشن زمان تحویل سال یا به عبارتی فرارسیدن سال نو است.
در کشور ما به‌عنوان وارث اصلی تاریخ و فرهنگ چند هزارساله فلات ایران و محیط پیرامونی، فرارسیدن فصل بهار به‌عنوان زمان تحویل سال در نظر گرفته شده است.
سال نو ایرانی که “نوروز” نام دارد هرساله در نقطه اعتدال بهاری اتفاق می‌افتد. قدمت این جشن به دوران باستان و دین زرتشتی بازمی‌گردد که اولین دین توحیدی جهان شمرده می‌شود. این عید در ایران و برخی از کشورهای فارسی‌زبان منطقه قفقاز و آسیای مرکزی جشن گرفته شده و تعطیل رسمی به شمار می‌آید.
در روز عید نوروز ایرانیان سفره‌ای به نام هفت‌سین پهن کرده که ظرف‌هایی خاص و تزیینی همراه با شمع و رومیزی‌های رنگین روی آن قرار می‌گیرند. در این ایام ایرانیان دورهم جمع شده و رسومات خاصی را انجام می‌دهند. در سرزمین‌هایی که نوروز را جشن می‌گیرند مردم مانند دیگر جشن‌های سال نو در سایر نقاط جهان به دیدار اقوام و دوستان خود می‌روند. معمول این نوع از رفت‌وآمدها دوطرفه بوده و نوعی مهمانی چرخشی اتفاق می‌افتد.
نوروز در میان قدیمی‌ترین جشن‌های سال نو
نوروز در ایران و افغانستان آغاز سال نو محسوب می‌شود و در برخی دیگر از کشورها یعنی تاجیکستان، روسیه، قرقیزستان، قزاقستان، سوریه، عراق، گرجستان، جمهوری آذربایجان، آلبانی، چین، ترکیه، ترکمنستان، هند، پاکستان و ازبکستان تعطیل رسمی است و مردم نوروز را جشن می‌گیرند.
نوروز، با عنوان رسمی "روز بین‌المللی نوروز"، توسط یونسکو به‌عنوان میراث فرهنگی و معنوی بشر به ثبت جهانی رسیده است.
سال نو هجری قمری که به عنوان سال نو اسلامی نیز شناخته می‌شود، نخستین روز آغاز سال نو در تقویم قمری شروع سال جدید در شمارش سال‌ها می‌باشد. نخستین روز ماه محرم، به عنوان نخستین روز سال محاسبه می‌گردد. مبدأ این سال نو، هجرت پیامبر اسلام، حضرت محمد (ص)، سال ۶۲۲ میلادی از مکه به مدینه می‌باشد. آغاز هجرت پیامبر اسلام از مکه روز دوشنبه (۱ ربیع‌الاول/ ۲۴ شهریور سال ۱ هجری) برابر با ۱۳ سپتامبر ۶۲۲ میلادی قدیم (ژولیانی) و ۱۶ سپتامبر ۶۲۲ میلادی جدید (گرگوری) و ورود پیامبر به مدینه روز ۸ ربیع‌الاول همان سال می‌باشد. تمام وظایف دینی مسلمانان از جمله نماز، روزه گرفتن در ماه رمضان، حج و تاریخ رویدادهای مهم مانند شب‌های قدر و مراسم‌های دیگر با توجه به تقویم قمری محاسبه می‌گردد.
در کشورهایی که از تقویم میلادی استفاده می‌کنند، سال نو معمولاً در اول ژانویه برگزار می‌گردد. در حال حاضر، جشن گرفتن سال نو یکی از بزرگ‌ترین رویدادهای جهانی می‌باشد. در شب ۳۱ دسامبر هرسال، آخرین روز یک سال میلادی و روز قبل از روز سال نو در بسیاری از کشورهای جهان، عموماً قاره‌های اروپا، آمریکا، استرالیا و بخش‌هایی از آسیا و آفریقا مراسم سال نو برگزار می‌شود. در فرهنگ جدید غرب این روز با گردهمایی‌هایی در مجالس و مهمانی‌ها برگزار می‌شود که انتقال سال را ساعت ۱۲:۰۰ شب جشن می‌گیرند.
در جشن سال نو چینی مراسم رقص اژدها یا رقص شیر برگزار می‌شود که در آن عروسک‌هایی به‌اندازه طبیعی و با دم‌های دراز که توسط تعدادی بازیگر کنترل می‌شوند به حرکت درمی‌آیند
بسیاری از فرهنگ‌ها در این شب از آتش‌بازی و دیگر روش‌های پر صدا برای جشن گرفتن استفاده می‌کنند. شب سال نو به‌صورت جهانی مطابق با تولد حضرت عیسی مسیح یا عرف نامه پس از میلاد در کشورهای مسیحی و حتی غیر مسیحی در ۳۱ دسامبر برپا می‌شود. شب سال نو همچنین به‌عنوان هفتمین روز کریسمس در مسیحیت غربی شناخته می‌شود.
سال نو چینی مراسم دیگری است که در وسعت زیادی از شرق آسیا برگزار می‌شود. درواقع سال نو چینی در تمامی کشورهای چین بزرگ جشن گرفته می‌شود که معمول با سال نو قمری ویتنامی که به آن تت (Tet) گفته می‌شود مقارن است. ازآنجاکه این سال نو بر اساس تقویم قمری تعیین می‌شود زمان آن سال‌به‌سال فرق می‌کند اما همواره در اواسط ژانویه یا اواسط و اواخر فوریه جشن گرفته می‌شود.
در چین سال نو بزرگ‌ترین تعطیلی سال است و در طول جشن سال نو مدارس و ادارات به مدت دستکم یک هفته تعطیل است و ده‌ها میلیون نفر از مردم برای دیدار اقوامشان به سفر می‌روند. در جشن سال نو مراسم رقص اژدها یا رقص شیر برگزار می‌شود که در آن عروسک‌هایی به‌اندازه طبیعی و با دم‌های دراز که توسط تعدادی بازیگر کنترل می‌شوند به حرکت درمی‌آیند. در طول این جشن‌ها که ممکن است دو هفته نیز به طول بیانجامد مراسم آتش‌بازی نیز برگزار می‌شود اما اغلب مردم این تعطیلات را به خوردن غذاهای سنتی و دیدار با اقوام، دوستان و همسایگان سپری می‌کنند.
سال نو در "بالی" اندونزی که در ماه مارس برگزار می‌شود نیز جذابیت‌های خاص خود را دارد. اگرچه شب سال جدید در جزیره بالی اندونزی بسیار شلوغ است اما جشن سال نو در این شهر قطعاً کم سروصدا تر از جشن چینی‌ها است. روز عید که در ماه مارس است نیِپی نامیده می‌شود. روز “نیپی” آرام‌ترین و خلوت‌ترین روز سال در جزیره توریستی بالی است. درواقع این روز را “روز سکوت” می‌نامند زیرا تمام هندوها در این روز به تعمق، عبادت و روزه‌داری مشغول می‌شوند. در این روز خاص تمامی کسب‌وکارها و حتی فرودگاه جزیره نیز تعطیل است.
بیشتر بخوانید:
رایزنی فرهنگی سفارت ایران در ژاپن برگزار کرد؛ جشنواره نوروزی موسیقی سنتی ایرانی در ژاپن
مراسم نوروز در مقر سازمان ملل متحد در وین برگزار شد
روز قبل از “نیپی” تمامی هندوهای ساکن جزیره بالی و تمام کشور اندونزی دورهم جمع شده و جشن می‌گیرند. در برخی از این جشن‌ها پیکرهای بزرگی به نام اوگو-اوگو (ogoh-ogoh) توسط افراد حمل می‌شوند. این پیکرهای دیو مانند نشانگر بدی‌هایی است که در تمام طول سال انجام‌شده که با سوزاندن آن‌ها در آخر شب بدی‌ها از بین می‌روند.
سال نو "تای" که در ماه آوریل برگزار می‌شود بخش دیگری از تاریخ نیاکان بشر را جلوه‌گر می‌کند.
سونگکران عید سال نو بودایی‌ها است که هرساله در ۱۳ آوریل آغاز می‌شود. درواقع در این روز بوداییان به معابد رفته و برای روحانیون بودایی مستقر در این معابد غذا و پیشکش می‌برند. همچنین در این روز بخصوص بوداییان مجسمه‌های بودا را با استفاده از آب تمیز می‌کنند.
البته تمیز کردن مجسمه‌های بودا به یک سری آب‌بازی‌های خیابانی نیز منجر شده است بدین‌صورت که خیابان‌ها کاملاً بسته شده و مردم به همدیگر آب می‌پاشند. در روز عید “سونگکران” که سه روز به طول می‌انجامد علاوه بر بوداییان، گردشگران نیز در مراسم آب‌پاشی شرکت می‌کنند.
گروه‌های قومی و زبانی مختلف در هند سال نو را در تاریخ‌های متفاوتی جشن می‌گیرند
سال نو آشوری‌ها که در ماه آوریل برگزار می‌شود یکی از قدیمی‌ترین مراسم تحویل سال است. قدمت سال نو آشوریان به دوران آشوری‌ها و بابلیان برمی‌گردد که دیرزمانی دو تمدن بزرگ و قدرتمند بشری در بین‌النهرین بودند. این جشن در اول آوریل در نواحی شمال عراق، ایران، سوریه و البته مهاجران آشوری به‌ویژه در ایالات‌متحده آمریکا جشن گرفته می‌شود. در طول تعطیلات سال نو آشوریان گردهمایی‌ها و مراسم فرهنگی خاصی برگزار می‌شود. در مناطقی از ایالات‌متحده مانند شیکاگو که جمعیت زیادی از آشوریان زندگی می‌کنند مردم دورهم جمع شده و جشن می‌گیرند.
برای مثال تمامی کلیساها و سازمان‌های فرهنگی متعلق به آشوریان در این فستیوال شرکت کرده و در خیابان‌ها به جشن و پای‌کوبی می‌پردازند.
تمایل بشر معاصر به احیای رسوم و سنت‌های نیاکان افزایش یافته است
سال نو "مائوری" که در ماه ژوئن در کشور نیوزلند برگزار می‌شود. "ماتاریکی" جشن سنتی مائوری است. به باور مائوری‌ها در این روز هفت ستاره، که ستاره شناسان غربی آن‌ها را هفت‌دختر اطلس می‌نامند، طلوع می‌کنند که در تقویم ستاره‌شناسی مائوری‌ها بسیار مهم هستند. این ستاره‌ها در اواخر ماه مه ظاهر شده و در ماه ژوئن به بیشترین درخشش خود می‌رسند. در این ماه جشن‌های سنتی زیادی در بین مائوری‌ها برگزار شده که به هوا فرستادن بادبادک‌های رنگی از مهم‌ترین آن‌هاست.
این فستیوال با زمستان در نیمکره جنوبی هم‌زمان‌شده که اواخر فصل برداشت محصول در نیوزیلند است. عید سال نو مائوری برای دهه‌ها فراموش شده بود اما عده‌ای از مائوری‌ها در اوایل دهه ۲۰۰۰ بار دیگر این جشن را به‌عنوان یک جشن سنتی و فرهنگی زنده کردند. از آن زمان تاکنون هرساله این جشن گسترده‌تر شده و اهالی نیوزیلند از هر قومیتی در آن شرکت می‌کنند.
سال نو اتیوپیایی که در ماه سپتامبر برگزار می‌شود "انکوتاتاش" نام دارد و در روز ۱۱ یا ۱۲ سپتامبر هرسال جشن گرفته می‌شود. این تاریخ از تقویم قبطی گرفته شده که بر اساس تقویم جولیوس سزاری تنظیم‌شده است. همچنین سپتامبر در اتیوپی پایان فصل بارش باران تلقی می‌شود. در مناطق روستایی در روز عید انکوتاتاش ابتدا مردم در کلیساها حضور یافته و سپس غذاهای خاصی سرو کرده و به دوستان و همسایه‌ها گل تقدیم می‌کنند. اگرچه این جشن کاملاً سنتی و مذهبی است اما اتیوپیایی‌های سکولار نیز در این روز سال نو را به همدیگر تبریک می‌گویند. برخی افراد نیز در این روز به همدیگر کارت‌پستال هدیه می‌دهند.
سال نو گجراتی نیز در ماه اکتبر یا نوامبر برگزار می‌شود. گروه‌های قومی و زبانی مختلف در هند سال نو را در تاریخ‌های متفاوتی جشن می‌گیرند. بیشتر تعطیلات سال نو در ماه آوریل قرار دارد به‌غیراز گجرات که در غرب هند واقع است و جشن سال نو در آن درست بعد از پایان جشن سال نو هندوها که دیوالی نام دارد برگزار می‌شود.
سال نو گجراتی‌ها که "بستو واراس" نام دارد با اواخر اکتبر یا اوایل نوامبر مصادف می‌شود. حلقه‌های آتش‌بازی در صبحگاه روز جشن (ساعت ۴ صبح) برپا شده و جشن سال نو آغاز می‌گردد. مردم محلی ورودی خانه‌هایشان را با دسته‌های گل، برگ درختان و طراحی‌های حلقه‌ای تزیین می‌کنند که در بین مردم محلی "رانگولی" نامیده می‌شود.
انتهای پیام/۴۱۵۵/
انتهای پیام/
