مرگ تصویرگر زندگی درونی زنان + تصویر

به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، شانتال آکرمن، بانوی فیلمساز بلژیکی که در آثار خود به تشریح دقیق ظریف‌ترین جزئیات زندگی درونی زنان می پرداخت، روز دوشنبه در شهر پاریس فرانسه از دنیا رفت.

وی هنگام مرگ 65 سال داشت. به گزارش نیویورک تایمز، خبر درگذشت شانتال آکرمن را خواهر وی، سیلویان آکرمن که تنها بازمانده این فیلمساز است روز گذشته به رسانه‌ها اطلاع داد. علت مرگ این فیلمساز اعلام نشده است.

شانتال آکرمن سازنده آثاری تجربی بود و اغلب از برداشت‌های بلند و نماهای طولانی برای موشکافی درونی‌ترین عواطف و اندیشه‌های شخصیت‌های اصلی فیلم‌هایش که اغلب از زنان بودند، استفاده می‌کرد. فیلمسازانی مانند تاد هینز، میشائیل هانکه و سلی پاتر اذعان کرده‌اند که در آثار خود از این بانوی فیلمساز تأثیر پذیرفته‌اند.

آثار شانتال آکرمن در جشنواره‌هایی مانند کن، ونیز و برلین و به نمایش درآمده و نامزد جوایز شده بودند و او همچنین به عنوان مستندساز نامزد جایزه سزار فرانسه و برنده چند جایزه از جمله به عنوان سازنده بهترین فیلم از جشنواره‌های کارلووی ویواری، تورین، شیکاگو، نورنبرگ و جوایز لومی‌یر شده بود.

شانتال آکرمن در سال 1950 در شهر بروکسل، پایتخت بلژیک به دنیا آمد و از سال 1968 تا سال جاری 47 فیلم کوتاه یا بلند، داستانی و مستند کارگردانی کرد و 30 فیلمنامه نوشت، در 13 فیلم بازی کرد و در 7 اثر سینمایی نیز به عنوان تهیه‌کننده فعالیت کرد.

کاناپه‌ای در نیویورک

«کاناپه‌ای در نیویورک» مشهورترین اثر وی در مقام نویسنده و کارگردان محصول 1996 است که ژولیت بینوش و ویلیام هارت نقش‌های اصلی آن را بر عهده داشته‌اند. «شب و روز» (1991) نامزد شیر طلایی بهترین فیلم جشنواره ونیز، مستند «جنوب» (1999) برنده جایزه ویژه حقوق بشر بین‌المللی جشنواره نورنبرگ، «ملاقات‌های آنا» (1978) برنده جایزه هوگو برنز جشنواره شیکاگو و کمدی «فردا حرکت می‌کنیم» (2004) برنده جایزه لومی‌یر از دیگر آثار سینمایی شانتال آکرمن بودند.

گزارش از: ساسان گلفر