کم‌حافظگی تاریخی دلواپسان و انتقاد از پیاده‌روی ظریف و کری
خبرگزاری آنا: وزیر امور خارجه با رایزنی با کشورهای غربی برای احقاق حقوق هسته‌ای کشورمان تلاش می‌کند و برخی نمایندگان در تهران برای کشاندن او به مجلس. این‌بار بهانه دلواپسان قدم زدن ظریف و کری در خیابان‌های ژنو است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه دولت یازدهم در مدت مسئولیتش بیش از هر وزیر امور خارجه دیگری به مجلس احضار شده است. سردمدار سوال‌ها در مجلس نهم اعضای جبهه پایداری هستند و به هر ریسمانی متوسل می‌شوند تا با تذکر، اخطار یا به بهانه سؤال از او، ظریف را به مجلس بکشانند.
برای آن‌ها فرقی نمی‌کند که بهانه چه باشد، گاه بهانه تسلط ظریف به زبان انگلیسی، گاه عجله‌کردن و گاه صمیمیت بین وزرای خارجه ایران و آمریکا و حالا پیاده‌روی ظریف و کری در خیابان‌های ژنو. بهانه هر چه باشد ظریف باید به مجلس برود.
حالا همین قدم‌زدن محور سؤال 21 نماینده مجلس از ظریف شده است. جواد کریمی‌قدوسی و 20 نفر از نمایندگان مجلس از ظریف سؤال کرده‌اند که «علت خطای دیپلماتیک شما در حاشیه مذاکرات اخیر چیست؟» آن‌ها همچنین از وزیر امور خارجه پرسیده‌اند چرا به نشانه اعتراض به توهین نشریه فرانسوی سفر خود را به فرانسه لغو نکردید؟
دلواپسانی که در ابتدای کار بر اصل مذاکرات می‌تاختند زمانی که با حمایت صریح و بسیار قاطع رهبری از تیم مذاکره‌کننده مواجه شدند، روش کار را عوض کردند و این بار، به بهانه‌های جدیدی متوسل شده‌اند و «شکل کار» را هدف قرار می‌دهند که چرا ظریف آنجا خندید و آنجا قدم زد و آنجا داد نکشید.
اما ظریف هر بار پاسخی قانع‌کننده و دیپلمات‌مابانه برای آن‌ها داشته است. وزیر امور خارجه در پاسخ به منتقدان پیاده‌روی 15 دقیقه‌ای گفته «به دلیل اینکه جلسه صریح و جدی داشتیم شاید نیاز بود که چنددقیقه‌ای بحث‌ها متوقف شود و به شکل دیگری ادامه یابد؛ این کار‌ها در بحث‌های دیپلماسی خیلی طبیعی است؛ ژنو دو ایراد داشت؛ یکی اینکه هتل باغ و حیاطی نداشت و دیگر اینکه کوچه‌های کنار هتل که چنددقیقه‌ای در آن قدم زدیم پر از خبرنگار بود و آن‌ها هم این‌گونه سوژه‌ها و عکس‌ها را می‌پسندند. پرداختن بیش‌ازاندازه به این حواشی کمکی نمی‌کند. فکر می‌کنم دوستان بیش از ظرفیت موضوع در این زمینه استفاده سیاسی می‌کنند. اشکالی ندارد، ما آمادگی داریم که دوستان استفاده سیاسی کنند.«
اما با پاسخ ظریف انتقادها پایان نیافت و انتقادها به تربیون‌های رسمی کشید و اعضای جبهه پایداری در مجلس آتش نزاع را روشن نگاه داشتند.
اما گویا دلواپسانی که هنوز دلواپسی‌هایشان تمام نشده است، حافظه تاریخی ضعیفی دارند و نمی‌خواهند به‌یاد بیاورند که امروز دلواپس موضوعی شده‌اند که در گذشته نه‌چندان دور برای آن‌ها ارزش به شمار می‌رفت.
نشست با مقامات آمریکایی و قدم زدن با آن‌ها و صحبت در فضای آزاد اولین بار نیست که اتفاق می‌افتد پیش از این هم سعید جلیلی با نیکلاس برنز همین مسیر را رفته بود. آن‌طور که مالک شریعتی عضو شورای مرکزی جمعیت رهپویان انقلاب اسلامی در وبلاگش نوشته است «برای درخواست صحبت با جلیلی این بار خود نیکلاس برنز می‌آید و درخواست مذاکره می‌کند که همان پاسخ را می‌شنود. برنز اصرار می‌کند که حرف‌های دیگری دارم که بگویم. جلیلی از برنز می‌خواهد در همان محل سخن بگوید و بعد به سمت محل پذیرایی شروع به قدم زدن می‌کند و برنز هم به دنبالش راه افتاده، از جلیلی می‌خواهد که لااقل بایستد و گوش دهد که جلیلی می‌پذیرد و حدود 45 دقیقه در فضای سبز با او گفت‌وگو می‌کند. این فرآیند در حالی اتفاق می‌افتد که نمایندگان پنج کشور روسیه، چین، فرانسه، آلمان و انگلیس به همراه سولانا از بالکن ساختمان با حیرت در حال نظاره گفت‌وگوی جلیلی و برنز هستند. گفت‌وگویی که در آن جلیلی پرونده هسته‌ای ایران را راستی‌آزمایی شده، حل‌شده و مختومه می‌داند.«
اما این تنها دیدار محرمانه سعید جلیلی مذاکره‌کننده پیشین هسته‌ای کشور نبود و او نشست‌های متعدد محرمانه‌ای داشته است که آن زمان دلواپسان امروزی از آن رویکرد دفاع و حمایت می‌کردند و هیچ‌گاه جلیلی را برای توضیح و چرایی این دیدارهای محرمانه به مجلس فرانخواندند.
مهرماه 88، مذاکره خصوصی جلیلی با معاون هیلاری کلینتون: پس از یک ساعت و نیم بحث و مذاکره، در وقت استراحت بیست‌دقیقه‌ای، نمایندگان آمریکایی حاضر در جلسه با سه همتای ایرانی خود به مذاکرات تک‌به‌تک پرداختند. گفت‌وگوهای تک‌به‌تک ایرانی‌ها و آمریکایی‌ها باعث تلطیف جو حاکم و همچنین حیرت دیگر نمایندگان کشورهای 1+5 شد. در زمان صرف ناهار هم گفت‌وگوهای دو طرف ایرانی و آمریکایی در حالی جلب‌توجه می‌کرد که نحوه چیدمان میز ناهار، گروه آمریکایی و گروه ایرانی را در کنار یکدیگر قرار داده بود. هنوز از محتوای مباحث ردوبدل شده بین مقامات ایرانی و آمریکایی در مذاکرات تک‌به‌تک اطلاعی در دست نیست، اما آنچه مشخص است، اینکه آن‌ها با خیال راحت و با اشتیاق چه در جریان مذاکرات و چه در موقع صرف نهار از فرصت پیش آمده برای گفت‌وگوهای دوجانبه استقبال می‌کردند. این در حالی است که شب گذشته مقام‌های آمریکایی گفته بودند احتمال نشست دوجانبه مقام‌های واشنگتن و تهران در گفت‌وگوهای امروز گروه پنج بعلاوه یک در ژنو سوئیس، دور از ذهن نخواهد بود و اگر موقعیت پیش آید، ویلیام برنز، رئیس هیات آمریکایی در مذاکرات، دیدار رودررو با سعید جلیلی، رئیس هیات ایرانی را رد نخواهد کرد.
تیر 91، نشست محرمانه نیمه‌شب استانبول: گزارش روزنامه کریستین ساینس مانیتور حاکی از آن است که دیپلمات‌های حاضر در نشست مسکو، نیمه‌شب در حالی سالن نشست محرمانه استانبول را ترک کردند که برای نشستی در آینده بین معاونان سیاسی مذاکره‌کنندگان عالی دو طرف به اجماع دست یافتند.
خرداد 92، اشاره به ناآگاهی از دیدارهای محرمانه جلیلی: سیدحسین نقوی حسینی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس و مسئول امور استان‌های ستاد جلیلی در یازدهمین انتخابات ریاست‌جمهوری، در جمع حامیان جلیلی در تبریز یادآور شد: در موضوعی همچون تحریم‌ها، نقش دبیرخانه در کنترل اثرات تحریم‌ها غیرقابل‌انکار است، یا در مسائل مختلفی همچون پرونده هسته‌ای و موضوعات امنیتی مدیریت دکتر جلیلی قطعاً تعیین‌کننده بوده اما به دلیل محرمانه بودن بسیاری از این فعالیت‌ها، کسی مطلع نمی‌شود که چه کسانی در حال فعالیت بوده‌اند، بنابراین سابقه اجرایی دکتر جلیلی، در سطحی بسیار بالا‌تر از وزارتخانه‌ها قابل‌تصور است.
تمامی این مذاکرات محرمانه بوده و بدون حضور خبرنگاران انجام‌شده است درحالی‌که محمدجواد ظریف و جان کری در حاشیه یکی از مذاکرات علنی و رسمی دو کشور بر سر پرونده هسته‌ای، 15 دقیقه با هم قدم زدند؛ مذاکراتی که رسمی، شفاف، علنی و از قبل برنامه‌ریزی‌شده بود.
انتهای پیام/
انتهای پیام/
