چرتکه انداختن برای کار فرهنگی درباره فلسطین

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، کیوان امجدیان، منتقد و روزنامه نگار در یادداشتی با عنوان "چرتکه انداختن برای کار فرهنگی درباره فلسطین" در اینستاگرام نوشت:

امیدوارم مدیران فرهنگی، ظرفیت انجام کارهای فرهنگی درست و اساسی برای فلسطین و قدس را داشته باشند یا پیدا کنند. حالا متاسفانه این ظرفیت وجود ندارد و اغلبشان صرفا شعار میدهند اما وقتی بصورت جدی بخواهند درگیر تولید اثری شوند ، چرتکه برمیدارند و حساب و کتاب و....یک نمونه همین رفتار، چند ماه قبل برای ما هم اتفاق افتاد.. گروه موسیقی جبران یک گروه بسیار مقبول بین المللی فلسطینی فرانسوی است که علیه اسرائیل مواضع جدی تندی دارند. رژیم صهیونیستی تاحالا چند بار تهدیدشان کرده اما این گروه آنقدر طرفدار داد و آنقدر میان مردم و هنرمندان دنیا مقبولیت دارد که جرات آسیب زدن به آنها را ندارند. گروهی که در بزرگترین سالنها و جدی ترین فستیوالها برنامه اجرا کرده اند.

به واسطه روابطی که داشتیم و با کلی زحمت توانستیم با این گروه که از بزرگترین و مشهورترین گروه های عود نوازی دنیاست، ارتباط بگیریم و چند بار مفصل حرف بزنیم. آنها قبول کردند باوجود همه مشکلاتی که برایشان پیش می آمد به ایران بیایند.آن هم با حداقل دستمزد و به شرط اجرای یک قطعه باکلام علیه رژیم صهیونیستی...

بعد از آن، با اشتیاق پیش دوستان یک نهاد فرهنگی رفتیم و وصل شدیم به بخش موسیقی آنجا..از اینجا به بعدش به معنای واقعی کلمه َ،فاجعه بود...

رییس بخش موسیقی آنجا فرزندمحترم یک سردار عزیز بود( این موضوع ، یعنی مدیر شدن فرزندان سرداران هم از آن چیزهایی است که بعدا باید مفصل به آنها پرداخت و جریانی برای قطع یا حذف این روند نامبارک ایجاد کرد) این مدیر فرزند سردار عزیز ، کمترین درکی از موسیقی نداشت..ایشان بعد از آنکه توضیحات ما را شنیدند و اینکه گروه جبران در ایران هم علاقمندان زیادی دارند_ خصوصا هنرمندها و علاقمندان موسیقی و.._ و ما میتوانیم برای این دسته از مخاطبان، اثر ضد اسرائیلی اجرا کنیم و... پرسیدند ، حالا از اینها بگذریم،بفرمایید که چقدر خرج دارد؟ گفتیم مثلا برای امدن و رفتن و حداقل دستمزدشان میشود فلان قدر یورو...

چرتکه انداخت .به تومان تبدیلش کرد و گفت: "واای..چه خبر است .بجای اینکار به همین محمد حسین اقای خودمون یک دهمش و میدیم که کنسرت بزاره..".

رابط ما وقتی این را شنید یک کلمه هم حرف نزد.فقط زیرچشمی نگاهم کرد..با نگاهش انگار داشت حرف میزد .التماس میکرد که هیچ حرف دیگری نزنم و..فقط برویم...

بعدها شنیدم فرموده اند: "اگر بخواهیم اینقدر پول بدهیم مگر خودمان چلاقیم..خودمان یک گروه بی نام و نشان می آوریم و یک پولی بهشان میدهیم و باقیش را هم صرف کارهای دیگری میکنیم."

انتهای پیام/