میرهاشم حسینی در گفت‌و گو با آنا:
یک بار بهترین رویداد تکواندو را از دست داده‌ام و دیگر نمی‌ترسم/ امیدوارم اتفاقات سال 99 دیگر تکرار نشود
میرهاشم حسینی: از خبر لغو المپیک دیگر نمی‌ترسمتکواندوکار المپیکی کشورمان گفت: من یک بار بهترین رویداد تکواندو را از دست داده‌ام و دیگر هیچ ترسی ندارم که المپیک باز هم لغو شود، اما با تمام وجود تلاش می‌کنم تا بهترین نتیجه را کسب کنم.
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، سال 98 برای تکواندو ایران با اتفاقات تلخ و شیرین زیادی همراه بود، بدون شک مهم‌ترین اتفاق شیرین تکواندو در سال منتهی به المپیک کسب دو سهمیه توسط میرهاشم حسینی نماینده وزن 68- کیلوگرم و آرمین هادی‌پور نماینده وزن 58- کیلوگرم بود، اما در سال 99 تکواندو و جهان ورزش به دلیل ویروس منحوس کرونا متوقف شدند، در حالی که در مردادماه سال 99 قرار بود ملی‌پوشان المپیکی در آوردگاه توکیو شرکت کنند، به دلیل شیوع ویروس منحوس کرونا این رقابت‌ها لغو شد و ملی‌پوشان المپیکی هم خانه‌نشین شدند و در هیچ مسابقه و تورنمنتی شرکت نکردند. البته تکواندوکاران المپیکی در خانه و به صورت محدود تمرینات را پیگیری کردند و مدتی هم در اردو حضور داشتند. در ادامه گفت‌وگو زیر را با میرهاشم حسینی تکواندوکار المپیکی کشورمان می‌خوانیم:
* سال گذشته برای ورزش دنیا عجیب و غریب سپری شد، برای شما چطور بود؟
- سالی که گذشت سال خوبی برای ورزشکاران و کل مردم دنیا نبود. هیچ رویدادی در سال 99 برگزار نشد. شرایط خیلی بدی در کشور ما حاکم شد. زمزمه‌هایی به گوش می‌رسید که المپیک لغو می‌شود ولی در نهایت این مسابقات را یک سال به تعویق انداختند. سال جالبی نبود و إن‌شاءالله که دیگر هیچ‌وقت از این سال‌ها برای ورزشکاران تکرار نشود و سال بعد سال خوبی برای همه ورزشکاران باشد.
*در سال کرونا تمرینات ورزشی را چطور سپری کردی؟!
امسال، سال خیلی سختی بود. همه تیم‌های ملی بلاتکلیف بودند. بعضی از تیم‌های ملی اردوهای خود را شروع کرده و بعضی‌ها هم هنوز شروع نکرده بودند. ما هم از این قاعده نبودیم و حدود 6 ماه در خانه‌های خودمان تمرین می‌کردیم. بعد از حدود 6 تا هفت ماه به اردوها برگشتیم و خدا را شکر فدراسیون تا حد توانش حمایت کرد و تمام شرایط را برای ما فراهم کرد تا شرایط ما خیلی خوب رو به جلو برود.
* چندماه دیگر تا المپیک باقی نمانده است فکر می‌کنید در این مسابقه چه نتیجه‌ای کسب می‌کنید؟
- المپیک میدان خیلی بزرگی است و من هم تمام تلاشم را می‌کنم، چون معلوم نیست چهار سال بعد چه اتفاقی خواهد افتاد. بنابراین تمام سعی خود را می‌کنم که یک نتیجه قابل قبول و بهترین نتیجه را کسب کنم. نه فقط من بلکه آرمین هم همین کار را خواهد کرد. ما تمام تلاش خود را می‌کنیم که یکی از بهترین نتیجه‌ها را رقم بزنیم و إن‌شاءالله دعای مردم هم پشت ما باشد و بتوانیم نتیجه قابل قبولی بگیرم و دل همه آنها را شاد کنیم.
* با توجه به شرایط فعلی برگزاری المپیک هنوز قطعی نیست، به لغو این رقابت‌ها فکر کردی؟
- من خیلی وقت‌ها از این جریان ضربه زیادی خوردم که از لغو المپیک صحبت می‌شد، ولی الان دیگر به این موضوع فکر نمی‌کنم. من یک بار بهترین رویداد تکواندو را از دست داده‌ام و دیگر هیچ ترسی ندارم که حالا رویداد المپیک هم برگزار شود یا نشود. من تمام تلاش و تمرینم را می‌کنم و باقی امور را به خدا می‌سپارم. إن‌شاءالله که برگزار شود و بتوانیم دل مردم را شاد کنیم.
*مصدومیت آرمین هادی‌پور شوک بدی به تکواندو وارد کرد، فکر می‌کنی او از این بحران عبور می‌کند؟
آرمین برای من بیشتر از یک رفیق مانند برادرم است. سال‌هاست که من و او هم اتاق هستیم و در اردوها با هم زندگی می‌کنیم. به‌نظرم باید بهترین شرایط برای او فراهم شود و مورد حمایت قرار بگیرد. اگر در حال حاضر از آرمین حمایت نکنیم باید 4 سال صبر کنیم و حسرت بخوریم. آرمین واقعاً مَرد و مثل یک کوه است و به امید خدا از این شرایط خارج خواهد شد. من به عنوان رفیق و برادر در کنار او هستم.
* در سال جدید چه برنامه‌ای پیش‌رو داری؟
- برای عید امسال برنامه خاصی ندارم ولی چند روزی پیش خانواده هستم و بعد از آن برمی‌گردم تا با قدرت تمرینات فشرده‌ام را ادامه دهم و تمام تلاش خود را می‌کنیم تا برای مسابقات المپیک آماده شویم.
*تلخ‌ترین و شیرین‌ترین خاطره‌ای که از سال 99 داری چه بود؟
- مسلماً تلخ‌ترین خاطره‌ام ویروس کرونا است که با شیوع آن خیلی از هموطنان ما را به کام مرگ کشاند و عده زیادی عزیزان خود را از دست دادند و شخصیت‌های بزرگ زیادی در کشور ما درگذشتند. شیرین‌ترین خاطره‌ام این است که خدا را شکر می‌کنم که پدر و مادرم یک سال دیگر بدون هیچ مریضی و با پشت سر گذاشتن این بیماری خدا را شکر سالم هستند.
انتهای پیام/4057/
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
تولید برق از مواد زائد گیاهان و جانوران امکان پذیر می‌شود
آیا با انتخاب سرپرست برای فدراسیون ها مشکلات ورزش کم می شود؟