صفر تا صد تحقق دولت مقاومت/ تحقق اقتدار از تقویت بازدارندگی تا عدالت‌خواهی

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری آنا، حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای فرمانده معظم کل قوا در یکی از مراسم‌های دانش‌آموختگی دانشجویان افسری و تربیت پاسداری دانشگاه امام حسین(ع) با اشاره به کلید واژه «دولت مقاومت»، آن را به این شکل تعریف کردند: «دولت مقاومت یعنی چه؟ یعنی تسلیم زورگویی نشدن، تسلیم زیاده‌طلبی نشدن، در موضع اقتدار ایستادن. دولت مقاومت در موضع اقتدار قرار می‌گیرد. ببینید، دولت مقاومت نه اهل تجاوز است، نه اهل سلطه‌طلبی و دست‌اندازی به ملّتها و کشورها است، نه اهل فرو رفتن در لاک دفاعی و موضع انفعال است؛ هیچ‌کدام از اینها نیست. بعضی خیال می‌کنند اگر ما بخواهیم خودمان را از تهمت سلطه‌طلبی و اقتدارطلبی بین‌المللی و منطقه‌ای برکنار کنیم، باید برویم در لاک دفاعی؛ این‌جوری نیست. در لاک دفاعی نمی‌رویم، در موضع انفعال قرار نمی‌گیریم، بلکه ما در موضع «اَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّةٍ وَ مِن رِباطِ الخَیلِ تُرهِبونَ بِهٖ عَدُوَّ اللهِ وَ عَدُوَّکُم» قرار می‌گیریم. در موضعی قرار می‌گیریم که در این آیه‌ شریفه از آن تعبیر شده است به «تُرهِبونَ بِهٖ عَدُوَّ اللهِ وَ عَدُوَّکُم»؛ «تُرهِبونَ بِه» یعنی چه؟ «تُرهِبونَ بِه» همان چیزی است که در ادبیات سیاسی امروز به آن «قدرت بازدارندگی» می‌گویند. جمهوری اسلامی در جایگاهی قرار می‌گیرد که دارای قدرت بازدارندگی است؛ دارای اقتدار بازدارنده است؛ می‌خواهند این اقتدار نباشد.» (20 اردیبهشت 96)

یکی از آرمان‌های سردار آسمانی، حاج قاسم سلیمانی که این روزها داغدار اولین سالگرد شهادتش هستیم، تشکیل «دولت مقاومت» بود؛ دولتی که بتواند اقتدار را با تمام خصوصیاتش محقق کند و دشمنان را از هر گونه تعدی مأیوس کند.

حجت‌الاسلام علی شیرازی، نماینده رهبر انقلاب در نیروی قدس سپاه با ذکر خاطره‌ای در این خصوص گفت: «سال 96 سردار سلیمانی به من گفت: دولت مقاومت این دولت نیست ما باید برویم دولت مقاومت داشته باشیم. معمولاً سردار سلیمانی در مباحث انتخاباتی خیلی وارد نمی‌شد که از فردی طرفداری بکند یا موضع‌گیری داشته باشد اما به من گفت باید بروی کرمان و آنجا تلاش کنی تا دولت مقاومت شکل بگیرد.»

به همین مناسبت، واکاوی ویژگی‌ها و مولفه‌های دولت مقاومت و بایسته‌های تشکیل آن، ضروری به نظر می‌رسد.

قدرت نظامی شاخصه نخست اقتدار دولت‌ها

قدرت نظامی یکی از عوامل اقتدار است که در سال‌های اخیر، کشورمان در این زمینه توفیقات بسیاری با وجود تحریم‌ها داشته و اکنون در موقعیت ممتازی قرار دارد؛ به گونه‌ای که در سال‌های اخیر مشاهده می‌کنیم دولت‌های استکباری با تلاش‌های بی‌وقفه سعی در محدودسازی توان موشکی و نظامی ما داشته‌اند. در جریان مذاکرات و حتی برجام نیز ایران بارها به مواضع نظامی خود تاکید داشته و تکرار کرده که از راهبردهای دفاعی و نظامی خود که امنیت‌ساز است دست نخواهد کشید زیرا مسائل حوزه دفاعی کشور از خطوط قرمز نظام است.

توان موشکی و نظامی ایران یکی از شاخص‌های امنیت‌آفرین جمهوری اسلامی ایران بوده که به واسطه آن احتمال اقدام نظامی از سوی مقامات آمریکایی و هم‌پیمانانش به یک رؤیا تبدیل شده است. از این رو همه به این باور رسیده‌اند که علت آرامش و امنیت در ایران سیستم بازدارندگی کشور است که این مهم با تکیه بر توان نظامی، شاخصه مهمی از دولت مقاومت را تشکیل می‌دهد.

تفاوت قومیت‌ها،  اهرمی برای اقتدار کشور

وجود اقوام و قومیت‌های مختلف در جای جای ایران جدا از اینکه موهبتی در راستای ایرانی مقتدر ایجاد کرده، می‌تواند در صورت بی‌توجهی و اقدامات نسنجیده بنای برچیده شدن اقتدار را در کشور فراهم کند. از این رو کارگزاران نظام باید در فضایی آرام و مسالمت‌آمیز هر گونه فرصت سوءاستفاده از این تنوع قومیتی را از دشمنان داخلی و خارجی سلب کنند.

قومیت‌ها، همچون گسل‌هایی هستند که اگر با بی‌خردی و تصمیمات احساسی و قومی، آنها را تحریک کنیم، دهانه این گسل‌ها با بازتر شدن، همه اقوام را چه ترک، کرد، لر، فارس و عرب را به درون خود خواهد کشید و چیزی به نام استقلال در عین تمامیت ارضی برای کشور باقی نخواهد ماند به گونه‌ای که تجربه کشورهایی همچون عراق، سوریه و افغانستان در این باره به وضوح قابل مشاهده است.

امنیت انتخابات و صیانت از آرای مردم اقتدار آفرین است

مشارکت بالا در انتخابات در کنار امنیت آن، یکی دیگر از مولفه‌های اقتدار بخش است که از دید رسانه‌های خارجی هیچ گاه دور نمانده است. از این رو، حفظ امنیت و صیانت از سلامت رأی مردم در انتخابات دو موضوع مهم است که می‌تواند در نهایت اقتدار ملی را افزایش دهد. برای تحقق این ویژگی دولت مقامت، وظیفه مجریان و متصدیان انتخابات و نامزدها و کسانی که در دستور کار انتخابات هستند، اجرای مرّ قانون است و  همه باید به اجرای قانون ملتزم باشند.

نفی سلطه‌گری و سلطه‌پذیری

از اصول مهم و ویژگی‌های اساسی دولت مقاومت، نفی و طرد هرگونه سلطه و ستمگری و ستم‌پذیری است. دولتی که زیر بار سلطه نرود و سلطه‌گری نیز نکند از مولفه‌های اقتدار برخوردار  بوده و عزت و احترام کشور و دولت مذکور در عرصه بین‌المللی حفظ و افزایش خواهد یافت. به طور منطقی و طبیعی، برنتافتن سلطه متضمن و مستلزم عدم وابستگی به نظام سلطه و عدم تعهد نسبت به قدرت‌های سلطه‌گر است.

مقابله با ظلم و عدالت‌خواهی، بستری برای ایجاد دولتی مقتدر

عدم پذیرش تسلط قدرت‌های سلطه‌گر و عدم تعهد نسبت به آنان از ویژگی‌های لازم دولت‌های مقاومت و مقتدر است اما این مولفه‌ها برای این مهم کافی نیست. تنها وظیفه چنین دولتی در روابط همکاری، معاهدات و قراردادهای خود با کشورهای دیگر، این نیست که راه هر گونه سلطه و نفوذ آنان را ببندد، بلکه فراتر از آن مکلف به مبارزه با استکبار، نظام سلطه، ظلم و بی‌عدالتی است که با تحقق این مبانی حرکت به سمت اقتداری دائمی محقق می‌شود.

حمایت دولت‌های مقاومت از مستضعفان و جنبش‌های آزادی‌بخش

حمایت از مستضعفان و جنبش‌های آزادی‌بخش دیگر مولفه ایجاد دولتی مقتدر است به طوری که ارتباط منطقی بین مبارزه با مستکبران و حمایت از مستضعفان وجود دارد. به عبارت دیگر، دولت‌ مقاومت با مبارزه با مستکبران و سلطه‌گرانی که مهمترین عامل استضعاف ملت‌ها هستند در این مسیر گام برداشته و با حمایت و پشتیبانی از ملت‌های مستضعف که معلول نظام سلطه و خشونت ساختاری نظم استکباری هستند در جهت اقتدار بیشتر حرکت می‌کند.

همزیستی با همه کشورها و صلح طلبی

سیاست ذکر شده در مورد دولت‌ مقاومت شاید این موضوع را به ذهن متبادر کند که ماهیت آن، توسعه‌طلبانه و جنگ‌جویانه است، اما این صحت ندارد زیرا به طور مثال ایران در صحنه بین‌المللی و تعامل با کشورهای دیگر، اعم از مسلمان و غیرمسلمان، رفتاری مسالمت‌آمیز و صلح‌جویانه به نمایش گذاشته و همواره تجاوزگری را تقبیح و محکوم کرده و مسالمت‌جویی و صلح‌طلبی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی معلول ایدئولوژی و آموزه‌های اسلامی بوده است.

انتهای پیام/۴١۵١/