نابینایان «گل و قداره» را تماشا کردند

به گزارش گروه فرهنگی آنا و به نقل از روابط عمومی تماشاخانه ایرانشهر، در پایان اجرای این نمایش، پنلی با حضور حسین خطیبی، روانپزشک، علی اکبر جمالی، رئیس انجمن نابینایان ایران، منصور شادکام، قائم مقام این انجمن و بهزاد فراهانی، کارگردان و بازیگر نمایش «گل و قداره» برگزار شد که در آن حضار به بیان احساسات و تجربه زیسته خود در طول اجرای نمایش با چشمان بسته و یا گاه با برداشتن چشم‌بندهای خود، پرداختند.

در این پنل، حسین خطیبی ضمن تشکر از نماشاخانه ایرانشهر و رئیس انجمن نابینایان و قائم مقام این انجمن بابت هماهنگی انجام شده برای حضور 150 نابینا در کنار هنرمندان و اهالی رسانه برای تماشای نمایش «گل و قداره»، اظهار داشت: «صحبت‌هایی که با بهزاد فراهانی درمورد حضور نابینایان عزیز داشتیم، این موضوع بسیار مورد استقبال او قرار گرفت و بنده بسیار خوشحالم که هنوز هنرمندانی مانند بهزاد فراهانی در عرصه هنرهای نمایشی مشغول به فعالیت هستند.»

این روانپزشک در ادامه افزود: «من چون چشم خودم بسته بود نمیدانم چند درصد از دوستان با چشم‌بند تا انتهای نمایش را دیدند و چند درصد چشم‌بندهای خود را برداشتند؛ از دوستان می‌خواهم که تجربیات دیدن این نمایش با چشمان بسته را با ما در میان بگذارند.»

علی اکبر جمالی، رئیس انجمن نابینایان ایران نیز در ادامه، اظهار داشت: «خدمت تمام حضار محترم خیر مقدم عرض می‌کنم و امیدوارم شب خوبی را سپری کرده باشید، در اینجا لازم می‌دانم صمیمانه از حسین خطیبی که این شب خوب و ماندنی به پیشنهاد ایشان رقم خورد، تشکر کنم و همچنین از مجید سرسنگی مدیرعامل خانه هنرمندان ایران و رئیس نمایشخانه ایرانشهر و بهزاد فرهانی نیز تشکر می‌کنم. واقعا فکر می‌کنم این شب با برگزاری این ایده از سوی خطیبی، باب حرکت‌های فرهنگی جدیدی را باز کرد، البته باید بگویم که ما از دیرباز در خدمت بهزاد فراهانی بودیم و ایشان به نابینایان علاقه‌مند بودند و در ارتباط با برنامه‌ها و ضبط کتب، همکاری بسیاری با ما کردند، هم خودشان هم خانواده ایشان که جا دارد دوباره از همگی تشکر کنیم.»

سپس، منصور شادکام، قائم مقام انجمن نابینایان ایران نیز در اظهاراتی عنوان کرد: «از حسین خطیبی و بهزاد فراهانی که لطف و محبت آنها شامل حال نابینایان شده و از این که توجه و عنایت خاصی به این قشر از جامعه دارند کمال تشکر و قدردانی را دارم. امیدوارم که این همکاری‌ها ادامه داشته باشد و نابینایان هم در کارهای هنر خصوصا کار تئاتر که واقعا ریشه کارهای فرهنگی است، حضور پیدا کنند. در آستانه 23 مهر قرار داریم و این عزیزان توجه دارند تا بابی باز شود و دیگر دوستان و هنرمندان نیز به این بخش توجه داشته باشند و به کمک هنر و فرهنگ بتوانند صدای بچه‌های نابینا را به گوش جامعه و مسئولان برسانند.»

وی سپس افزود: «از همین جا دعوت می‌کنم پنجشنبه 23 مهر از ساعت 10 تا 13 در سالن همایش صاحب‌الزمان میدان شهر کتاب واقع در شهرک غرب در کنار اعضای انجمن نابینایان ایران حضور داشته باشید.»

حسین خطیبی در ادامه ضمن تاکید بر این‌که تجربه‌ای که حاضرین در آن شرکت کردند یک بخش از تجربه خودشناسی محسوب می‌شود، اضافه کرد: «وقتی که انسان به صورت آگاهانه یکی از حس‌های پنج‌گانه خود را خاموش می‌کند، به سایر حواسش توجه پیدا می‌کند، همان اتفاقی که برای نابینایان از ابتدای عمرشان یا از لحظه‌ای که دچار نابینایی می‌شوند رخ می‌دهد، یعنی یک حس وقتی خواموش می‌شود قدرت بقیه حواس آنها بیشتر و حساسیت آنها به محیط بیشتر می‌شود برای همین است که خیلی از نابینایان علی‌رغم آنکه توان دیدن ندارند، توان تصور‌کردن و توان بسیاری از کارها را دارند که حتی ممکن است از توان اقشار بینا هم بیشتر باشد.»

این فعال حوزه ارتباطات، سپس عنوان کرد: «اولین بار که من با انجمن نابینایان ایران آشنا شدم نکته جالبی را متوجه شدم، اینکه نابینایان منظم‌ترین افراد جامعه هستند همه زندگی آنها بر اساس نظم است اگر این لیوان آب را هر روز یک جا قرار می‌دهند، همیشه باید همانجا باشد زیرا اگر آنجا نباشد احتمالا پیدا کردنش برای آنها مشکل می‌شود. خیلی از ویژ‌گی‌های خاص را شاید در این دوستان و عزیزان بتوانیم بیابیم که ما این تجربه‌ها را نداریم و چه خوب است که حتی برای تقویت دیگر حس‌های خودمان هم شده از این تجربیات استفاده کنیم. در عصر حاضر این ما هستیم که باید از این دوستان کمک بخواهیم و بهره بگیریم.»

خطیبی سپس با اشاره به این‌که چند روز پیش این نمایش را با چشم‌بند همراه با شقایق فراهانی تجربه کرده است، از این هنرمند خواست که تجربه خود را با حاضران در میان بگذارند.

شقایق فراهانی، درباره حس خود گفت: «تجربه بسیار حیرت‌انگیزی بود برای اولین بار زیرا من همیشه روی صحنه بودم و کارها را به عنوان یک بیننده یا بازیگر دیدم ولی آن شب، تجربه خیلی خاصی بود فکر می‌کردم نمی‌توانم دوام بیاورم، خسته شوم و یا اذیت بشوم ولی اتفاقی که افتاد برام خیلی لذت‌بخش بود البته از جنس متفاوتی که تا آن لحظه تجربه‌اش را نداشتم.»

در ادامه این پنل، بهزاد فراهانی نیز به سخنرانی پرداخت و گفت: «من امشب متوجه شدم تخیل یک نابینا در وصل‌کردن لحظه چگونه است من فکر می‌کنم چیزی که در ذهن تماشاگر نابینای امشب گذر می‌کرد با نمایش من متفاوت بود این نه به این معنا که کم بود نه خیلی هم بیشتر بود زیرا تخیل آنها میزانسن دیگر، آدم‌های متفاوت، رنگ و سخن متفاوتی داشت به عبارت دیگر امشب دوبار اثر من کارگردانی می‌شد، اعتقاد من این است که نابینایان یک خلاقیت ویژه دارند.»

این کارگردان پیشکسوت سپس ادامه داد: «برای به‌دست آوردن هزینه درس‌هایم، در کودکی کارگری می‌کردم یکی از روزهایی که می‌بایست بعد از کارم به سر کلاس می‌رفتم دیر رسیدم وقتی به پشت در کلاس استاد خزائلی که نابینا بودند، رسیدم با این تفکر که ایشان نابینا هستند و متوجه نمی‌شوند خواستم وارد کلاس شوم که ناگهان استاد با صدای بلند گفت فراهانی چرا دیر آمدی؟ گفتم که من کارگری می‌کنم گفت بیا جلو ببینم وقتی دستانم را لمس کرد متوجه شد و بعد دفتردار را صدا کرد گفت تا زمانی که من اینجا درس می‌دهم فراهانی نباید پولی پرداخت کند.»

این اظهارات بهزاد فراهانی با تشویق حضار مواجه شد. در ادامه برخی از نظرات حاضران بینا، هنرمندان و اهالی رسانه خوانده و یا توسط خودشان ابراز شد که همگی متفق‌القول بر شگفت‌انگیز بودن، این تجربه تاکید داشتند.

علی اکبر جمالی، در پایان و درباره تجربیات افراد بینا که بیان شده بود، اظهار داشت: «این حسی که دوستان بینا به‌دست آوردند بسیار نزدیک به احساسات نابینایان است. به نظر من نابینایان اگر درست درک شوند، هیچ تفاوتی با مردم بینا ندارند.»