مشکلات روانی دانشجویان در قرنطینه کرونا: از وسواس تا اضطراب

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، آناهیتا خدابخشی کولایی از گروه روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه خاتم در مقاله ای با عنوان «زندگی در قرنطینه خانگی: واکاوی تجارب روان شناختی دانشجویان در همه گیری کووید ۱۹» که در مجله طب نظامی شماره اردیبهشت ۱۳۹۹ به چاپ رسیده است، به موضوع بررسی تجربیات دانشجویان پرداخته است.

این مطالعه پدیدارشناسی به منظور تبیین تجارب روان شناختی دانشجویان در قرنطینه خانگی به دلیل شیوع ویروس کرونا با روش کیفی و تفسیری انجام شد.

جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته صورت گرفت و شرکت کنندگان در این پژوهش دانشجویان کارشناسی ارشد بودند که تجربه زندگی در قرنطینه خانگی را به طور طبیعی داشتند.

یافته های حاصل از پژوهش در قالب مضمون های اولیه، مضمون های اصلی مشخص شد. مضمون های اصلی «رشد احساسات منفی، سردرگمی و بدبینی»، «رشد وسواس های فکری- عملی پیرامون بدن و شستشو»، «دغدغه های فکری پیرامون به خطر افتادن سلامت خانواده» و «دغدغه های اقتصادی و ترس از فردای خلاصی از کرونا» بودند.

شرکت کنندگان در پژوهش با شیوع ویروس کرونا و تجربه قرنطینه شدن در خانه با احساسات منفی و شدیدی همچون؛ شوک و ناباوری، استرس شدید، بدبینی و احساس تنفر از افراد بی ملاحظه و عصبانیت از عدم اقدمات درمانی سریع همانند ساخت واکسن، سردرگمی از نشر اخبار دروغ و درمانهای توصیه شده در فضای مجازی رو به رو شدند.

همچنین این شرکت کنندگان با رشد وسواس های فکری- عملی پیرامون بدن و شستشو، وسواس فکری برای تقویت سیستم ایمنی بدن، استفاده بیش از حد از الکل و مواد شوینده، درگیری فکری دایمی با کثیفی خود و دیگران، وسواس جبری برای انبار کردن مواد ضد عفونی و دستکش مواجه شدند.

همچنین از جمله مضامین اصلی بوجود آمده دغدغه های فکری پیرامون به خطر افتادن سلامت خانواده بود که در مضامین فرعی همچون احساس مسئولیت شدید در قبال مطالعه دیگران به مطالعه و تماشای فیلم، توصیه دائمی بهداشتی به والدین، نگرانی از بیماری خود یا خانواده هنگام خروج از منزل خود را نشان داد.

دغدغه های اقتصادی و ترس از فردای خلاصی از کرونا از جمله مضامین اصلی بوجود آمده در این تحقیق بود که عواقب مالی، تعدیل نیرو، آینده مبهم را در می گرفت.

یافته های این تحقیق نشان می دهد شرکت کنندگان در پژوهش به دلیل شیوع ویروس کرونا تجربه زندگی در قرنطینه خانگی بسیار منحصر به فردی داشتند. نتایج پژوهش نشان داد که اثرات و پیامدهای روان شناختی زندگی در قرنطینه خانگی بسیار متفاوت، بااهمیت و ممکن است ماندگار باشد.

اگر قرنطینه درخواست شده هر چقدر طولانی شود، سیاست گذاران و تصمیمگیران باید به آحاد جامعه اطلاعات روشنی پیرامون بیماری و فردای آن بدهند. به عنوان مثال، مدت زمان قرنطیه، نوع آن و دسترسی به امکانات را دقیقاً به افراد بگویند. از نشر اخبار کذب و درمان های غیرعلمی که به گمراهی افراد و در نهایت ممکن است مرگ آنها تمام شود، پیشگیری کنند.

امکانات درمان و دریافت این امکانات روشن باشد. با توجه به اینکه یکی از مهمترین دغدغه های افراد امنیت شغلی است با ارائه تسهیلاتی از اخراج یا تعدیل نیرو کارکنان گرفته شود. اگر به افراد اطلاعات غلط داده شود نه تنها اعتماد آنها به تصمیم گیران از بین می رود، بلکه نظام سلامت و کادر درمان هم از این بی اعتمادی در امن نخواهد بود.

پژوهش های انجام شده در کشورهای دیگر نشان می دهد که یکی از بهترین راه های در قرنطینه نگه داشتن افراد تقویت حس نوع دوستی آنها و حس قدردانی از نظام سلامت آن کشور است که باید به درستی درک شود.

منبع: مهر

انتهای پیام/