مرد یک میلیون درختی!

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، زندگی‌اش را وقف كرده؛ وقف سرسبزی و نشاط سرزمینی كه به جانش بسته است! وقف سرسبزی ایران. همین است كه از عمر 63 ساله‌اش، 40‌سال به درختكاری گذشته؛ آن‌قدر كه بگوید تا حالا بیش از یك میلیون درخت كاشته؛ درخت‌هایی كه هركدام‌شان بذر عشق و علاقه او شده‌اند در دل زمین؛ عشق و علاقه‌ای كه سررشته‌اش به دغدغه‌ای بزرگ می‌رسد؛ این كه طبیعت كشورمان از بین نرود. حالا 40 سال است رد محبت محمدحسین آریا، روی تن كهگیلویه و بویراحمد خودنمایی می‌كند؛ درخت‌هایی كه او در این مدت با دست خودش كاشته، بزرگ شده‌اند، قد كشیده‌اند، به بار نشسته‌اند و با خودشان زندگی به ارمغان آورده‌اند و تنها دلخوشی این مرد هم همین سرسبزی و نشاط است؛ اتفاقی كه باعث شده شهریور امسال، نام او هم به عنوان یكی از برگزیده‌های بازنشسته ملی، مطرح شود. بهانه این انتخاب، كاشت بیش از یك میلیون گونه درختی به مساحت 40 كیلومتر مربع توسط محمدحسین آریا در خاك كشورمان بوده؛ دلیلی كه باعث می‌شود پای صحبت هایش بنشینیم و تقویم خاطرات مردی را رقم بزنیم كه در روستای چیتاب بویراحمد به دنیا آمده و افتخارش معلمی است؛ معلمی برای طبیعت ایران.

 جالب است كه از شما كه یك معلم هستید به خاطر كاشت یك میلیون درخت تجلیل كرده‌اند!
درخت كاشتن وظیفه همه ماست در هر شغلی كه داریم، فرقی نمی‌كند. اگر همه ما دلسوز این طبیعت بودیم، الان وضع محیط‌زیست ما این نبود. الان هرجا را نگاه كنید می‌بینید كه پوشش گیاهی تُنُك شده و درخت‌ها از بین رفته‌اند. اگر هركسی همت می‌كرد و سهم خودش را در آبادانی محیط‌زیست‌مان انجام می‌داد، الان اوضاع خیلی فرق می‌كرد.
 یعنی درخت می‌كاشت؟
بله، هم درخت می‌كاشت و هم از قطع شدن درخت‌ها جلوگیری می‌كرد، یعنی حافظ محیط‌زیست بود؛ متاسفانه ما انسان‌ها یادمان می‌رود محیط زیست دست ما امانت است، همان طور كه از گذشتگان ما به ما رسیده، از ما هم به فرزندان ما و نسل آینده می‌رسد...
 شما از كی به فكر درختكاری افتادید؟
از خیلی وقت پیش؛ شاید 40‌سال‌پیش. من علاقه زیادی به كوهنوردی و حضور در كوه و طبیعت داشتم و به‌خاطر این علاقه همیشه آخر هفته‌ها به كوه‌های كهگیلویه و بویر‌احمد می‌رفتم. در این رفت و آمدها بود كه دیدم پوشش گیاهی منطقه مخصوصا جنگل‌های انبوه بلوط ماه به ماه كمتر و وصله‌های روی تن طبیعت بیشتر می‌شود. همان‌جا بود كه به فكر افتادم خودم دست به كار شوم و درخت بكارم. از آن زمان تا همین امروز كه با شما صحبت می‌كنم، هفته‌ای نیست كه به یك منطقه صعب‌العبور نرفته و درخت نكاشته باشم.
 بیشتر چه درخت‌هایی می‌كارید؟ همان بلوطی كه گفتید؟
اوایل فقط بلوط می‌كاشتم، به خاطر ویژگی‌های خاص این درخت. اگر اهل مطالعه باشید حتما می‌دانید كه در بحبوحه سال‌های 1296 تا سال‌های ابتدایی 1300 كشور ما درگیر قحطی و خشكسالی بزرگی بود و درصد بالایی از جمعیت كشور ما به خاطر این اتفاق از دست رفت. در این بین مردمی كه در استان‌های ایلام، چهارمحال و بختیاری و كهگیلویه و بویراحمد زندگی می‌كردند به خاطر وجود درختان بلوط از قحطی جان سالم به در بردند و از گرسنگی نجات پیدا كردند. آنها درست زمانی كه هیچ جای ایران حتی ذره‌ای گندم برای پخت نان پیدا نمی‌شد، سراغ سنت‌های قدیمی‌شان رفتند و با آرد كردن بلوط، نان پختند و به این ترتیب جانشان را نجات دادند، چراكه نان بلوط یكی از مقوی‌ترین و بهترین نان‌هاست و بسیار پرانرژی است. مثلا شما اگر یك قرص نان بلوط را صبح برای صبحانه بخورید تا عصر سیر هستید و ذره‌ای احساس گرسنگی نمی‌كنید. همان‌طور كه می‌بینید بلوط این‌قدر با ما مهربان بوده، اما ما در مقابل با این درخت چطور رفتار كردیم؟! ما آن‌قدر به ارزش این درخت بی توجه بودیم و از آن غافل شدیم كه حالا وسعت جنگل‌های بلوط كشورمان سال به سال كمتر می‌شود و این بحران بزرگی است، چون اگر بلوط از بین برود حیات در غرب كشورمان هم از بین می​رود.
 معلوم است كه به بلوط خیلی علاقه دارید.
 بله. بلوط درخت بسیار مقاومی است؛ ملكه درختان دنیاست و یكی از دلایلی كه من این درخت را برای كاشت انتخاب كردم همین مقاوم بودنش است. البته من به جز بلوط درخت‌های دیگر هم كاشته‌ام؛ درخت‌های بنه، زالزالك، انجیر، بادام، سیب، گلابی وحشی و... كه نیاز به آبیاری زیادی ندارند و این یك نكته مهم در درختكاری و به ثمر رسیدن درخت‌هاست. در حقیقت من 40‌سال است كه درخت‌های دیم می‌كارم، چون درختان دیم نیاز به آب زیادی ندارند، فقط باید در منطقه‌ای كاشته شوند كه در سال‌های اولیه رشد، از چرای بی امان دام‌ها در امان باشند.
 كاشتن درخت كار راحتی است؟
اگر عاشق این كار باشید بله راحت است؛ برای درخت كاشتن به وسیله خاصی احتیاج ندارید. همین كه مثلا خاك را با یك دشنه یا كلنگ به عمق ده سانت بشكافید و دانه را در دل خاك بگذارید، كافی است. یعنی با كمترین هزینه می‌توان كار كرد و یك جنگل را احیا كرد.
 شما تا حالا چند تا درخت كاشته‌اید؟ آمارش را دارید؟
دقیق كه نه اما الان بیشتر از یك میلیون درخت سبز دارم كه بیشتر در مناطق كوهستانی منطقه چیتاب مثل نرماب، دشت راق، دشتك، تل قوچی، پهنه كی شیخ، دره خل، كوه سیوك و كوه ره باریك یعنی در فضایی بیش از 40 كیلومتر مربع كاشته‌ام. البته از این آمار 5000 تایش درخت‌های بلوطی هستند كه در سال‌های اخیر در حاشیه تهران و روی كوهپایه‌های شهران، البرز و دماوند كاشته‌ام.
 انتخاب بلوط به عنوان پوشش گیاهی در كوه‌های تهران عجیب نیست؟
درست است كه می‌گویند بلوط درخت مناطق سردسیری است، اما الان با توجه به تجربه‌ای كه من داشته‌ام كاشتش بیشتر از كهگیلویه در تهران جواب داده؛ این طور بگویم كه تهران هم یكجورهایی سردسیر است، شما هروقت سرتان را بگردانید و به رشته كوه البرز نگاه كنید، می‌بینید حتی در فصل گرما هم این كوه پوشیده از برف است و این روی آب و هوای منطقه اثر می‌گذارد.
 حالا چطور تهران را هم برای كاشت درخت انتخاب كردید؟
تهران وضعیت خوبی ندارد و ما اگر به داد طبیعت تهران نرسیم معلوم نیست با این حجم زیاد ماشین و تجهیزات صنعتی و... چه سرنوشتی در انتظار این شهر 12 میلیون نفری است؟! به خاطر همین تصمیم گرفتم درختكاری در تهران را هم شروع كنم و از سال 86 به این طرف، در سفرهایی كه به تهران داشتم كاشت درخت را با هزینه شخصی شروع كردم. یك نكته مهم اینجاست كه شاید در تهران به مناسبت‌های مختلف درختكاری شود و نهال‌های زیادی كاشته شوند، اما اینها خیلی وقت‌ها سبز نمی‌مانند، چون نه در زمان مناسب كاشته می‌شوند و نه از آنها مراقبت می‌شود و باید به این نكته قبل از كاشتن نهال‌ها توجه كنند.
 از راهی كه انتخاب كردید پشیمان نیستید؟
نه اصلا. من با این كه در این سال‌ها با هزینه شخصی بذر خریدم، وقت گذاشتم و بذرها را در دل زمین كاشتم و در این مسیر سختی‌های زیادی كشیده‌ام، اما هیچ وقت از صرف این همه وقت و هزینه پشیمان نشده‌ام چون نگاهم به ادامه حیات یك درخت، درست شبیه نگاهم به حق حیات یك موجود زنده است و هیچ چیزی مثل دیدن یك درخت سبز و پابرجا در دل طبیعت من را خوشحال نمی‌كند. بارها پیش آمده در شرایطی بوده‌ام كه یك بطری آب بیشتر همراهم نبوده، اما آن را پای بذری كه كاشتم ریخته‌ام و خودم تشنه به شهر برگشته ام، چون معتقدم زنده ماندن درخت باعث زنده ماندن بقیه موجودات می‌شود. از طرف دیگر با تمام وجود معتقدم هركسی در هركار خیر و مثبتی با توكل به خداوند، حتی اگر در این راه با سختی‌های متعددی هم روبه‌رو ‌شود، اما قطع به یقین خداوند به او كمك خواهد كرد و در این مسیر تنهایش نخواهد گذاشت.

منبع : روزنامه جام جم

انتهای پیام/