از سوی یک شرکت صنعتی صورت گرفت؛
گزارش آنا؛
بمب‌های ارتعاشی در جنگ ۱۲ روزه چگونه زیرساخت‌های آب غزه را تخریب کردند ؟
فلسطینی‌ها افزون بر محاصره، از آب سالم هم محرومندحملات وحشیانه صهیونیست‌ها به غزه در جریان جنگ ۱۲ روزه چنان بلایی بر سر زیرساخت‌های این منطقه فلسطینی‌نشین آورده است که ادارات خدمت‌رسان حتی قادر نیستند آب آشامیدنی جمعیت ۲ میلیونی غزه را فراهم کنند.
به گزارش گروه جهان خبرگزاری آنا، با توجه به ممنوعیتی که بنی گانتز وزیر دفاع رژیم صهیونیستی از دو ماه پیش تابه‌حال بر واردات مواد اولیه و مصالح ساختمانی به نوار غزه اعمال کرده است، بیشترین آسیب به زیرساخت‌های آب و فاضلاب غزه در جریان جنگ ۱۲ روزه تابه‌حال تعمیر نشده‌اند.
در حال حاضر، انجام فعالیت‌های مهم و منظم نگهداری از شبکه‌های آب و فاضلاب در غزه غیرممکن است. تأسیسات شیرین سازی و تصفیه آب دریا قادر به تولید کامل آب نیستند و عملیات اجرایی گسترش پروژه‌های آب شیرین‌کن هم متوقف شده‌اند. خسارات فراوان حملات صهیونیست‌ها به زیرساخت‌های آب و فاضلاب غزه سال‌ها تلاش شرکت تأمین آب فلسطین، مقامات نوار غزه و کشورهای دیگر را به باد فنا داده است.
غزه از عطش کمبود آب آشامیدنی و بی‌تفاوتی نهادهای بین‌المللی می‌سوزد
ماهر نجار، مسئول اداره آب شهرداری‌های منطقه ساحلی غزه می‌گوید: تأمین مواد غذایی تنها نیاز بشرنیست بلکه تأمین منظم آب آشامیدنی هم در میان ضروری‌ترین نیازهای یک جامعه است اما متأسفانه ما به دلیل ممنوعیتی که صهیونیست‌ها برای واردات مواد اولیه و مصالح ساختمانی بر غزه تحمیل کرده‌اند نمی‌توانیم اجرای پروژه‌ها را ادامه دهیم، جریان آب آشامیدنی دائم را تأمین کنیم و خسارات وارد شده به تأسیسات آب و فاضلاب غزه را تعمیر کنیم.
ویرانی‌های به جا مانده از حملات صهیونیست‌ها به غزه
نجار می‌گوید به دلیل آسیب رسیدن به زیرساخت‌ها، مصرف خانگی آب برای آشامیدن، استحمام و نظافت برای هر نفر از حدود ۸۰ لیتر در روز قبل از جنگ ۱۲ روزه به ۵۰-۶۰ لیتر در روز کاهش یافته است درحالی‌که حداقل مقدار توصیه‌شده مصرف آب روزانه برای هر نفر توسط سازمان بهداشت جهانی صد لیتر در روز است.
با توجه به همه‌گیری ویروس کرونا و نیاز به آب بیشتر برای رعایت پروتکل‌های بهداشتی غزه که با کم‌آبی شدید روبروست رعایت پروتکل‌های بهداشتی از همه‌جا مشکل‌تر شده است
علاوه بر کاهش در کمیت تولید، کیفیت آب نیز با افزایش چشمگیر سطح کلرایدها به‌شدت کاهش یافته است. سطح توصیه‌شده برای کلرایدها توسط سازمان بهداشت جهانی ۲۵۰ میلی‌گرم در لیتر است اما اکنون در نوار غزه به‌جای ۴۰۰-۶۰۰ میلی‌گرم قبل از حملات صهیونیست‌ها در ماه مه، مقدار کلرایدها به ۸۰۰-۱۰۰۰ میلی‌گرم در لیتر رسیده است. ساکنان از طعم زنگ‌زده آب آشامیدنی شکایت دارند و از تأثیری که بر پوست و موی آن‌ها گذاشته هم نگران هستند.
حدود یک‌سوم لوله‌های اصلی انتقال آب آشامیدنی در درگیری اخیر آسیب دیده‌اند و هنوز به‌درستی تعمیر نشده‌اند. حدود یک‌سوم فاضلاب شهری در غزه به‌درستی تصفیه نمی‌شود. مقداری از آن در گودال‌های نزدیک مناطق مسکونی جمع شده و به آب‌های زیرزمینی نفوذ می‌کند و مقداری نیز به دریا می‌ریزد.
نجار می‌گوید سرازیر شدن فاضلاب شهری به دریا در درجه اول فلسطینیان را که برای فرار از گرمای تابستان به دریا می‌زنند تحت تأثیر شدید قرار می‌دهد.در ضمن خود اسرائیلی‌ها هم درنهایت از این آلودگی متضرر خواهند شد.
بیشتر بخوانید:
حمله عامدانه رژیم صهیونیستی به زیرساخت‌های غزه
الجزیره تشریح کرد؛ آسیب‌های روحی و روانی جنگ ۱۲ روزه بر کودکان فلسطینی
وی ادامه می‌دهد که روز دوشنبه، وزارت دفاع رژیم صهیونیستی از تسهیل شرایط ورود محصولات مورد نیاز تعمیر تصفیه‌خانه ها و خطوط انتقال آب به نوار غزه خبر داد اما حتی اگر این کار فوراً انجام شود، روند ارسال پیشنهاد خرید مواد موردنیاز و دریافت مجوز از اسرائیل طولانی است و به معنی بهبود سریع زیرساخت‌های آب و فاضلاب نخواهد بود.
برخی از مجوزهای واردات از قبل منقضی شده‌اند و پیمانکاران باید درخواست‌های جدیدی ارائه دهند. در بهترین حالت، اولین اقلام ضروری حدوداً یک ماه دیگر به غزه می‌رسند.
اداره آب و فاضلاب غزه در حال حاضر به پنج هزار قلم وسیله برای تعمیر خسارات واردشده به شبکه‌های آب و فاضلاب، تعمیر و نگهداری برنامه‌ریزی‌شده و به‌روزرسانی و تکمیل پروژه‌های در درست اجرا نیاز دارد.
بیشترین موارد موردنیاز اداره آب و فاضلاب غزه شیرآلات، لوله‌های آب و فاضلاب و همه مواد ساخته‌شده از پلاستیک و فلز مرتبط هستند. در ضمن به دلیل کمبود مواردی که ذکر شد، قراردادهایی که پیمانکاران برای اجرای پروژه‌ها منعقد کرده بودند لغو شده است و احیای دوباره این قراردادها به این زودی امکان‌پذیر نیست.
نجار با اشاره به همه‌گیری ویروس کرونا و نیاز به آب بیشتر برای رعایت پروتکل‌های بهداشتی تأکید کرد که در غزه که با کم‌آبی شدید روبروست رعایت پروتکل‌های بهداشتی از همه‌جا مشکل‌تر شده است.
تأمین یک‌صد میلیون مترمکعب آب موردنیاز غزه از سه منبع تأمین می‌شود. بیشترین میزان آب موردنیاز از سفره‌های آب زیرزمینی غزه تأمین می‌شود، حدود ۱۰ درصد آن از اسرائیل خریداری می‌شود و حدود پنج درصد آن را نیز توسط آب‌شیرین‌کن‌ها تأمین می‌شود. تأمین مالی یکی از این تأسیسات تصفیه و شیرین کردن آب دریا را اروپایی‌ها، یکی را کویت و یکی دیگر را صندوق کمک‌رسانی آمریکایی بر عهده داشت.
میزان تولید آب از تأسیسات آب‌شیرین‌کن باید فوری افزایش یابد زیرا با افزایش جمعیتی که در غزه با آن روبرو هستیم برداشت بیش‌ازحد از سفره‌های آب زیرزمینی منجر به نفوذ آب دریا به سفره‌های آب زیرزمینی می‌شود و در ضمن باعث فرسایش خاک هم خواهد شد.
بمب‌های ارتعاشی اسرائیل که به عمق خاک نفوذ کرده بودند و سپس منفجر شدند باعث ورود شن و ماسه به چاه‌هایی شده‌اند که از منابع اصلی تأمین آب آشامیدنی غزه هستند
قبل از جنگ در ماه مه، در یکی از تأسیسات آب‌شیرین‌کن پروژه‌ای در دست انجام بود که می‌توانست حدود یک‌سوم به تولید آب نهایتاً تا اواسط سال آینده میلادی اضافه کند اما این پروژه به دلیل کمبود مصالح ساختمانی و نیز به دلیل امتناع اسرائیل از صدور ویزای ورود به مهندسان ناظر ترکیه‌ای به غزه متوقف شد.
باوجود پیشرفت‌های انجام‌شده در سال‌های اخیر، بیش از ۹۵ درصد آب موجود در نوار غزه قابل شرب نیست، بنابراین باید آب این منابع را با آب تولیدشده در تأسیسات آب‌شیرین‌کن مخلوط کرد و دوباره تصفیه کرد تا بتوان از آن به‌عنوان آب آشامیدنی استفاده کرد.
کودکان فلسطینی محروم از آب آشامیدنی سالم
نیاز جمعیت ۲ میلیونی غزه به کمک اضطراری جامعه بین‌الملل
عملکرد منظم کلیه تأسیسات اعم از چاه‌ها و دستگاه‌های آب‌شیرین‌کن و تصفیه‌خانه‌ها به دلیل عدم امکان رفع خسارات مربوط به حملات صهیونیست‌ها و همچنین به دلیل کمبود قطعات یدکی برای تعمیر و نگهداری منظم لوله‌ها، پمپ‌ها، تابلوهای نظارت و برق با مشکل روبرو است.
به دلیل آسیب‌هایی که به خطوط اصلی آب‌رسانی در هنگام جنگ وارد شد، حتی اگر اسرائیل مقدار کامل آبی را که فلسطینی‌ها برای آن مبالغ هنگفتی پرداخت می‌کنند تحویل دهد، درصد قابل‌توجهی از آب موردنیاز به مصرف‌کنندگان نخواهد رسید. در ضمن دستگاه‌های آب‌شیرین‌کن فقط با نیمی از حداکثر ظرفیت تولید خود کار می‌کنند.
نجار می‌گوید: علاوه بر این، ما هرروز از خسارات جدیدی به شبکه آب و فاضلاب باخبر می‌شویم که از آن‌ها در جریان جنگ اطلاع نداشته‌ایم. به‌عنوان‌مثال، بمب‌های ارتعاشی اسرائیل که به عمق خاک نفوذ کرده بودند و سپس منفجر شدند باعث ورود شن و ماسه به چاه‌هایی شده‌اند که از منابع اصلی تأمین آب آشامیدنی هستند. پمپاژ آب از این چاه‌ها هم‌اکنون شن و ماسه را هم با خود به خطوط انتقال آب راه می‌دهد.
خدمت‌رسانی اداره آب شهرداری‌های ساحلی غزه بستگی به پرداخت شهرداری‌ها به این اداره دارد. به دلیل نرخ بالای فقر، بیشتر ساکنان غزه قادر به عوارض به شهرداری نیستند.
روند فقر در طی بیماری همه‌گیر کووید-۱۹ بدتر شده بود و سپس با درگیر شدن در جنگ ۱۲ روزه شدیدتر هم شد. اداره آب غزه فقط توانسته به کارمندان خود نیمی از حقوق ماهیانه (و در بعضی مواقع حتی کمتر) پرداخت کند.
اداره آب غزه همچنین فاقد بودجه لازم برای خرید سوخت برای ژنراتورهایش است. این ژنراتورها در زمان قطعی برق که بین هشت تا ۱۲ ساعت در روز است به پمپ‌های انتقال آب برق می‌رسانند.
تأسیسات تصفیه فاضلاب باید به صورت شبانه‌روزی فعال باشند و توقف آن‌ها به دلیل کمبود سوخت مقامات را مجبور می‌کند هرروز مقدار زیادی فاضلاب تصفیه نشده را به دریا بریزند.
نجار از این موضوع نگران است که سازمان‌های بین‌المللی که به فلسطینی‌ها کمک مالی می‌کردند در ادامه تأمین مالی پروژه‌هایی که قبل از ماه مه آغازشده بودند و متعاقباً مسدود شدند، با غزه همکاری نکنند. او می‌گوید، حتی اگر گذرگاه‌های مرزی مانند قبل از جنگ شروع به کار کنند، کار برای بازگرداندن سیستم به وضعیت نسبتاً بهتر از چهار تا ۶ ماه طول خواهد کشید.
فلسطینی‌ها در غزه زمانی را به یاد می‌آورند که تقریباً همه می‌توانستند آب تمیز از شیر آب بنوشند اما اکنون کمتر از چهار درصد آب شیرین قابل آشامیدن است و آب دریا در اطراف غزه هم توسط فاضلاب آلوده شده است بااین‌وجود جامعه بین‌المللی چه تلاشی برای محافظت از سلامتی جمعیت تقریباً دو میلیون نفری غزه که جایی دیگر برای رفتن ندارند، انجام داده است؟
انتهای پیام/۴۱۵۵/
انتهای پیام/
در گفتوگو با آنا مطرح شد؛
