با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
یادداشت؛
از تیم ملی چه خبر آقای رئیس؟ /برای جام‌جهانی نمی‌توان منتظر «خدا» ماند...
تیم ملی فوتبال کشورمان در حالی امروز اردوی خود را در کیش آغاز می‌کند که بیش از هر زمان دیگری نیاز به حمایت و توجه دارد.
به گزارش گروه ورزش خبرگزاری آنا، حامد فرضعلی‌بیک؛ اظهارات اخیر رئیس فدراسیون فوتبال در برنامه زنده تلویزیونی، موج جدیدی از انتقادات را متوجه او و اطرافیانش کرده، طوری که اکثر رسانه‌ها طی این دو سه روز کاملاً بحق و بجا روی صحبت‌ها و ادعاهای عزیزی خادم تمرکز کرده و به‌صورت گسترده به آن پرداخته‌اند. دراین‌ارتباط بحث فراوان است چراکه متأسفانه حرف‌وحدیث‌های بسیاری در مورد فدراسیون و عوامل جدیدش وجود دارد اما درعین‌حال این سؤال پیش می‌آید که تکلیف تیم ملی چه می‌شود...؟
درحالی‌که چهار مسابقه حساس و نفس‌گیر پیش رویمان قرار دارد، جو مطلوبی در جامعه احساس نمی‌شود، انگارنه‌انگار کوچک‌ترین لغزشی ممکن است در همین ابتدای کار، حکم به ناکامی‌مان در راه رسیدن به جام جهانی ۲۰۲۲ دهد...
تیمی که در دو دوره قبلیِ معتبرترین تورنمنت جهانی فوتبال حاضر بوده و به همین سبب برای خود کسب اعتبار و افتخار کرده، امروز حتی برای راه‌یابی به مرحله نهایی مقدماتی جام جهانی در آسیا مسیر سختی را مقابل خود می‌بیند. در منامه، ما اجازه از دست دادن امتیازی را نداریم و این مهم علاوه بر آمادگی فنی، شرایط آرمانی روحی روانی را طلب می‌کند اما وضعیت فعلی آیا این مسئله را تأمین می‌کند؟
از حیث توانایی کادر فنی، تیم ملی فعلی با تیمی که دو بار پیاپی به جام جهانی صعود کرد، اصلاً قابل قیاس نیست و این مسئله نگران‌کننده می‌نماید، اما از نظر بازیکن و توانایی‌های فردی، ضعف چندانی متوجهمان نیست. از درون دروازه تا خط حمله، لژیونرهای آماده و بازیکنان داخلی مطمئن و تأثیرگذاری در اختیار داریم که اگر به‌درستی از آن‌ها استفاده شود و ترکیب اصلی، تحت تأثیر عوامل بیرونی و حاشیه‌ای قرار نگیرد، می‌توان به پیروزی مقابل عراق و بحرین امیدوار بود.
گفتیم عوامل بیرونی، چون متأسفانه در ارتباط با دعوت از برخی نفرات و همچنین بازی کردن آن‌ها، علامت‌های سؤال بزرگی وجود دارد و امیدواریم جناب عزیزی خادم که اعتقاد دارند طی هفتاد روز حضورشان در فدراسیون، اقداماتی صورت گرفته که در تاریخ فوتبال ایران بی‌سابقه بوده، در این زمینه محکم‌کاری‌ها و پیشگیری‌های لازم را انجام دهند.
بحث تیم «ملی» یک کشور، اعتبار آن و هواداران میلیونی‌اش وسط است و کسی حق ندارد در رابطه با عدم دعوت از فلان بازیکن یا بازی دادن به دیگری، اعمال‌نظر غیرفنی کند. دوست نداریم در این برهه از زمان، این مسئله را باز و حاشیه‌ای ایجاد کنیم اما رئیس بلندپرواز و مدعی فدراسیون فوتبال باید و باید حواسش در این زمینه جمع باشد و از مشاوران رسانه‌ای خود (البته اگر فکرشان مشغول موارد جزئی نباشد) کمک و مشاوره بگیرد.
از بحث فنی و کلیت آن که بگذریم، به فاکتور مهمی که چند سطر بالاتر به آن اشاره کردیم، می‌رسیم... آیا اصلاً شورونشاطی در جامعه بابت جام جهانی و سرنوشت تیم ملی می‌بینیم؟ آیا آن‌قدر که شرایط حال حاضر استقلال، پرسپولیس، سپاهان، سرانجام لیگ و جام حذفی و نیز حواشی آن روی بورس و توی چشم است، تیم ملی فوتبال و جام جهانی هم در کانون توجه قرار دارد؟ متأسفانه باید اعتراف کنیم که خیر، کسی انگار خیلی حواسش به بازی‌های منامه نیست...
یکی همچون عادل فردوسی‌پور بلد بود بین باشگاه‌ها و تیم ملی توازن به وجود آورد و شور «ملی» را در اوج نگه دارد؛ اما متأسفانه امروز خلأ این مورد به‌شدت احساس می‌شود. عدم محبوبیت فدراسیون در سال‌های اخیر و آنچه در رابطه با ویلموتس رقم خورد نیز مزید بر علت شده تا هواداران فوتبال، بیشتر روی تیم‌های باشگاهی‌شان متمرکز شوند و خود را به آن سرگرم کنند؛ و این یک خطر بزرگ بیخ گوش فوتبال ملی محسوب می‌شود...
در حال حاضر نه کادر فنی تیم ملی آن اعتمادبه‌نفس لازم را به هواداران می‌دهد، نه همان هوادار با تمام عِرق و حس وطن‌پرستی، از انگیزه سابق برای پیگیری اخبار تیمی که به این حال‌وروز درآمده، برخوردار است. در این شرایط کسالت‌بار، فقط و فقط لازم است شوری عظیم در میان مردم به وجود آید و با تمام خستگی و دل‌زدگی از اخبار ناامیدکننده، آن‌ها را به سمت روشنایی و هیجان سوق دهد. از رسانه ملی گرفته تا خبرگزاری‌ها و روزنامه‌ها، باید جو ملی را بر جامعه حاکم کنند، جوی پر از شور و امید...
البته که سخت است و در این شکی نیست ولی قطعاً وظیفه است و باید اجرایی شود. نمی‌دانیم آن آقایی که می‌گوید شاهد حضور خدا در فعل‌وانفعالات فدراسیون جدید بوده، در عمل علاقه‌ای به راه‌یابی تیم ملی به جام جهانی دارد یا نه، اما هر چه هست، رسانه‌ها باید کار را دست بگیرند. توکل به خدا یک چیز است، تلاش و انجام کارهای لازم، چیز دیگر...تا دیر نشده، باید شروع کرد. صعود به جام جهانی، انرژی می‌خواهد، شور می‌خواهد و هیجان...این انرژی باید خلق و به بازیکنان تیم ملی منتقل شود...بعید است از این آقایان آبی گرم شود، پس آستین‌ها را بالا بزنید که دیرتر نشود...
انتهای پیام/پ
انتهای پیام/
