پیروزی آمریکا در افغانستان از حرف تا عمل
خروج آمریکایی‌ها از افغانستان برگرفته از زنجیره شکست‌هایشان در طول ۲۰ سال اشغال این کشور بوده که با وجود هزینه دو تریلیون و دویست و شصت میلیارد دلاری و کشته شدن ۲۴۴۲ کشته و بیش از ۲۶۶۰۰ نفر مجروج و معلول، یادآور منجلاب ویتنام است.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، خروج آمریکا از افغانستان پس از ۲۰ سال این سوال را در افکار عمومی مطرح کرده است که آیا این خروج مبتنی بر پیروزی آمریکایی‌ها و دستیابی به اهدافشان صورت گرفته یا شکست و عدم تحقق اهداف مورد نظرشان؟
برای پاسخ به این پرسش مروری بر اهداف ادعایی آمریکا و دستاورد آنان پس از ۲۰ سال قابل تامل است:
ـ مبارزه با طالبان و انهدام آنان: پس از ۲۰ سال نه تنها این هدف ادعایی آمریکا محقق نشد، بلکه با مذاکره و به رسمیت شناختن طالبان موجب تقویت آنان شد و اکنون سهم ۵۰ درصدی در ساختار حکومت برایشان پیشنهاد می‌کند.
ـ مبارزه با تروریسم: آمریکایی‌ها نه تنها توفیقی در مبارزه ادعایی با تروریسم نداشتند بلکه زمینه‌ساز شکل‌گیری تروریسم در سایر نقاط جهان شدند چنانچه ترامپ رسما گفت داعش را اوباما ایجاد کرد.
ـ مبارزه با موادمخدر: تولید مواد مخدر در دوران حضور آمریکا در افغانستان از ۲۰۰ تن در سال به ۹ هزار تن افزایش یافت.
ـ رفاه اقتصادی در افغانستان: بخش توسعه سازمان ملل (UNDP) درباره توسعه انسانی در افغانستان اعلام کرده است که این کشور در سال ۲۰۱۹ با داشتن شاخص توسعه انسانی برابر با ۰.۵۱۱ درپایین‌ترین رده توسعه انسانی در میان کشورهای جهان قرار دارد.
آمریکایی‌ها با ادعای تحریم علیه چین، روسیه و جمهوری اسلامی ایران مانع از بهره‌مندی افغانستان از ظرفیت‌های کشورهای منطقه شده و عملا تشدید بحران‌های اقتصادی در این کشور رقم زده‌اند.
همچنین میلیاردها دلار کمک‌های جمع‌آوری شده در اجلاس‌های بین‌المللی برای افغانستان، از سوی آمریکا صرف هزینه‌های به اصطلاح امنیتی شد.
ـ فرهنگ‌سازی: برگزاری با شکوه مراسم‌های مذهبی از جمله مراسم عزاداری سالار شهیدان(ع) و مشارکت فعال جوانان افغانستانی در لشکر فاطمیون مدافع حرم در سوریه، نشان از ناکامی آمریکایی‌ها در نهادینه‌سازی فرهنگ غربی در این کشور دارد.
ـ حل بحران آوارگان: گزارش‌های سازمان‌ملل ضمن رد ادعاهای آمریکا مبنی بر حل بحران آوارگان افغانستان، اذعان دارد؛ فقط در سال ۲۰۲۰ در افغانستان حدود ۳۸۰ هزار تن مجبور به ترک خانه‌هایشان شده‌اند.
ـ دولت‌سازی و ارتش مدرن: در حوزه نظامی آمریکایی‌ها عملا گامی برای تقویت ارتش افغانستان بر نداشته‌اند، چنانچه امروز ارتش افغانستان یارای مقابله و مقاومت در برابر طالبان را ندارد.
در حوزه دولت سازی نیز عملا افغانستان به ساختاری با ثبات و فراگیر دست نیافته و همچنان نزاع بر سر شکل‌گیری ساختار سیاسی این کشور ادامه دارد.
با توجه به آنچه ذکر شد می‌توان گفت که خروج آمریکایی‌ها از افغانستان برگرفته از زنجیره شکست‌هایشان در طول ۲۰ سال اشغال این کشور بوده است که البته چند عامل مهم دیگر را نیز باید به آن افزود.
الف) بیداری ملت افغانستان: ملت افغانستان دریافته‌اند که حضور نیروهای خارجی دستاوردی برای کشورشان ندارد و کانون اصلی بحران در کشورشان اشغالگران هستند، لذا اخراج آمریکا را راهکار مناسبی برای امنیت و ثبات پایدار و خروج از این وضعیت بحرانی می‌دانند. برپایی تظاهرات ضد آمریکایی در اقصی نقاط افغانستان سندی بر این مدعاست.
ب) بیداری جهانی: جهان دیگر آمریکا را نه یک ناجی که جنایتکاری می‌داند که خود ریشه بحران است نه حلال مشکلات. آشکار شدن نژادپرستی حاکم بر ساختار آمریکا و واهی بودن دموکراسی آمریکایی و سرنوشت محتوم کشورهایی که آمریکا در آنها مداخله نظامی داشته و پیامدهای انسانی تروریسم اقتصادی و علمی این کشور در جهان، بر خشم جهانی علیه آمریکا افزوده است.
ج) عملکرد جبهه مقاومت: عملکرد و دستاوردهای جبهه مقاومت در مبارزه واقعی با تروریسم و تامین امنیت منطقه ای و جهانی و نقطه مقابل آن نقش آمریکا در ایجاد و گسترش تروریسم، از عوامل مهم بیداری جهانی در شناخت ماهیت تبهکارانه آمریکا است.
آمریکایی‌ها با وجود هزینه دو تریلیون و دویست و شصت میلیارد دلاری و کشته شدن ۲۴۴۲ کشته و بیش از ۲۶۶۰۰ نفر مجروج و معلول، نه تنها دستاوردی در افغانستان نداشته بلکه با شکستی بزرگ این کشور را ترک می‌کنند.
این خروج یادآور شکست آمریکا در جنگ ویتنام است که در آینده نزدیک نیز چاره‌ای جز تکرار این گزینه در عراق و سایر مناطق جهان ندارد.
منبع: نورنیوز
انتهای پیام/
انتهای پیام/
