آنا گزارش می‌دهد؛
روزگار خزان‌زده وزنه‌برداری ایران/ کسب مدال انفرادی؛ پاشنه آشیل وزنه‌برداران
اگرچه تیم ملی وزنه‌برداری مردان عنوان نایب‌قهرمانی در تاشکند را کسب کرد اما انتقاد اهالی وزنه‌برداری را به همراه داشت چرا که در وزنه‌برداری کسب مدال انفرادی اهمیت ویژه‌ای دارد.
به گزارش خبرنگار گروه ورزش خبرگزاری آنا، مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی جهان با نایب‌قهرمانی تیم ایران در کسب امتیاز و پنجمی مدال به پایان رسید. تیم ایران در این رقابت‌ها موفق شد ۵۴۸ امتیاز کسب کند. در این دوره در کنار اعزام تیم آقایان، تیم ملی وزنه‌برداری بانوان با حضور سه نماینده در این رقابت‌ها حضور پیدا کرد. سیده الهام حسینی، یکتا جمالی و فاطمه یوسفی نمایندگان وزنه‌برداران بانوان در این رقابت‌ها بودند که حسینی توانست در جایگاه ششم قرار بگیرد و ۸ رکورد ملی هم توسط دختران وزنه‌بردار ارتقا پیدا کرد. در پایان این رقابت‌ها هم تیم وزنه‌برداری مردان با کسب ۵۴۸ امتیاز توانست بر سکوی دوم قهرمانی جهان قرار گیرد. روسیه با ۵۸۱ امتیاز قهرمان و میزبان هم با ۵۲۵ امتیاز سوم شدند. تیم‌های ایران، روسیه و ازبکستان تنها تیم‌هایی بودند که با ۱۰ وزنه‌بردار در این مسابقات حاضر شدند. تیم زنان ایران هم با ۱۵۱ امتیاز در رده بیست و سوم بخش زنان مسابقات تاشکند قرار گرفت. در بخش مدالی، میرمصطفی جوادی موفق به کسب دو مدال نقره و یک برنز در دسته ۸۱ کیلوگرم شد؛ رسول معتمدی، مرد طلایی ایران در تاشکند با دو طلا و یک برنز در دسته ۱۰۲ کیلوگرم درخشید، امیر حقوقی هم در همین دسته به مدال نقره دو ضرب و برنز درمجموع دست پیدا کرد.
ضعف در انفرادی؛ پاشنه آشیل وزنه‌برداری ایران
تیم ملی وزنه‌برداری کشورمان اگرچه در مسابقات جهانی در بخش امتیاز تیمی عنوان نایب‌قهرمانی را کسب کرد اما در بخش انفرادی نقره قبولی را کسب نکرد. خیلی از اهالی وزنه‌برداری معتقدند این رشته رکوردی است و تیم باید به سمت کسب مدال انفرادی برود نه اینکه تنها به دنبال جمع کردن امتیاز تیمی باشد. عنوان نایب‌قهرمانی تبلیغی برای وزنه‌برداری ایران است وگرنه در عمل دردی از این رشته دوا نمی‌کند. این رشته به صورت انفرادی در المپیک و دیگر میدان‌های جهانی و آسیایی اهمیت دارد و کمتر کسی به جایگاه تیمی توجه می‌کند. اما در ایران شرایط متفاوت است؛ به دلیل عملکرد نه چندان قابل قبول و کم و کاستی‌هایی که این تیم داشته عنوان‌های پرطمطراق معیار برای عملکرد کادر فنی و فدراسیون وقت می‌شود. در رشته وزنه‌برداری همه چیز در رکورد خلاصه می‌شود.
مصدومیت؛ اتفاق رایج در تیم برخواه
یکی از اتفاقات رایج تیم ملی وزنه‌برداری مصدومیت‌های مکرر شاگردان برخواه است؛ درواقع اگر به عملکرد تیم ملی در مسابقات مختلف توجه کنیم مصدومیت یکی از موارد مشابهی است که بارها در تیم ملی شاهد آن بودیم. البته که مصدومیت جزء لاینفک ورزش و به‌خصوص رشته وزنه‌برداری است اما دفعات مکرر این اتفاق یک علامت سوال در ذهن ایجاد می‌کند. اینکه شیوه تمرینات ملی‌پوشان وزنه‌برداری به چه صورت است که مدام با مصدومیت روبه‌رو می‌شوند؟ نکته قابل توجه اینکه این مصدومیت‌ها در زمان مربیگری برخواه در تیم ملی به‌شدت افزایش پیدا کرده به طوری که صدای برخی وزنه‌برداران هم درآمده است. در همین مسابقات جهانی مرتضی بیگلری و سید ایوب موسوی با مصدومیت روی تخته رفته‌اند. ایوب موسوی با هشت کیلوگرم کاهش وزن، در دسته‌ای پایین‌تر وزنه زد که این اتفاق عجیب توان او را گرفت و باعث شد روی تخته مصدوم شود. حتی علیرضا سلیمانی در دسته ۱۰۹ کیلوگرم با مصدومیت روی تخته رفت فقط به این خاطر که سرمربی تیم ملی به او گفته بود حضورش حتی با وجود مصدومیت به امتیاز تیمی کمک می‌کند! مصدومیت‌های پی در پی، اعزام وزنه‌برداران با مصدومیت که تنها آورده‌اش تشدید مصدومیت بیشتر و پایان عمر ورزشی آن ورزشکار است؛ هیچ توجیه منطقی ندارد و مسئولان فدراسیون هم مانند همیشه به خیلی از سوال‌ها پاسخ بی‌جواب می‌دهند.
شکوفایی جوانان در روزگار خزان وزنه‌برداری ایران
توجه ویژه کادر فنی و فدراسیون به کسب امتیاز تیمی و عدم مدال‌آوری وزنه‌برداران در بخش انفرادی کارنامه قابل قبولی را برای مسئولان وزنه‌برداری ایران رقم نزد؛ هر چند که آنها تنها به عنوان‌های پرطمطراق توجه می‌کنند تا رزومه خود را پر کنند اما چه کسی است که نداند وزنه‌برداری به مدال‌ها رنگارنگ انفرادی نیاز دارد. این تیم در شرایطی عنوان نایب‌قهرمانی تیمی را کسب کرد که چهره‌های شناخته شده وزنه‌برداری ایران همچون کیانوش رستمی، سهراب مرادی، حافظ قشقایی، علی هاشمی را در اختیار نداشت. این وزنه‌برداران هر کدام به دلیل مختلفی از تیم ملی کنار گذاشته شده‌اند. حافظ قشقایی که در مسابقات جهانی ۲۰۱۹ بعد از ۴۲ سال در سبک وزن به مدال رسید در این رقابت‌ها غایب بود و به دلیل اختلاف با کادر فنی کنار گذاشته شد؛ نفرات دیگر همچون کیانوش رستمی و سهراب مرادی هم چنین شرایطی داشته‌اند. کسب مدال‌های رنگارنگ در اوزان وزنه‌برداران غایب این حسرت را به دل ما گذاشت که چرا ایران نباید در این اوزان که اتفاقاً از تمامی کشورها یک سر و گردن هم بالاتر است نماینده داشته باشد!؟ چرا در وزنه‌برداری ایران درگیری و دعواها تمامی ندارد و باید با چنین مسائل حاشیه‌ای استعدادهای ناب ایران بسوزند!؟ علی مرادی به‌عنوان رئیس فدراسیون و نفر اول وزنه‌برداری ایران چرا تدبیری نمی‌اندیشد تا به این جنگ‌های بی‌حاصل پایان دهد.
بیشتر بخوانید؛
تمجید فدراسیون بین‌المللی وزنه‌برداری از نماینده فوق سنگین ایران
وزنه‌برداری ایران نایب‌قهرمان جهان شد
اگرچه ستاره‌های وزنه‌برداری ایران در این آوردگاه غایب بودند؛ اما در کنار آن باید از جوانانی صحبت کنیم که با همه شرایط سخت و محدودیت‌هایی که در اردوی تیم ملی داشتند و حتی در تغذیه هم در مضیقه بودند در این روزگار خزان‌زده وزنه‌برداری شکوفا شده‌اند که جایی بسیار امیدواری دارد. نفراتی مثل آیت شریفی، رسول معتمدی، علیرضا یوسفی و میرمصطفی جوادی نوید روزهای درخشان برای وزنه‌برداری را دارند؛ یوسفی که از سوی فدراسیون جهانی لقب نابغه را دریافت کرد پدیده این رقابت‌ها بود و توانست در دسته ۱۰۹ کیلوگرم رکورد جوانان را بشکند، هر چند که هیئت ژوری آن را نپذیرفت. با این حال ستاره‌های وزنه‌برداری ایران ما را امیدوار کرده‌اند و اگر این رشته پرحاشیه در المپیک بماند، می‌توان به المپیکی‌های پیش‌رو امیدوار شد؛ البته در شرایطی که این استعدادها در مسیر درست قرار بگیرند و درگیر حواشی بی‌پایان وزنه‌برداری نشوند. البته موضوعی که نباید از آن غافل شد؛ این است که اگرچه وزنه‌برداران موفق به مدال‌آوری شده‌اند اما نباید فراموش کنیم که در اوزان غیرالمپیکی به مدال رسیدند؛ در اوزان المپیکی هم برخی مدعیان حضور نداشتند و قطعاً اگر آنها شرکت می‌کردند کار سخت‌تر بود.
سال خوب وزنه‌برداری بانوان
وزنه‌برداری بانوان یک رشته نوپا در ایران است اما عملکرد خوبی که در این مدت داشت همه ما را امیدوار کرده است. در همین مسابقات جهانی ۳ نماینده بانوان ایران توانستند ۸ رکورد ملی را جابه‌جا کنند. آنها در سال ۲۰۲۱ دومین تجربه خود را در مسابقات جهانی پشت سر گذاشتند و با تمام محدودیت‌ها روی تخته رفتند و کارنامه خوبی هم به جای گذاشته‌اند. البته قرار بود در این رقابت‌ها الناز باجلانی هم به تاشکند اعزام شود اما در سکوت خبری و بدون توضیح از سوی فدراسیون این وزنه‌بردار خانم پای پرواز از اعزام بازماند؛ هر چند که باجلانی بعد از چند روز در یک مصاحبه‌ای غیبتش را به مصدومیت ربط داد. عملکرد خوب بانوان نشان داد این رشته که عمرش به ۵ سال نرسیده توانسته خودش را ثابت کند و آینده درخشانی در انتظار دختران باشد؛ البته اگر آنها هم اسیر حواشی خودساخته وزنه‌برداری نشوند.
انتهای پیام/۴۰۵۷/پ
انتهای پیام/
