« گلبانگ»؛ آرامش با طعم موسیقی در عصرهای رادیویی/ برنامه‌ای که با صدای گرم گوینده‌اش شناخته می‌شود +صوت

به گزارش خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، در دورانی که به نظر می‌رسد شبکه‌های اجتماعی و بستر بی‌پایان اینترنت، سلطان بلامنازع قلمرو رسانه و ارتباطات شده‌اند، رادیو در کنار مخاطبان وفادارش، همچنان پرقوت به حیات خود ادامه می‌دهد.

در هشت دهه‌ای که از آغاز به کار رادیو در ایران گذشته است، برنامه‌های پرشنونده و خاطره‌ساز فراوانی به رادیو آمده‌اند. این برنامه‌ها بعد از مدتی به بخشی از خاطره جمعی ایرانیان تبدیل شده و در ذهن آنان ماندگار شده‌اند.

سیاست احیا و تقویت برنامه‌های خاطره‌انگیز

در سال‌های دهه شصت برخی برنامه‌های رادیویی همچون «قصه ظهر جمعه»، «صبح جمعه با شما» و «سلام صبح به خیر» به دایره برنامه‌های پرمخاطب رادیو اضافه شد. این برنامه‌ها با فراز و فرود و شدت و ضعف در طول چهار دهه اخیر به کار خود ادامه داده‌اند و مخاطبان خاص خود را نیز داشته‌اند.

چند سالی است که روند احیا و یا تقویت این برنامه‌ها در دستور کار رادیو و به‌ویژه مدیران رادیو ایران به‌عنوان قدیمی‌ترین شبکه رادیویی قرار گرفته است. شاید برنامه‌های رادیویی از حیث کمیّت مخاطبان به دوران طلایی دهه پنجاه و شصت نرسد، اما از لحاظ کیفی تقویت و احیای این برنامه‌ها می‌تواند رادیو را همچنان در جایگاه همنشین قدیمی مخاطبان حفظ کند.

یکی از همین دست برنامه‌ها، برنامه رادیویی «گلبانگ» در رادیو ایران است که از  بیست و یک سال پیش  پخش خود را آغاز کرده است.

«گلبانگ» و آهنگ‌هایی که دلخواه مخاطبان وفادار رادیو است

این برنامه از اول فروردین ماه سال  1378  پخش خود  را از  رادیو ایران آغاز کرده است؛ گلبانگ ساختار ساده‌ای دارد و بر پخش آهنگ‌ها و ترانه‌های درخواستی مخاطبان  استوار است. فرمولی که سال‌هاست در شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی سراسر دنیا استفاده می‌شود و البته مخاطبان وفادار و خاص خود را دارد.

سابقه  پخش آهنگ‌های درخواستی برای مخاطبان رادیو در کشور ما به سال‌های پیش از انقلاب باز می‌گردد. در سال‌های پس از انقلاب، تولید و پخش چنین برنامه‌هایی به حاشیه رفت و تا سال‌ها این شبکه‌های رادیویی آن سوی آب‌ها  به پخش ترانه‌های لس‌آنجلسی و یا آثار خوانندگان پیش از انقلاب پرداختد.

از میانه‌ دهه هفتاد و با توجه به تحولاتی که در حوزه موسیقی در صداوسیما رخ داد و ظهور نسل جدیدی از خوانندگان پاپ، نگاه مدیران رادیو نسبت به موسیقی هم دچار تغییرات عمده‌ای شد.

 پیش از آن پخش موسیقی‌های درخواستی برای مخاطبان در قالب برنامه‌های مختلف رادیویی  به‌ویژه در  مناسبت‌هایی همچون عید نوروز و اعیاد ملی و مذهبی از  نیمه دوم دهه شصت رونق گرفت، اما جای یک برنامه مستقل و روزانه که بتواند در قالبی ساده  و به صورت مستمر چنین وظیفه‌ای را بر دوش بکشد، در رادیو خالی بود.

«گلبانگ» عنوان برنامه‌ای است که از سال 1378 این کار را به عهده  گرفته است. این برنامه نیم‌ساعته که هر روز از ساعت 15 پخش می‌شود، بیشتر برای ایجاد اوقاتی همراه با آرامش در ساعات بعدازظهر و پخش موسیقی‌های درخواستی مخاطبان رادیو طراحی شده است.برنامه‌ای که  بیش از دو دهه است با همان ساختار و شیوه اجرای ابتدایی خود به مسیرش  ادامه می‌دهد و مخاطبان خاص خود را نیز دارد.

 صدای گرم «مریم نشیبا»؛ شناسنامه برنامه موسیقی‌محور رادیو

برنامه «گلبانگ» همچون سایر برنامه‌های قدیم و پرطرفدار رادیو با گوینده‌اش  شناخته می‌شود. مریم نشیبا گوینده نام‌آشنا و 74ساله رادیو که از سال 1369  با اجرای برنامه «شب به خیر کوچولو» در رادیو ایران شناخته می‌شد، در این دو دهه اجرای این برنامه را نیز به عهده گرفته است. 

مریم نشیبا متولد اردیبهشت ماه سال ۱۳۲۵ است.  او لیسانس جغرافیای اقتصادی دارد و از سال ۱۳۵۱ تا سال ۱۳۷۴ دبیر دبیرستان بوده و کار گویندگی در رادیو و تلویزیون را از ابتدای سال ۱۳۵۷ آغاز کرده است. صدای آرامش‌بخش این گوینده پیشکسوت، بیشتر با روایت قصه‌های شبانه برای خردسالان در برنامه «شب به خیر کوچولو» شناخته می‌شود. با این حال او تجربه گویندگی در مستندهای علمی و اجرای تلویزیونی را نیز دارد.  

 نشیبا در یکی از گفتگوهای خود با رسانه‌ها با اشاره به این که «گلبانگ» برای مدتی در روزهای جمعه به مدت یک ساعت پخش می‌شد، می‌گوید: در حال حاضر این برنامه هر روز به مدت نیم ساعت پخش می‌شود و در این سال‌ها الحمدالله بدون وقفه پیش رفته است؛ این در حالی است که قرار بود این برنامه را کلا قطع کنند. اکنون آنچه که واقعا دوست دارم اتفاق بیفتد این است که «گلبانگ» مثل سابق یک‌ساعته شود. به دلیل اینکه روزهای جمعه به حضرت صاحب زمان (عج) اختصاص دارد، ما در این برنامه یک ربع ابتدایی را به حضرت مهدی (عج) اختصاص می‌دادیم و سپس پیام‌ها و آهنگ‌های دلخواه مردم را پخش می‌کردیم.

او دایره گستره مخاطبان این برنامه از نقاط مختلف کشور را نقطه قوت آن دانسته و می‌افزاید: این برنامه به قدری برای مردم جذاب است که از همه نقاط کشور و در هر شرایطی با برنامه ما تماس می‌گیرند و اظهار رضایت می‌کنند. گاه چوپانی از روستا با ما تماس می‌گیرد و می‌گوید که با موبایلش در حال گوش دادن «گلبانگ» است، درخواست پخش فلان آهنگ را می‌دهد و یا عزیز دیگری که در حال کشاورزی است و رادیو‌اش را به شاخ و برگ درخت آویزان کرده، تماس می‌گیرد و می‌گوید فلان آهنگ را برایم پخش کنید. همچنین به عنوان مثال جانباز عزیز مملکتمان تماس می‌گیرد و می‌گوید وقتی برنامه «گلبانگ» را گوش می‌دهم و حتی تکرار آن‌را دنبال می‌کنم، میزان داروی مصرفی‌ام کم می‌شود و آرام می‌شوم. در نهایت همه این‌ حرف‌ها تعریف از خود نیست بلکه دریافت‌های مردم است که به دستمان می‌رسد.

مجری برنامه «گلبانگ» در همین ارتباط می‌گوید: من در مقام پاسخگو این خواسته‌های مردم را می‌نوازم، همچنان که دوست دارم نواخته شوم. من مردم را خیلی دوست دارم و نمی‌توانم نسبت به دغدغه‌هایشان بی‌تفاوت باشم.

 گلبانگی که خاموش نشده، اما نیازمند تقویت است

در پایان باید گفت که اگرچه در سال‌های اخیر برنامه‌هایی مشابه «گلبانگ» در شبکه‌های مختلف رادیویی و تلویزیونی با راهکارهای جدید تعامل با مخاطب شکل گرفته است، اما این برنامه رادیویی با تکیه بر صدای آرامش بهش مجری خاطره‌ساز خود توانسته مخاطبان وفادارش را حفظ کند.

با این حال به نظر می رسد «گلبانگ» هم در یک روند مداوم نیاز به تقویت و بازآفرینی دارد. موضوعی که بیش از هر چیز به حمایت مدیران رادیو و خلاقیت و تسلط تهیه‌کنندگان آن وابسته است. این برنامه بر خلاف برخی برنامه‌های قدیمی رادیو رنگ توقف و تعطیلی را به خود ندیده و به جای احیا، نیازمند تقویت و به‌روزشدن است. روندی که البته باید با ظرافت‌های خاصی همراه باشد تا عنصر خاطره‌انگیزی و آرامش بخشی به عنوان دو بال اصلی برنامه دچار آسیب نشود. 

انتهای پیام/4104/