لیلا برخورداری در گفتگو با آنا:
از سینما طلبی ندارم و همچنان منتظر روزهای خوب هستم/ ریسک بازگشایی سالن‌های تئاتر بالاست
بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون از دلایل کم‌کاری خود در سال‌های اخیر و مشکلات پیش روی اجرای تئاتر در این روزها می‌گوید.
گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، سید مرتضی حسینی ـ لیلا برخورداری بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون است که اوایل دهه هشتاد با ایفای نقش کبری در سریال پربیننده «خواب و بیدار» به کارگردانی مهدی فخیم‌زاده به شهرت رسید.
او در ادامه با حضور در سریال‌های فصل زرد، حس سوم، بی صدا فریادکن، و ساختمان 85 به چهره‌ای آشنا برای مخاطبان تلویزیون بدل شد. اما این حضور نسبتاً پررنگ در تلویزیون در دهه نود ادامه پیدا نکرد.
لیلا برخورداری درباره دلایل این کم‌کاری در سال‌های اخیر به خبرنگار خبرگزاری آنا گفت: بخشی از این موضوع به این باز می‌گردد که به نظرم یک مقدار تولیدات تلویزیونی نسبت به گذشته کمتر شده و کارگردانان بیشتر به سمت شبکه نمایش خانگی رفته است.
دوست ندارم به هر قیمت دیده شوم
وی اظهار کرد: از طرف دیگر، خیلی مواقع به من کار پیشنهاد می‌‌شد، اما با آن نقش ارتباط برقرار نکردم یا دوستش نداشتم. گاهی نقش را دوست داری؛ اما قصه خوب نیست. گاهی اوقات همه اینها درست می‌شود؛ اما به‌دلیل مسائل مالی به نتیجه نمی‌رسید. طبیعتاً بازیگرانی مثل من که شغل دیگری ندارند و از این راه دارند امرار معاش می‌کنند، نمی‌توانند بدون در نظر گرفتن مسائل مالی سر کار بروند و این هم یک بخش ماجراست. به هرحال یک سری از عوامل باید دست به دست هم دهد تا یک بازیگر در یک اثر حضور پیدا کند.
برخورداری گفت: من از بازیگرانی هستم که ترجیح می‌دهم کارنامه گذشته خود را با هر نقش و هر کاری خراب نکنم. دوست ندارم صرفاً به قیمت دیده شدن روی صحنه یا جلوی دوربین، کاری را قبول کنم. دوست دارم اگر دیده می‌شوم، درست دیده شوم. این «درست دیده‌شدن» برایم مهم است. ترسی هم از «فراموش‌شدن» و این گونه نگرانی‌هایی که برخی بازیگران دارند را ندارم.
وی افزود: وقتی احساس می‌کنم در جای درست خودم قرار ندارم، ترجیح می‌دهم اصلاً کار نکنم. همیشه برای من کیفیت بهتر از کمیّت بوده. ترجیح می‌دهم در زندگی‌ام پنج‌تا کار بازی کنم اما آن پنج‌تا کار خوبی باشد. خدا را شکر اغلب اوقات در تئاتر پیشنهاد دارم و تا جایی که بشود کار می‌کنم. اواخر سال گذشته برای من دو نمایش کار صحبت کردم که به خاطر شیوع ویروس کرونا متوقف شد.
این بازیگر سینما تئاتر و تلویزیون افزود: برای بازی در یک سریال هم صحبت شد که به خاطر کرونا عقب افتاد. در فروردین ماه هم برای یک سریال به من زنگ زدند که در حال ضبط بود و من واقعاً به خاطر مسئله کرونا آن پیشنهاد را رد کردم چون گفتم بحث بیماری به کنار، من نگران پدر و مادرم هستم چون نمی‌خواهم خدای‌نکرده باعث شوم که آنها هم دچار مشکل شوند.
باید یک شروع خوب در سینما داشته باشم
وی عنوان کرد: در سینما چون بخش خصوصی پررنگ‌تر است، مناسبات خاص خودش را دارد؛ کارگردان و تهیه‌کننده وقتی می‌خواهند بازیگر انتخاب کنند شاید خیلی چیزها را لحاظ کنند که من از آنها بی‌اطلاع هستم. حالا یک تعدادی می‌گویند مافیا یا هر چیز دیگری که اسمش را بگذارید، به هر حال مناسبات خاص خودش را دارد.
بازیگر سریال «خواب و بیدار» افزود: اتفاقاً سینما همیشه برای من یک قاب جادویی است که خیلی دوست دارم تجربه‌اش کنم و می‌دانم که می‌توانم در آن موفق باشم؛ اما این اتفاق باید از یک جایی شروع شود و شما با یک نقش خوب در سینما دیده شوید، مثل همان اتفاقی که در تلویزیون با «خواب و بیدار» برای من رخ داد. باید در سینما هم یک شروع خوب برای من اتفاق بیفتد. اگر یک بازیگر در سینما با یک کار خاص و خوب معرفی شود، مطمئناً پیشنهادات بهتری را همراه خواهد داشت.
ترجیح می‌دهم کارنامه گذشته خود را با هر نقش و هر کاری خراب نکنم.
برخورداری گفت: خیلی‌ها به من می‌گویند که جایگاه تو خیلی بیش از اینهاست. از من به عنوان یک بازیگر انتظار بیشتری دارند، می‌گویند چرا شما را کم می‌بینیم؟ حتی بعضی‌ها فکر می‌کنند که از ایران رفته‌ام یا نمی‌خواهم کار کنم. اما چنین چیزی نیست. من کارم را دوست دارم و برای آن زحمت کشیده‌ام. من از تئاتر شروع کرده‌ام و تحصیل‌کرده این رشته هستم. لیسانس من بازیگری و فوق‌لیسانسم کارگردانی است.
وی بیان کرد: به‌هرحال بازیگری مثل شغل آزاد است که ممکن است یک سال باشد و یک سال نباشد. نمی‌توان هیچ حسابی روی آن باز کرد. من هیچ طلبی از سینما ندارم. بازیگری عشق من است و دوستش دارم و همچنان منتظر روزهای خوب هستم سینما یک اتفاق است و شما نمی‌دانید ناگهان چه خواهد شد.
برخورداری تصریح کرد: به نظرم این خاصیت سینماست که یک‌دفعه برای یکی خیلی اتفاقات خوبی بیفتد و برای یک نفر به هزار و یک دلیل نشود. مثلاً نوید محمدزاده که سال‌ها در تئاتر بازیگر توانمندی بود؛ اما در «عصبانی نیستم» دیده شد. یعنی آن بستر برایش در این فیلم فراهم شد. اگر آن بستر برایش فراهم نمی‌شد، امروز نوید محمدزاده را نمی‌شناختیم. باید آن بستر فراهم شود تا بتوانی توان خود را نشان دهی و این موضوع نه تنها برای منِ نوعی، بلکه برای هر بازیگر و هر آدمی که وارد این محیط شود و بخواهد کار کند، مصداق دارد. سینما ریاضی نیست که بگویی دو به علاوه دو می‌شود چهار!
از «صبح یک روز لعنتی» به این طرف روی صحنه نرفته‌ام
وی در خصوص آخرین کارهای خود در حوزه نمایش نیز گفت: آخرین کار تئاتری که روی صحنه داشتم «صبح یک روز لعنتی» به کارگردانی حسن باستانی در سال 1396 بود. بعد از آن کار نمایشنامه‌خوانی داشتم سال گذشته همراه با ایوب آقاخانی یک نمایشنامه‌خوانی با عنوان «داستان خرس‌های پاندا» داشتم که لیلا بوشهری کارگردانی آن را به عهده داشت. چندین مورد پیش آمد که صحبت کردیم ولی یا تداخل کاری داشت، یا به همان دلیل بحث مالی به نتیجه نرسیدیم. یک کار تله‌فیلم هم پارسال انجام دادم که برای تلویزیون بود و نمی‌دانم چه زمانی برای پخش آماده شود.
لیلا برخورداری در تئاتر «صبح یک روز لعنتی»
بازگشایی تئاتر و نگرانی‌هایی که رفع نشده است
برخورداری درباره آغاز به کار سالن های تئاتر با رعایت پروتکل‌های بهداشتی نیز گفت: من که در این مسئله سیاستگذار نیستم اما به عنوان کسی که در این زمینه فعالیت می‌کنم، باید بگویم تئاتر یک کار جمعی و گروهی است و آدم‌ها در آن با هم ارتباط رودررو دارند. رعایت این اصول بهداشتی کار سختی است. در تلویزیون و سینما که شما جلوی دوربین می‌روید، شرایط بیشتر فراهم است اما تئاتر یک جریان دوطرفه است.
وی افزود: در اجرای تئاتر گاهی فاصله شما با تماشاگر کمتر از یک متر است. اصلاً در سینما و تلویزیون چنین چیزی ندارید. البته آنجا هم یک گروه بزرگ وجود دارد که با هم در تعامل هستند ولی باز آنجا شاید بتوان به نوعی این مسئله را کنترل کرد؛ اما در پشت صحنه تئاتر گاهی شما 20 بازیگر هستید، 10 نفر هم پشت صحنه دارید؛ 30 نفر آدم قرار است در یک سالن کوچک و یک اتاق کوچک کنار هم باشند واقعاً نمی‌دانم این مسئله چگونه عملی می‌شود.
بعضی‌ها فکر می‌کنند که از ایران رفته‌ام یا دیگر نمی‌خواهم کار کنم!
این بازیگر تئاتر ادامه داد: از سوی دیگر شما نفس به نفس آن تماشاچی دارید بازی می‌کنید. حالا فکر کنید در میان این همه آدم و در یک فضای بسته‌ای دارد اجرا می‌شود. حالا با این همه آدم، بازیگر و تماشاچی، الان نمی‌دانم قرار است چه اتفاقی بیفتد؟ مثلاً هنگام ورود یک تب‌سنج بگیرند تماشاچیان را تب‌سنجی کنند که ببینند چه کسی مریض است و چه کسی مریض نیست؟ حالا تماشاچی که بلیت خریده و آمده، جلوی در شما به او بگویید تب شما بالاست و نمی‌توانید وارد شوید. آن‌وقت چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا تماشاچی اعتراض نخواهد کرد؟ اصلاً یک کار نشدنی است. اگر کسی ناقل باشد و خودش هم نداند، در یک چنین فضای بسته می‌تواند جماعتی را بیمار کند و خودش یک جور فاجعه است که قابل پیش‌بینی هم نیست تا بتوان جلوی آن را گرفت.
سلامتی مهم‌تر از روی صحنه رفتن است
برخورداری افزود: ما تا همین سال گذشته با شرایط عادی هم مشکل اقتصادی داشتیم و حالا به جهت مالی با توجه به نصف شدن تماشاچی‌ها چه اتفاقی خواهد افتاد. همین‌جوری هم تئاتر یک‌جوری است که برای بازیگران و کسانی که در آن کار می‌کنند آورده مالی اندکی دارد، حالا با این شرایط جدید چه اتفاقی برای بحث مالی تئاتر خواهد افتاد؟ آیا اصلاً سرمایه اولیه باز خواهد گشت؟
وی گفت: واقعاً نمی‌دانم آیا می‌توان با این شرایط کار کرد یا نه. حتی اگر یک نفر در آن میان مبتلا باشد و خدای نکرده به بقیه منتقل کند، اصلاً آن اجرا می‌خوابد. بیماری است که سریع منتشر می‌شود. من از دیدگاه یک مخاطب که بیرون گود نشسته نگاه می‌کنم. البته من هم بازیگرم و دوست دارم کار کنم ولی از طرفی می‌گویم آدم باید سالم باشد تا کار کند.
اجرای تئاتر با رعایت پروتکل‌های بهداشتی هم مبهم است و هم ریسکش بالاست.
برخورداری اظهار کرد: حرف من این نیست که بنشینیم و دست روی دست هم بگذاریم چون بالاخره معلوم نیست تا چه زمانی با کرونا درگیر خواهیم بود و واکسن آن کشف شود ولی واقعیت این است که از طرف دیگر این بیماری شوخی ندارد من اول باید یک جسم سالم داشته باشم که بتوانم روی صحنه یا جلوی دوربین رفته و کارم را درست انجام دهم. به هر حال مخصوصاً در بحث تئاتر خیلی سخت‌تر است و اینکه چگونه می‌شود این موضوع را پیش برد و انجام داد، واقعاً نمی‌دانم.
اجرای تئاتر با رعایت پروتکل‌های بهداشتی هم مبهم است و هم ریسکش بالاست. کسانی که در این حوزه سیاستگذاری می‌کنند و سمت مدیریتی دارند باید یک تصمیم درست بگیرند که با جان تماشاچیان و بازیگران بازی نشود.
انتهای پیام/4104/پ
انتهای پیام/
