«الیماشاءالله» به آقای روحانی!
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری آنا، محمود واعظی، رئیس دفتر حسن روحانی در گفتگویی اعلام کرد که رئیسجمهور در طول روز بیش از 14 ساعت کار میکند و توقعات از ایشان هم الیماشاءلله است!
اینکه رئیسجمهور چند ساعت در روز کار میکند، شاید برای بخشهای از جامعه مهم باشد؛ اما بدنه اصلی مردم به این میاندیشند که ثمره فعالیتهای رئیسجمهور در کاخ ریاستجمهوری تا چه حد بر میزان بالا رفتن زندگی آنها در حوزههای اقتصادی و سیاسی اثرگذار بوده است.
البته در باب میزان فعالیت حسن روحانی چند وقت پیش بود که عبدالله ناصری، همسایه رئیسجمهور در سعدآباد و مشاور ارشد رئیس دولت اصلاحات گفته بود که روحانی ساعت 11 صبح به سمت پاستور میرود؛ مصداق او برای اثبات این مدعایش اسکورت ماشین رئیسجمهور در ساعت 11 صبح از سمت خانهاش به سمت پاستور بود.
این صحبت واعظی دوباره بحث مطالبات از روحانی را در جامعه داغ میکند. هفته قبل بود که حسن روحانی در مراسم آغاز سال تحصیلی جدید به دانشگاه تهران رفت و این بازدید و سخنرانی او نقطه دیگر در حاشیههای دولت شد. او در این جلسه غیرمستقیم ولی بهصورت بسیار شفاف مارش انتخاباتی در دانشگاه را نواخت و بهجای اینکه محیط علمی را به سمت چرخه فناوری سوق دهد از آنها خواست که سیاست را سرمنشأ اصلی خودشان در انتخابات پیشرو قرار دهند.
رئیسجمهور در این سخنرانی با تکرار برخی از مدعاهای گذشته تلاش کرد دوباره موضوع «همهپرسی» و «اختیارات رئیسجمهور» را به وسط میدان بکشد. حسن روحانی بعد از 6 سال وقتکشی در تحقق وعدههای اقتصادیش در چارچوب مذاکره با کشورهای غربی حال به این نقطه رسیده که باید همهپرسی برگزار شود. بهنظر میرسد بیشتر صحبت او برای این است که از مردم نظرسنجی شود که آیا با آمریکا مذاکره کنیم یا خیر؟
بر همه مردم و عموم جامعه روشن است که دقیقاً در تیرماه سال 1394 که برجام متولد شد، دولت هیچ برنامهای برای برگزاری همهپرسی ارائه نداد و حتی مسیر مجلس هم برای دولتیها گران تمام شده بود؛ همان بهارستانی که علی لاریجانی و طیف نزدیک به او در 20 دقیقه مهمترین موضوع 40 سال اخیر کشور را تصویب کردند.
حسن روحانی و تیم اقتصادی او در 6 سال گذشته به وعدههای که درباره مسائل مختلف دادند، عمل نکردند و بیشتر تحلیلگران اعتقاد دارند که حاشیههای جدید دولت و شخص حسن روحانی برای این است که بخواهد مسیر اشتباه خودش را بپوشاند. مسیر اشتباهی که لیست بلند بالای در دولت دارد.
از دلار جهانگیری تا رانت برادر رئیسجمهور و حقوقهای نجومی تا واردات بیرویههای کالاهای اقتصادی در این پوشش دولت ناپدید شد. زمانی که ترامپ از برجام خارج شد دولت روحانی «هیچ» برنامهای برای فردای پسابرجام نداشت و دلار و ارز از 3 هزار و 300 تومان بهنزدیکی 18 هزار تومان رسید. همگان بهخاطر دارند که معاون اول رئیسجمهور در اقدامی نمایشی مانند «سوپرمن» قصهها به صحنه آمد و اعلام کرد که دلار تک نرخی شد. البته حسن روحانی بعد از دو سال همان سیاست دولت خودش را گردن نمیگیرد و گفته او مخالف بود. این صحبتها نشانگر این است که روحانی انگار رئیسجمهور نیست و فرد دیگری سکان هدایت را برعهده دارد!
شاید این سخنان حسن روحانی بعد از 6 سال زاویهای دیگری هم داشته باشد. حسین فریدون، برادر رئیسجمهور چندین پرونده فساد در دستگاه قضائی و بهارستان دارد. یکی از این پروندهها روی میز قاضی رفت و 5 سال حبس برای او به اتهام رشوه بریده شد. روحانی بلافاصله دستگاه قضائی را متهم به سیاسی کاری میکند.
به نظر میرسد رئیسجمهور و تیم رسانهای او بعد از روی کار آمدن علی ربیعی(عباد وزارت اطلاعات) بهعنوان سخنگوی دولت سیاست یکدستی زدن را در پیش گرفتهاند. آنها این منوال را در دولت آغاز کردهاند که وقت رئیسجمهور برای حل مشکلات بسیار کم است و توقعات هم الیماشاءلله!
پارادایم اصلی دولت حسن روحانی و مشاوران نزدیک او در دو سال باقی مانده از دولتش بر این استوار است که خودشان را در مقام طلبکار ظاهر کنند و تمام مشکلات کشور نظیر؛ بیکاری، فقر، تورم، خصوصیسازی، محیط زیستی و غیره را به گردن همسایه بیندازد و واژههای مانند؛ جنگ اقتصادی ترامپ هم برای سرپوششی این موضوعات باشد.
یک ضربالمثلی قدیمی نیز در باب این گونه رفتارها وجود دارد. روزی شخصی به مرغداری رسید و گفت که مرغ تو چقدر در روز چند تخم میگذارد؛ مرغدار متعجب به فرد نگاه کرد و گفت: «تخممرغ که هیچی ولی قدقد زیاد میکند، الیماشاءلله»!
محمدعلی حسن نیا
انتهای پیام/4082/
انتهای پیام/