نقدی جدی به بازگشایی زودهنگام مدارس در 15 شهریور

گروه استان‌های خبرگزاری آنا، 15 شهریور، مدرسه‌ها در حالی باز شد که بدون هیچ تهدیدی از طریق ویدئوکنفرانس، زنگ نمادین مدارس به صدا درآمد و میوه‌ باغ مهر در نیمه شهریور به‌صورت نارس چیده شد و به سنگ درایت مسئولان، سیب زخمی از کرونا بر زمین افتاد و در جوی آب تجربه‌های نه چندان مهم، می‌رود تا در کدام آبراه از سال تحصیلی جدید گیر کند و تا کی؟ چه افرادی؟ خون جگر بخورند تا پی‌آمدهای این حُسن درایت در تعجیل بازگشایی را رفع گیر کنند.

کرونا، بی‌مهابا می‌تازد و بسیاری در خواب عافیت اقتصاد و فرهنگ و حالا پیش‌گشایی مدارس بدون هیچ جوشن و زره‌ای مقابل آن ایستاده‌اند و البته بعضی‌ها نشسته‌اند و از دور خط و نشان می‌کشند و مردمی بی‌پناه هستند که هر روز با عبارت صد و اندی روانه گور می‌شوند و نزدیک به 4 هزار نفر هم با محدودیت نفس دست و پنجه نرم می‌کنند؛ تا کی؟ به حکم اجل، نصیب گور شوند!

کرونا یادمان داد بهداشت را باید جدی گرفت و نیز تأکید کرد؛ آنان که خودسری کنند، ایمن نخواهند بود و چه بسیاری بدون خطا به‌دلیل خطای دیگران فوت کردند و رخت عافیت به سرای باقی کشیدند و افسوس که دامنه بی‌تدبیری‌ها ادامه دارد و در پی مسافرت‌های گاهی ناآگاهانه، ناعاقلانه و به‌دور از خرد، توسعه مرگ و میر در شهرهای شمالی و سوغاتی مرگ برای شهروندان دیگر در انتقال مسافران به شهرهایشان و بی‌تدبیری در برگزاری مراسم عزا و عروسی با باور به اینکه «کرونا نمی‌گیریم».

حال قشر پویای جامعه و آینده‌سازان دانش‌آموز قبل از مهر به مدارس می‌روند، در حالی که تدابیر و تمهیدات روی کاغذ و رسانه‌ها با کف مدارس کاملاً متفاوت است.

سال گذشته «شاد» اصلاً شادمان نبود

«کرونا با کسی شوخی ندارد» تا ماه‌ها در گوش زندگی ما زنگ زد، اما عظما و حکمای دولت غافل از اندیشه سلامت مدیران  و کارگزاران فردای جامعه، زنگ نمادین مدارس را زدند و در رفتند...!

بزرگان آموزش و پرورش، خودسری جوان و نوجوان را در مواجهه با کرونا مطالعه نکرده و تصور کردند آقایان و خانم‌های دانش‌آموز ژنتلمنانه وارد مدارس می‌شوند و با فراموش کردن شیطنت و شوخی خاص این دوران، اصول بهداشتی را در اعلی مرتبت تدابیر وزارتی رعایت می‌کنند و صبور می‌نشینند تا زنگ‌ها در پی هم به صدا درآیند و راهی خانه شوند و با رعایت تمام دستورالعمل‌های بهداشتی دوباره صبح فردا راهی مدارس با ساعت تدریس 35 دقیقه‌ای شوند.

شاد، سال گذشته اصلاً شادمان نبود و خیلی‌ها نتوانستند او را به شکل اصولی در خدمت داشته باشند و امسال هم با وعده نسخه جدید، هنوز اتفاق خاصی نیفتاده و کماکان شاد را در نقص نرم‌افزار از سوی طراحان و فقدان سخت‌افزار نزد خانواده‌ها با دوگانگی قبل و بعد کرونا که فضای مجازی برای بچه‌ها جیزه! باید تحمل کرد و اصرار به پیش‌رس شدن سال تحصیلی به اعتبار آمادگی بیشتر دانش‌آموزان جای تعجب دارد.

فضای مجازی همان محیط مخرّب که می‌توانست دنیای فرهنگی بچه‌ها را تحث تأثیر خود قرار دهد به پایگاه درس‌آموزی مجازی همان بچه‌ها بدل شد و اساساً اگر همین نرم‌افزارهای کمکی نبودند شاید سال تحصیلی قبلی هم به سامان نمی‌رسید و فقر ساختاری اپلیکیشن‌های داخلی موجب شد تا دامنه آگاهی‌های دانش‌آموزان با کیفیت مطالعه نشده فضای مجازی بالاخره به پایان برسد و امسال نیز همان مصیبت و بلا از زاویه دید جدید در 15 شهریور دوباره مطرح شود.

تلویزیون به مدرسه بدل شد، اما ای کاش در فاصله زمانی شاید 6 ماهه از اسفند سال قبل تا امروز با یک شبکه مستقل وابسته به مدارس و برنامه‌ریزی منظم وزارت آموزش و پرورش در همان شبکه آموزش با اطلاق جدّی مدرسه می‌توانستیم دانش‌آموزان را رسماً در کلاس تلویزیونی با سرفصل‌های تحصیلی آشنا کنیم.

نکته جالب در کنکور سال جاری بود و آن هم اصرار وزارت علوم به سختگیری در آزمون که می‌خواست القا کند که کیفیت تحصیل به هیچ‌وجه در قالب پرسش‌های آزمون ورودی کاهش نخواهد یافت و از طرفی، اقبال تحصیلات تکمیلی هم با تکنیک فوق‌العاده مؤثر دانشگاه‌ها در پذیرش بدون کنکور موجب شد تا وزارت فخیمه علوم در باوری مناسب در اندیشه برچیدن سفره پرپیمان کنکور برای اهالی توسعه و انباشت مالی مؤسسات کنکوری باشد.

امسال بوی ماه مهر بوی گس صبح‌های تابستانی را داشت و سیب‌ها و گلابی‌های پاییزی با طعم خربزه و هندوانه به بازار سواد و مدرسه عرضه شدند و این تغییر اقلیم همه را سرگردان کرد، به‌شکلی که دانش‌آموز و والدین مانند معلمان و اولیا مدارس در شگفتای این اندیشه نوبرانه، ماندند و جالب آنکه مسئولان در تقابل باهم رساله نوشتند و متنواره‌های خشم و هیاهو قرائت کردند که ما گفتیم و ما نگفتیم و اگر چنین شود، مقصر فلان دستگاه و اگر چنان شود به ما ربطی ندارد و چه بد که در این گیرودار سلامت 15 میلیون دانش‌آموز مورد توجه هیچ پایگاه و جایگاهی نیست؛ جز چند اطلاعیه رنگی در اعلا م وجاهت این تدبیر در آغازی نامیمون برای سال جدید تحصیلی...

جدال و جدل رسانه‌ای ستاد ملی کرونا، وزارت بهداشت و وزارت آموزش و پرورش

قدرت تصمیم‌گیری اجتماعی می‌توانست راهگشای وزارت فخیمه آموزش و پرورش باشد و با تصمیم‌گیری متکی بر آرای والدین و دانش‌آموزان قدرتمندانه با تعطیلی یکساله مدارس قدرت پیدا و پنهان و اندیشه خلاقه دانش‌آموزان را با سیب کال تحصیل در سال تحصیلی 1400- 1399 بدمزه نکند و با باور منطق فازی بخشی از دامنه اطلاعات فرزندان این سرزمین را به ویژه در پایه‌های اول، هفتم و دهم سال جاری و پایه‌های دوم، هشتم و یازدهم که سال قبل با نقص آموزش مواجه بوده‌اند به بلاتکلیفی آموزشی مکدر نسازد.

تفاوت مناطق برخوردار و کم‌برخوردار در زمینه‌های تحصیلی به اندازه کافی ویران و فاصله‌دار و رعایت نکردن عدالت آموزشی به قدر کفایت آزاردهنده حکم صادر می‌کرد و امسال آن چمن به گل تبعیض بیش از اندازه دوران کرونایی نیز زینت یافت که خدا عاقبت را بخیر کند.

کاش ماحصل آموزش نیم‌بند سال تحصیلی قبلی در کنکاش جدّی وزارتی مورد تحلیل و بررسی دقیق قرار می‌گرفت تا حاصل کنکاش سال قبل، بتواند راهگشای طرح تحصیلی سال جاری شود و اساساً آیا در سال گذشته به میزان طراحی آموزشی، دانش‌آموزان از کمال یافته‌های علمی برخوردار شدند یا خیر؟

جدال و جدل رسانه‌ای مثلث ستاد ملی کرونا، وزارت بهداشت و وزارت آموزش و پرورش بیشتر به جنگواره دفع و رفع مسئولیت می‌ماند و هرکس به شکلی سناریو را مطرح می‌کند که از آینده مبهم بتواند قبل از موعد به نفع سیستم خود دفاعیه صادر کند، اما آنچه اهمیت دارد بازه زمانی غیرقابل تکرار زندگی است و باید از آسیب این قشر پویا پرهیز کرد؛ چراکه نوجوان، قدرت مواجهه با این ویروس منحوس را ندارد و اساساً حق نداریم آینده‌سازان این مملکت و نظام را حتی در اندیشه‌ی روزهای بد دچار مخاطره کنیم.

به هر تقدیر، مهر پیش‌رس را با تمام شگفتانه‌هایش محضر دانش‌آموزان، اهالی تدریس و آموزش به‌ویژه معلم‌های مهربان، تبریک می‌کنیم و عاجزانه استدعا داریم در این بازار دعوای بین وزارتین، دانش‌آموزان سرزمین مهر، مواظب خودشان باشند و با تمامی اصول بهداشتی از خود و خانواده‌هایشان به خوبی مراقبت کنند.

سیدرضا جزء‌مومنی، مسئول مرکز آموزش‌های عمومی و مهارتی (سما)ی دانشگاه آزاد اسلامی دامغان

انتهای پیام/4078/4062/